Στο άρθρο της περασμένης Κυριακής με τίτλο: «Τι περιμένει η οικονομία από τον ανασχηματισμό;», είχε εκφραστεί η άποψη ότι ο ανασχηματισμός θα λειτουργούσε σαν αμορτισέρ απέναντι στις κακοτοπιές και στα στραβοπατήματα της κυβέρνησης και σαν εκτόνωση των πιέσεων και των συσχετισμών εντός της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κυβερνώντος κόμματος.
Και σαν τέτοιος λειτούργησε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, με το 44% των πολιτών να εξακολουθεί να τον θεωρεί κατάλληλο για τη θέση του πρωθυπουργού με δεύτερο τον «Κανένα» και τρίτο τον Αλέξη Τσίπρα.
Με αυτό το σκεπτικό και με εδραιωμένη την αντίληψη, ότι η κυβέρνηση τα καταφέρνει πολύ καλύτερα από την αντιπολίτευση, η επιχείρηση «ανασχηματισμός» θα μπορούσε να περάσει στα ψιλά των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αν δεν προέκυπτε το φιάσκο Αποστολάκη.
Οι πολίτες σε σημαντικό βαθμό συντάσσονται στο πλευρό της κυβέρνησης, στις μεταρρυθμίσεις και στις πρωτοβουλίες για την αλλαγή του τρόπου που λειτουργεί η χώρα. Και είναι κρίμα που ήρθε η στυφή γεύση που άφησε πίσω του ο ανασχηματισμός, για να χαλάσει το χαμόγελο της ικανοποίησης και της ελπίδας.
Ορισμένοι εκτιμούν ότι μέσω του φιάσκου Αποστολάκη αποδείχτηκε η απουσία συναίνεσης από την πλευρά του Σύριζα. Μα είναι δυνατόν; Η ηγετική ομάδα του Σύριζα αποδεικνύει καθημερινά την ανευθυνότητα της σε κάθε πτυχή της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Και περίμενε η κυβέρνηση να δείξει συναίνεση ο Σύριζα στην επιλογή ενός υπουργού σε ένα σημαντικό υπουργείο, που θα έχει να αντιμετωπίσει τις επόμενες κρίσεις που θα ακολουθήσουν; Διότι ας μη γελιόμαστε. Οι επόμενες υγειονομικές, κλιματολογικές, ενεργειακές κρίσεις βρίσκονται προ των πυλών.
Τελικά, γιατί έγινε ο ανασχηματισμός; Διότι το επέβαλαν οι συνθήκες; Το επέβαλαν οι εσωκομματικοί μηχανισμοί; Διότι απαίτησε η αντιπολίτευση, τα κεφάλια ορισμένων υπουργών; Διότι το επιζητούσαν με εμφατικό τρόπο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Διότι κάποιος έπρεπε να «πληρώσει» την καταστροφή από τις φωτιές;
Σίγουρα μετά από τον ανασχηματισμό αναθάρρησαν αρκετοί από την αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ, διότι είδε την αποκαθήλωση του «δικού του» Χρυσοχοΐδη και την απομάκρυνση Χαρδαλιά από την Προστασία του Πολίτη, που διακαώς επιθυμούσε. Ο Σύριζα, διότι δημιούργησε το μπάχαλο με τον Αποστολάκη, ικανοποιήθηκε από την απομάκρυνση Χρυσοχοΐδη, που αποτελούσε κόκκινο πανί για τους θαυμαστές της τρομοκρατίας, αλλά και διότι είδε αλλαγές στο υπουργείο Υγείας, τις οποίες ερμήνευσε σαν παραδοχή αποτυχίας της διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης.
Άραγε υπάρχουν ικανοποιημένοι, πέρα από τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς; Η παραδοσιακή βάση της ΝΔ, μάλλον απορημένη παρακολούθησε το σήριαλ Αποστολάκη. Το μεταρρυθμιστικό κέντρο μάλλον απογοητεύτηκε, αλλά από μόνο του αποτελεί ίσως το πιο «πιστό» κομμάτι που ακολουθεί τον πρωθυπουργό. Και η ευρύτερη κεντροδεξιά προσπαθεί να ερμηνεύσει κάποιες κινήσεις στις θέσεις των υφυπουργών, που περισσότερο εξυπηρετούν εσωκομματικούς συσχετισμούς, παρά την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών.
H προσωρινή δυσαρέσκεια των φίλων της κυβέρνησης και η αναθάρρηση της αντιπολίτευσης θα περάσει. Η κυβέρνηση κρίνεται σήμερα και θα κριθεί αύριο από το συνολικό έργο της. Το «φάουλ» του ανασχηματισμού, θα ξεχαστεί σύντομα. Άλλωστε τι υπάρχει στην απέναντι πλευρά;
Ένα συνονθύλευμα παλιομαρξιστών, ακροδεξιών, ψεκασμένων, εκφραστών του βαθέως ΠΑΣΟΚ, πρώην στελεχών του ΚΚΕ, που απροκάλυπτα και δίχως δισταγμό, δηλώνουν ότι «υπάρχει πρόβλημα με αυτούς που θεωρούν πως είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες αυτής της χώρας. Αισθάνονται έτσι, φέρονται έτσι, και δυστυχώς ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού τούς δέχεται έτσι. Η υπόγεια και παράτυπη εξουσία τους έχει γίνει πολιτική και κοινωνική κανονικότητα. Ε, αυτή την κανονικότητα εμείς δεν τη δεχόμαστε, τελεία και παύλα. Θέλουμε να ξεβολέψουμε όσους στρογγυλοκάθισαν στην εξουσία χωρίς να έχουν δικαίωμα». Διότι στο μυαλό τους, οι εκλογές δεν παρέχουν αυτό το δικαίωμα.
Με αυτούς τους πολιτικούς αντιπάλους, η ΝΔ θα συμπληρώσει τουλάχιστον δυο τετραετίες στην κυβέρνηση. Ωστόσο, το σημαντικό για τους πολίτες είναι να παραμείνει η κυβέρνηση στη θέση της επειδή επιτελεί έργο και όχι επειδή το αντίπαλο δέος είναι από φαιδρό μέχρι ανύπαρκτο.
Για το θέμα της κατάργησης του υφυπουργείου εποπτείας του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος, στο οποίο αναφερθήκαμε στο χθεσινό άρθρο με τίτλο : «Τι σημαίνει η απομάκρυνση Ζαββού και η κατάργηση του υφυπουργείου Χρηματοπιστωτικού Τομέα», που για εμάς είναι υψίστης σημασίας, θα περιμένουμε τόσο τις εξηγήσεις όσο και τις εξελίξεις.
