Ειδικού Συνεργάτη
Στις απανωτές συνεντεύξεις των τελευταίων ημερών (όπως π.χ. στο Cnn.gr) o κ. Τσίπρας για δεύτερη η τρίτη φορά αναφέρεται στα μέτρα που αποφάσισε να εξετάσει και να επιβάλει εάν χρειασθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εναντίον της Τουρκίας (χωρίς να καθορίζεται βεβαίως αν και υπό ποιες συνθήκες θα επιβληθούν) καυχώμενος ότι ούτε στα Ίμια δεν υπήρξε τέτοια αντίδραση.
Το επεισόδιο των Ιμίων ήταν ένα δυστυχώς θερμό επεισόδιο που κατέληξε σε συμφωνία απεμπλοκής την οποία δέχθηκε η κυβέρνηση Σημίτη με τρόπο που οδήγησε σε μόνιμο γκριζάρισμα των δυο βραχονησίδων και έφερε στο προσκήνιο το θέμα των «γκρίζων ζωνών».
Ήταν επιλογή της κυβέρνησης τότε να προσφύγει στην διαθέσιμη μεσολάβηση των Αμερικανών. Κατόπιν ο κ. Σημίτης υπέγραψε την Συμφωνία της Μαδρίτης και επιχείρησε να κτίσει μια σοβαρή θέση εντός Ε.Ε., που συνέδεσε την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας με τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό. Έτσι με την απόφαση του Λουξεμβούργου (1997) που αναγνωρίσθηκε ως επιλέξιμη για υποψήφια και στο Ελσίνκι (1999) που αναγνωρίσθηκε ως υποψήφια προς ένταξη ,αυτό συνδέθηκε με την αποδοχή της επίλυσης των προβλημάτων στην Χάγη…
Συνεπώς δεν ήταν τα μέτρα η οι κυρώσεις (εργαλεία που δεν προβλέπονταν τότε από τους μηχανισμούς της Ε.Ε.) που προείχαν τότε αλλά η διασύνδεση της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας με τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό… Μια στρατηγική η οποία απέδωσε επί μακρόν.
Πάντως για να μην αδικείται η Ευρώπη, θα παραπέμπαμε την νυν κυβέρνηση, στις αποφάσεις και δηλώσεις του Συμβουλίου Υπουργών της Ε.Ε., της ιταλικής Προεδρίας, του Ευρωκοινοβουλίου της εποχής των Ιμίων…
Και κυρίως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ακόμη και με τα μέτρα αυτά δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται ο αντικειμενικός σκοπός, το να αποτραπεί η Τουρκία δηλαδή από την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου
Όμως ο πρωθυπουργός επανέλαβε και πάλι ότι όλα αυτά επιτεύχθηκαν λόγω της αναβάθμισης του διεθνούς ρόλου της χώρας κυρίως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επαναλαμβάνει μάλιστα ότι το πρόβλημα μας δεν είναι η Βόρεια Μακεδονία και η Αλβανία αλλά η Τουρκία και ότι για τον λόγο αυτό η Συμφωνία «Πίκρανε κάποιους ανθρώπους διότι δεν είχαν τη δυνατότητα να δουν όλη αυτή τη στρατηγική στόχευση που είχαμε, βλέποντας την εικόνα συνολικά. Εδώ καταφέραμε μέσα από αυτή την επίλυση να δυναμώσουμε τη διαπραγματευτική και τη διπλωματική ισχύ της Ελλάδας απέναντι στον διεθνή παράγοντα και την Ευρώπη για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε πολύ πιο αποτελεσματικά τις πραγματικές προκλήσεις στα εθνικά μας θέματα».
Μάλλον είμαστε τυχεροί που οι εκλογές δεν θα επιτρέψουν στον κ. Τσίπρα να επιστρατεύσει αυτή την λογική αύριο η μεθαύριο για την επίλυση του Κυπριακού (όπως λύθηκε και το ονοματολογικό) προκειμένου να αντιμετωπισθεί το… Αιγαίο ή το αντίστροφο…
Δυστυχώς αλλά αυτή δεν είναι λογική για άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Όλα τα θέματα είτε αφορούν το κύρος της χώρας, είτε την αξιοπιστία της και την ισχύ της, είτε θέματα κυριαρχίας είναι εξίσου σημαντικά και αλληλένδετα…
Διαφορετικά είναι το άλλοθι του κλεισίματος των εθνικών θεμάτων, προκειμένου να... ενισχυθεί το κύρος της χώρας!
Στην ίδια συνέντευξη όμως ο κ. Τσίπρας αφού εξηγεί επί μακρόν ότι όλες οι αποφάσεις της Ε.Ε. για την Τουρκία είναι αποτέλεσμα της αναβάθμισης του κύρους της χώρας που οδήγησε με τις επιλογές της η κυβέρνηση και αφού χωρίς να το αναφέρει ο ίδιος, αφήνει να επιβεβαιώνεται η «διαρροή» από το γραφείο του ότι ο «Μακρόν του είπε ότι αν το θέλει ο Αλεξης θα στείλει μερικές φρεγάτες», αμέσως μετά εξηγεί ότι η Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία έχουν τις εταιρίες τους στην Κύπρο και γι'' αυτό έχουν συμφέροντα τα οποία δεν θα τα αφήσουν απροστάτευτα.
Τελικά δεν καταλάβαμε: τις φρεγάτες ο Μακρόν θα τις στείλει για το χατίρι του κ. Τσίπρα και επειδή έλυσε το Σκοπιανό ή επειδή έχει την TOTAL την οποία δεν την έφερε στην κυπριακή ΑΟΖ η... Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά η μεθοδική δουλειά της κυπριακής κυβέρνησης εδώ και 15 χρόνια…
Και επειδή μιλάμε για ενεργειακά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός εξήγγειλε με θέρμη την συμφωνία με την Exxon Mobil νοτιοδυτικά της Κρήτης.
Θα έπρεπε να υπενθυμίσουμε τη στάση του ίδιου και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ εναντίον των εξορύξεων, εναντίον της τροπολογίας Μανιάτη που το 2011 μπόρεσε να αλλάξει όσο ήταν δυνατόν τα δεδομένα για την έρευνα και εκμετάλλευση φυσικών πόρων εκτός των χωρικών υδάτων. Μια τροπολογία που προέβλεπε ότι σε περίπτωση που δεν υπάρχει οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με απέναντι χώρες τότε θα χρησιμοποιείται ως εξωτερικό όριο των ελληνικών θαλασσίων ζωνών η μέση γραμμή. Και με βάση αυτή την νομική ρύθμιση η οποία κατατέθηκε στον ΟΗΕ, έγινε εφικτή η χάραξη των Οικοπέδων και η παραχώρηση τους στην Exxon Mobil…
Τέλος, για πολλοστή φορά ο κ. Τσίπρας όπως και ο κ. Κατρούγκαλος και ο κ. Αποστολάκης αναφέρονται στο Καστελόριζο, το οποίο μέχρι στιγμής, αν και αποτελεί βασικό εργαλείο για την τουρκική εξωτερική πολιτική ώστε να αμφισβητήσει την ελληνική υφαλοκρηπίδα, δεν έχει μπει στον προγραμματισμό των ερευνών η γεωτρήσεων της Τουρκίας.
Χωρίς να αποκλείεται τους επόμενους μήνες να συμβεί και αυτό, οι δηλώσεις ότι έχουμε σχέδια και ναυτικό και δεν θα επιτρέψουμε γεώτρηση στο Καστελόριζο , πέραν ότι γίνονται εκ τους ασφαλούς, καθώς άλλη κυβέρνηση θα χειριστεί μια τέτοια κρίση, ακούγεται διαρκώς σαν πρόσκληση προς την Τουρκία να δοκιμάσει τις «ανοχές» μας και την ισχύ του ναυτικού μας στο Καστελόριζο…
Η κυβέρνηση όταν προσγειώθηκε απότομα από τις αυταπάτες της χειρίσθηκε σωστά τις τριμερείς συνεργασίες ,τις συνομιλίες για το Κυπριακό μέχρι το Κραν Μοντάνα, κεφαλαιοποίησε όσο μπορούσε την εξυπηρέτηση που προσέφερε σε Ουάσιγκτον και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με την Συμφωνία των Πρεσπών, επιχείρησε να καλύψει το χαμένο έδαφος του πρώτου εξαμήνου του 2015 που κατέστρεψε την όποια αξιοπιστία και κυρίως είχε απομείνει στη χώρα. Δεν απέφυγε τις ιδεοληψίες στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, αλλά μάλλον δεν είχε πια κανέναν φραγμό στην άσκησή της.
Και φυσικά δεν αποφεύγει τις πλάνες, τις οποίες εάν πιστεύει πράγματι είναι επικίνδυνη η ίδια, εάν θεωρεί ότι τις πιστεύουν οι πολίτες, θα το διαπιστώσει στις 7 Ιουλίου στις κάλπες…
