Ο κόπος που κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα που θα κρύψει το πρόβλημα στρατηγικής τους, είναι πολύ μεγάλος.
Θα ήταν μεγαλύτερος αλλά απείρως παραγωγικός και πολιτικά επικερδής αν με βάση την πραγματικότητα συνέθεταν εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης και στρατηγική.
Προς χάριν των αντιπάλων τους, και ίσως και της χώρας παραμένουν φυγόπονοι, χαοτικοί και επιφανειακοί. Πιθανόν να είναι περισσότερο συνειδητοποιημένοι και να πιστεύουν ότι η ιστορία και η τύχη, άπαξ στραβοκλώτσησαν.
Δεν διαθέτουν ούτε την ορμή εκείνου που κατακτά κάτι για πρώτη φορά. Έχασαν την πίστη τους στις ιδέες – αν είχαν ποτέ ιδέες ή αληθινή πίστη σε αυτές – και προσφεύγουν στον Κάρολο τον Μαρξ να τους δώσει άλλοθι στην πολιτική οκνηρία τους.
Ο Μαρξ για λογαριασμό της ιστορίας θα ρίξει τους τίτλους τέλους στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Το διακωμωδώ αλλά αυτή είναι η ανάλυση που
γίνεται, από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι από τους Πασοκοφερμένους, αλλά από τους αυτόχθονες αριστερούς που αμπελοφιλοσοφούν.
Η «ποσοτική συσσώρευση» των προβλημάτων της χώρας - τα οποία βεβαίως και προκαλεί η κυβέρνηση - θα φέρει την «ποιοτική αλλαγή» ήτοι την προοδευτική αρχή της νέας αρχής!
Όταν δε προκηρυχθούν οι εκλογές τα πράγματα θα ακολουθήσουν την εξής ροή: ο Μητσοτάκης θα θέσει το δίλλημα «αυτοδυναμία ή χάος», οι γαλάζιοι ψηφοφόροι θα απωθηθούν γιατί αυτά δεν τα γουστάρουν, δεν θα πάνε στην πρώτη αναλογική κάλπη γιατί θα πάνε στη δεύτερη που θα ξέρουν πως είναι η σημαντική!
Κάπως έτσι θα χάσει ο Μητσοτάκης και θα λυθεί το πρόβλημα της χώρας. Αυτόματα.
Αντιθέτως, το πρόβλημα της Ευρώπης το δούλεψαν στην Κουμουνδούρου. Με τη νέα οπτική ματιά του think tank που συγκρότησε ο κ. Τσίπρας και την παλιά οπτική ματιά των Τσακαλώτου, Χουλιαράκη και Λιάκου. Τα νέα εργαλεία που θα αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης με σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ και μεταξύ πολλών άλλων: κοινό επίδομα ανεργίας και ένα ελάχιστο ευρωπαϊκό εγγυημένο εισόδημα.
Όχι πάντα για όλους αλλά «θα ενεργοποιούνται σε συνθήκες κρίσης είτε ένα κράτος - μέλος αντιμετωπίζει μακροοικονομικές ανισορροπίες». Έχει μακροοικονομική ανισορροπία η Ουγγαρία, η Βουλγαρία εμείς; Τσουπ. Ένα επίδομα ανεργίας σουηδικής κοπής.
Η ποσοτική συσσώρευση ανοησίας άραγε οδηγεί στην ποιοτική αλλαγή; Ο Μαρξ το είπε. Οψόμεθα αν την ποιοτική αλλαγή θα την ενσαρκώσει με καλή προοπτική ο Ν.Ανδρουλάκης που καταλαμβάνει σιγά σιγά δημοσκοπικά τα «υψώματα» της Κρήτης.
