Του Σάκη Μουμτζή
Είναι θλιβερό το φαινόμενο ένας αρχηγός κόμματος να περιφέρει το ιδεολογικό σαρκίο του από εδώ και από εκεί.
Και το φαινόμενο γίνεται θλιβερότερο όταν αυτός είναι πρωθυπουργός.
Έτσι, ξαφνικά πληροφορηθήκαμε πως ο Α. Τσίπρας έχει τις ρίζες του στον Ελευθέριο Βενιζέλο. Αυτό τουλάχιστον δήλωσε ο ίδιος προχθές.
Στον Ελευθέριο Βενιζέλο, έναν απηνή διώκτη των κομμουνιστών και εμπνευστή του ιδιώνυμου του 1929.
Συγχρόνως όμως, ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν τις ιστορικές καταβολές τους και στον Άρη Βελουχιώτη, αν κρίνω από το γεγονός πως αφίσες του κοσμούν υπουργικά γραφεία.
Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε στην Δραπετσώνα, μέσα σε επαναστατικό οίστρο, πως «με την Αριστερά δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα».
Τελικά τι είναι αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ; ποιος είναι ο Α. Τσίπρας;
Είναι ένα κόμμα που, πανικόβλητο αντιμετωπίζει την ήττα του την Κυριακή και, ως εκ τούτου, για να περισώσει ό,τι μπορεί, μετακινείται συνεχώς από ιδεολογικοπολιτικό χώρο σε ιδεολογικοπολιτικό χώρο.
Ο δε Α. Τσίπρας γίνεται στην Δραπετσώνα Άρης Βελουχιώτης και στο Ηράκλειο Κρήτης, Ελευθέριος Βενιζέλος. Ενδιαμέσως έχει γίνει και Ανδρέας Παπανδρέου.
Βεβαίως δεν ξεχνά να κάνει και μερικές βόλτες με το κότερο της Κατερίνας, αφού πρώτα έχει τακτοποιήσει το θέμα του αιγιαλού της βίλας της.
Άραγε πιστεύει πως με αυτά τα μασκαριλίκια θα «γυρίσει το παιχνίδι;» Πιστεύει πως οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν το θέατρο που παίζει;
Νομίζω πως ο ίδιος εξακολουθεί και ζει στον κόσμο του. Νομίζω πως εξακολουθεί να πιστεύει ότι «από τον Κούλη δεν χάνει» και ότι οι ευρωεκλογές ήταν απλώς ένα ξέσπασμα.
Πιστεύει δηλαδή αυτό που είπε ένας στενός συνεργάτης του «πως οι πολίτες που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, τελικά μετάνιωσαν που κέρδισε η Νέα Δημοκρατία».
Τι δείχνουν όλα αυτά;
Φανερώνουν έναν άνθρωπο φοβισμένο, που δεν μπορεί να διαχειριστεί την ήττα του. Έχει τρικυμία στο κρανίο του. Πέντε ημέρες πριν τις εκλογές, έχοντας εξαντλήσει όλα τα πυρομαχικά του, έχοντας μεταμορφωθεί και σε Βενιζέλο και σε Βελουχιώτη και σε Παπανδρέου, έχοντας αποκαλέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη «γιο του εφιάλτη»* περιμένει το θαύμα.
Όμως στην πολιτική δεν γίνονται θαύματα. Οι συνειδήσεις των πολιτών διαμορφώνονται πάνω σε πραγματικά δεδομένα και όχι σε φαντασιακές καταστάσεις.
Και ένα πραγματικό δεδομένο, που δεν επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση, είναι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και όλες οι δημοσκοπήσεις που επακολούθησαν.
Μόνον στις εκλογές του 1981 ήταν τόσο ευκρινώς προδιαγεγραμμένο το εκλογικό αποτέλεσμα. Πιθανόν την Κυριακή το εύρος της διαφοράς μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ να προσεγγίσει αυτό των εκλογών του 1981.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πολύ καιρό είναι ιδεολογικά ανερμάτιστος. Έχει διαρρήξει τις συντεταγμένες που όριζαν τις πάγιες θέσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Και όταν τα στελέχη του το συνειδητοποιούν προσπαθούν να επιστρέψουν στις ρίζες τους.
Αλλά Βελουχιώτης με Ελευθέριο Βενιζέλο δεν συμβαδίζουν. Όπως δεν συμβαδίζει και η Δραπετσώνα με το κότερο της Κατερίνας.
*Σε συνέντευξη του προχθές στον τηλεοπτικό σταθμό «Κρήτη tv».
