Του Σάκη Μουμτζή
Δεν γνωρίζω αν υπήρξε ρητή συμφωνία μεταξύ Τσίπρα—Καραμανλικών και ούτε θα το μάθουμε ποτέ. Γιατί αν πράγματι υπήρξε, ουδείς εκ των πρωταγωνιστών θα το ομολογήσει. Aν δεν υπήρξε, δεν υπήρξε. Τέλος.
Ομως, μετά βεβαιότητος, υπήρξε μια --εξ αντικειμένου ταύτιση συμφερόντων-- που εδραζόταν πάνω στο άγχος του Α.Τσίπρα να αποκτήσει προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό.
Ποιο ήταν το deal;
Δεν ακουμπώ την διακυβέρνηση 2004-2009, μου δίνεις τα ερείσματα σου που έχεις στο Κράτος. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, αυτή η πολιτική «συμφωνία» λειτούργησε.
Σήμερα, με την άνεση της ύστερης ανάγνωσης των γεγονότων, ας δούμε αν αυτή η κατάσταση απέβη επωφελής και για τις δύο πλευρές.
Αναμφίβολα, η πλευρά των Καραμανλικών βγήκε πολλάπλά ωφελημένη. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολήθηκε καθόλου με την διαχείριση 2004-2009, φέρθηκε με περισσή ευγένεια στις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή στην διόγκωση της φαρμακευτικής δαπάνης, ενώ, όπως μάθαμε πριν από λίγες ημέρες, ο Α.Τσίπρας είχε έγγραφα της περιόδου 2005 που θα τον βοηθούσαν στον χειρισμό της υπόθεσης της Μακεδονίας.
Εναντι όλων αυτών έλαβε έναν Ρασπούτιν που κυριαρχούσε στον ευαίσθητο χώρο της Δικαιοσύνης και την στήριξη στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, που ήταν γνωστοί για τις σχέσεις τους με τον Κ.Καραμανλή.
Επιπροσθέτως, εξασφάλισε την παρατεταμένη σιωπή του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος απείχε ουσιαστικά του αντιπολιτευτικού αγώνα του κόμματος του.
Όπως αποδείχθηκε από αυτήν την κατάσταση ο Α.Τσίπρας ζημιώθηκε πολλαπλά.
1.Επειδή δεν ασχολήθηκε με τις ευθύνες της περιόδου 2004-2009, συνέβαλε εξ αντικειμένου στην ενίσχυση του αντιπολιτευτικού λόγου της Νέας Δημοκρατίας. Αντί η νέα ηγεσία της να αναλάβει τον άχαρο ρόλο της υπεράσπισης πεπραγμένων που δεν αντέχουν υπεράσπιση, ασχολήθηκε απερίσπαστη με την αντιπολευτική τακτική της παράταξης.
2.Αν ο Α.Τσίπρας εστιαζόταν και στις ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή θα δημιουργούσε ένα ρήγμα στις σχέσεις Νέας Δημοκρατίας—ΚΙΝΑΛ. Είναι γνωστές οι ευαισθησίες των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα πεπραγμένα της περιόδου 2004-2009.
Με τη σιωπή του ο Α.Τσίπρας συνέβαλε στην ενότητα του μετώπου του «φύγετε».
3.Είναι πλέον γεγονός, που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, πως η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών υπήρξε καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ στην Β.Ελλάδα.
Τις επιστολές του 2005 ο Α.Τσίπρας τις είχε στα χέρια του εδώ και πολύ καιρό. Προσπάθησε να διασπάσει την Νέα Δημοκρατία, με αφορμή το Μακεδονικό με τρόπο άγαρμπο, κραυγαλέο και βλακώδη. Και φυσικά η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, έστω ενστικτωδώς, δεν «τσίμπησε». Αντέδρασε.
Αν έδινε όμως στην δημοσιότητα αυτές τις επιστολές τότε, όταν οι «σφαίρες σφύριζαν» και η μάχη ήταν στο φόρτε της, δηλαδή μέσα στο 2018, ο επιθετικός λόγος της Νέας Δημοκρατίας θα ήταν αποδυναμωμένος.
Θα έπρεπε η Νέα Δημοκρατία να αποδείξει, μέσα στην ένταση της μάχης, πως η γραμμή Καραμανλή διέφερε από την λύση Τσίπρα—Κοτζιά. Δηλαδή, θα ήταν σε θέση άμυνας.
Ο Α.Τσίπρας είτε σεβόμενος την «συμφωνία» είτε από κακή εκτίμηση της κατάστασης, δεν έδωσε στην δημοσιότητα τις επιστολές αυτές. Το έκανε λίγες ημέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, όταν ήταν πλέον αργά.
4.Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση ότι –έτσι όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα—ο Ρασπούτιν τελικά έκανε μεγάλη ζημία στον ΣΥΡΙΖΑ, η δε στήριξη διαφόρων γραφικών στελεχών των κυβερνήσεων 2004-2009, μόνον θυμηδία προκαλούσε.
Δια ταύτα:
O A.Tσίπρας έδωσε τα πάντα στον Καραμανλή και πήρε αέρα κοπανιστό. Ο Κ.Καραμανλής, ως κύριος, επιστρέφει στην νομή της εξουσίας και ο Α.Τσίπρας, ηττημένος, επιστρέφει στην αντιπολίτευση.
