Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Αν ο Υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης έπραξε σωστά όταν σήκωσε το τηλέφωνο και σταμάτησε τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας που τον Απρίλιο του 2018 καταστράφηκε από πυρκαγιά που προκάλεσε κάποιο βραχυκύκλωμα, τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με όσους αποφάσισαν τον πλειστηριασμό του σπιτιού, πριν να υποχρεωθεί ο υπουργός να παρέμβει.
Πόσες ακόμα άδικες αποφάσεις έχουν λάβει;
Πόσα ακόμα σπίτια οικογενειών που τα έχει χτυπήσει συμφορά έχουν πλειστηριαστεί και θα πλειστηριαστούν;
Μήπως ήμασταν άδικοι όταν, την περίοδο που η Νέα Δημοκρατία ήταν στην αντιπολίτευση και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε τα στραβά μάτια στις επιθέσεις στους συμβολαιογράφους, όλοι εμείς αποκαλούσαμε τις ομάδες του ΠΑΜΕ “τραμπούκους” και “φασιστοκουκουέδες” και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που σκαρφάλωνε πάνω στις κλούβες των ΜΑΤ για να εμποδίσει πλειστηριασμούς “γραφικό κομμουνιστή”, ενώ “στολίζαμε” όλη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πλήθος κοσμητικών επιθέτων;
Ένα είναι το σίγουρο: η παρέμβαση του Υπουργού λειτουργεί ως τρανή απόδειξη ότι το ελληνικό κράτος είναι αρχαϊκό και η κυβέρνησή του, αν και αιρετή και μεταρρυθμιστική, αντί να παρεμβαίνει στους θεσμούς για να τους βελτιώσει ελεεί τους πολίτες της με τρόπο που το έκαναν οι Φεουδάρχες.
Ταπεινωμένοι έπρεπε να αισθανθούμε στην ανακοίνωση αυτής της είδησης και όχι ανακουφισμένοι που υπάρχει ένας Υπουργός που παρεμβαίνει για να διασώσει τους πολίτες από την κακοδικία.
Κι αν ο Υπουργός έπρεπε να παρέμβει (είμαστε σίγουροι ότι δεν θα έκανε κάτι τέτοιο ελαφριά τη καρδία, χωρίς να το έχει προηγουμένως εξετάσει) δεν έπρεπε να το ανακοινώσει, γιατί έστειλε όλα τα λάθος μηνύματα και εξέθεσε και το κόμμα του που επί τεσσεράμισι χρόνια χτύπησε ανελέητα τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανοχή του στην ανομία. Γιατί ο προπηλακισμός συμβολαιογράφων που εκτελούν δικαστικές αποφάσεις, είναι ανομία.
Διαισθανόμαστε ότι οι Υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι λίγο νευρικοί και ανησυχούν για τη δημοφιλία τους. Ίσως τους αγχώνει το γεγονός ότι αξιολογούνται. Μας εντυπωσιάζει γιατί είναι ακόμα πολύ νωρίς, έχουν πάρα πολύ δρόμο ακόμα μπροστά τους και τα δύσκολα δεν έχουν καν φανεί στον ορίζοντα.
Ας απεμπλακούν λίγο από αυτό τον ιδιότυπο διαγωνισμό που φέρνει περισσότερο σε καλλιστεία παρά σε ευγενή άμιλλα. Έπειτα θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι αυτές οι πρακτικές στην επικοινωνία δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές. Και ο τελευταίος ειδικός στην επικοινωνία θα μπορούσε να πληροφορήσει τους ενδιαφερόμενους ότι τη φήμη δεν την χτίζει κανείς μόνος του, σχολιάζοντας τον εαυτό του στα πάνελ αλλά δημιουργώντας ένα δίκτυο πολιτικών φίλων και πνευματικά συγγενών με δημόσιο βήμα που μιλάνε για εκείνον. Με influencers χτίζεται η φήμη όχι με στρατούς τρολ. Βασικά πράγματα.
Δείτε. Για την ώρα, στις έρευνες κοινής γνώμης, πιο δημοφιλής υπουργός αναδεικνύεται ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης που δεν τον βλέπουμε στα πρωϊνάδικα να παριστάνει τον σχολιαστή του εαυτού του, δεν εμφανίζεται, δεν παρεμβαίνει, δεν τουϊτάρει σε πραγματικό χρόνο. Κι όμως στην αξιολόγησή τους οι πολίτες τον έχουν εκτοξεύσει στην κορυφή.
Δεν είναι καθόλου περίεργο που οι πολίτες στην πλειοψηφία τους αξιολογούν τον κ. Χρυσοχοΐδη θετικά. Όχι, δεν έχει να κάνει με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη γιατί είναι η οικονομία, η ανεργία και οι φόροι και οι επενδύσεις τα προβλήματα που οι πολίτες ιεραρχούν ως σοβαρότερα και η ασφάλεια έρχεται μόλις τέταρτη ή και πέμπτη.
Η αιτία της δημοφιλίας του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όπως και του Κωστή Χατζηδάκη προεκλογικά που πάντα βρισκόταν πολύ ψηλά στους δείκτες δημοφιλίας, κάτι που επιβεβαίωσε, πανηγυρικά, η κάλπη των εκλογών, όταν αναδείχθηκε πρώτος και στους σταυρούς στον ανταγωνιστικότατο Βόρειο Τομέα της Β' Αθήνας, βρίσκεται στο ότι κάνουν καλή επικοινωνία, έχουν δίκτυα που μιλάνε για εκείνους και δεν μιλάνε οι ίδιοι για τον εαυτό τους.
Υπάρχει όμως κι ένας λόγος ουσίας που εξηγεί τη δημοφιλία τους: οι πολίτες έχουν κουραστεί από το αναποτελεσματικό κράτος το οποίο για να λειτουργήσει πρέπει να αναζητήσουν καταφύγιο στους τραμπούκους του ΠΑΜΕ ή να περιμένουν να τους ελεήσει ο κάθε υπουργός. Γιατί αν έχει το δικαίωμα στην επιλογή, ο πολίτης το τελευταίο που θα επιλέξει είναι να γίνει τραμπούκος ή πολιτικός επαίτης και πελάτης.
Οι Έλληνες θέλουν αξιοπρέπεια, όχι ελεημοσύνη. Περιμένουν αποτέλεσμα, όχι επικοινωνία στα πάνελ και το τουίτερ. Άλλωστε αυτό τους υποσχέθηκε η Νέα Δημοκρατία. Ένα σύγχρονο, ουδέτερο, δημοκρατικό κράτος που θα λειτουργεί βάσει κανόνων με τον ίδιο τρόπο για όλους, χωρίς να πρέπει να παρεμβαίνουν οι Υπουργοί ή άλλοι αξιωματούχοι για να βρίσκουν οι πολίτες το δίκιο τους.
Οι Έλληνες θέλουν σοβαρότητα, ηρεμία, οργανωμένη καθημερινότητα αλλά πάνω απ' όλα θέλουν, επιτέλους, ισονομία και αποτελεσματικότητα.
