Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ας είμαστε ειλικρινείς. Το επεισόδιο με την αποκλεισμένους οδηγούς στην εθνική ήταν η πρώτη κρίση που αντιμετώπισε η κυβέρνηση του Κυριάκου σε θέματα καθημερινότητας, αλλά δεν θα είναι η τελευταία. Κι όσο κι αν σιχτιρίσαμε τον Ραγκούση για το «καλή ξεκούραση κύριε Μητσοτάκη», πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα ίδια θα γράφαμε κι εμείς αν αυτό συνέβαινε με τους Συριζαίους και την Δούρου στο τιμόνι.
Αυτή είναι η μοίρα των κυβερνήσεων και η ευκολία των αντιπολιτεύσεων. Κάθε τι αρνητικό που συμβαίνει πάνω στην χώρα το χρεώνεται η κυβέρνηση, ανεξαρτήτως αν έχει άμεση ευθύνη. Από μια διακοπή ρεύματος μέχρι έναν χιονιά που ξεπερνά τις δυνατότητες των εκχιονιστικών και από ένα ατύχημα σε γήπεδο μέχρι ένα καράβι που βολοδέρνει ακυβέρνητο στο πέλαγος. Σε τελευταία ανάλυση (που λένε και οι Μαρξιστές) για όλα φταίει το κράτος και για το κράτος σε τελευταία ανάλυση πάντα φταίει η κυβέρνηση.
Οι αντιπολιτεύσεις πάλι, βγάζουν ανακοινώσεις και καθαρίζουν. Μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να κινητοποιήσει εκατοντάδες άτομα και τελικά να αποτύχει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ένα πρόβλημα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης όμως αρκεί να έχουν ένα άτομο στο γραφείο τύπου που ξέρει να γράφει σκληρές ανακοινώσεις. Οι Συριζαίοι βέβαια θα πουν ότι έτσι έγινε και στο Μάτι, όμως ξέρουν πως δεν έχουν δίκιο. Το μεγάλο στραπάτσο τους ήταν η σύσκεψη-κοροϊδία που επιδείνωσε σε υπερθετικό βαθμό την τραγωδία.
Τέλος πάντων, αυτή είναι η μάχη για την περίφημη καθημερινότητα την οποία όλες οι κυβερνήσεις φιλοδοξούν να βελτιώσουν. Τα προβλήματα της όμως δεν είναι μόνο άπειρα, αλλά ανανεώνονται και αλλάζουν καθώς προχωρούν οι εποχές. Μια κυβέρνηση Σύριζα ας πούμε, το διάστημα 2015-19 δεν υπήρχε περίπτωση να αντιμετωπίσει τέτοιο όγκο εγκλωβισμένων αυτοκινήτων πρωτοχρονιάτικα. Μέσα στην κρίση, οι άνθρωποι δεν είχαν λεφτά να βγουν κατά χιλιάδες στην εθνική οδό για γιορτινή απόδραση. Μπορεί να αντιμετώπιζε κάτι άλλο που σήμερα έχει λυθεί.
Εγώ ένα πράγμα έχω διδαχτεί από την ενασχόληση μου με το πολιτικό ρεπορτάζ για τρεισήμισι δεκαετίες. Τα προβλήματα της καθημερινότητας ποτέ δεν λύνονται ολοκληρωτικά από καμιά κυβέρνηση και η αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων ποτέ δεν είναι 100% αποτελεσματική. Πάντα θα υπάρχουν παραπονούμενοι και μουρμούρηδες (δικαίως πολλές φορές) και πάντα οι αντιπολιτεύσεις θα σπεκουλάρουν πάνω σ’ αυτά. Ποτέ όμως, η αντιμετώπιση των έκτακτων καταστάσεων και τα θέματα της καθημερινότητας δεν έριξαν μια κυβέρνηση ή την οδήγησαν σε εκλογική ήττα.
Αυτά τα θέματα διογκώνονται στο μυαλό των πολιτών όταν δουν ότι η κυβέρνηση δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα πλέον στα μεγάλα ζητήματα που τους απασχολούν,. Στην οικονομία, στην ανεργία, στην ασφάλεια, στην υγεία, στην παιδεία, στην προοπτική τους γενικώς. Μόλις οι πολίτες δουν ότι η κυβέρνηση σέρνεται στα μεγάλα, ανήμπορη να δώσει ώθηση στον τόπο, τότε τα μικρότερα και πιο καθημερινά γίνονται το πεδίο που βγάζει όλο το άχτι του. Τότε έρχεται η περίοδος των κυβερνήσεων που χρυσάφι πιάνουν και κάρβουνο γίνεται. Ο Κυριάκος επί του παρόντος δεν έχει τέτοια θέματα. Ας φροντίσει να το διατηρήσει και στο μέλλον…
