Του Δημήτρη Καμπουράκη
Παρατηρώ με προσοχή την συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στην μάζα των δημοσίων υπαλλήλων. Θαυμάζω το καθημερινό κανάκεμα που τους κάνει, το αδιόρατο δίχτυ προστασίας που απλώνει γύρω τους, την προσοχή με την οποία προσπαθεί να τους συγκρατήσει μέσα στον μαντρί της. Βέβαια, ούτε αυτοί δείχνουν προς το παρόν διάθεση να φύγουν από την αγκαλιά της μητριάς τους, καθότι φυσική μαμά τους είναι το παλαιό αμαρτωλό (κατά τα άλλα) ΠΑΣΟΚ. Θα λακίσουν όμως δέκα μέρες πριν τις εκλογές.
Η πελώρια μάζα των δημοσίων υπαλλήλων, δημιούργημα και καύχημα κυρίως του κραταιού ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως της ΝΔ, πήρε μεταγραφή ως μπλοκ στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει εν' πολλοίς στην πολιτική και εκλογική επιρροή του ως σήμερα, με μοναδικές εξαιρέσεις εκείνους τους υπαλλήλους που είχαν την ατυχία να εργαστούν υπηρεσιακά δίπλα στις διοικήσεις που διορίζει η κυβέρνηση, οπότε βιώνουν την ρουσφετολογική πρακτική, τον ρεβανσισμό και τον αυταρχισμό αυτών των ηγεσιών. Η φιλοΣΥΡΙΖΑική τοποθέτηση των περισσοτέρων δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι ανεξήγητη.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι φοβούνται τον Κυριάκο. Τον έχουν στο μυαλό τους ως τον μόνο Έλληνα πολιτικό που είναι ικανός να απολύσει μονίμους από το κράτος. Τι κι αν ο ίδιος έχει επαναλάβει εκατό φορές ότι αν γίνει πρωθυπουργός δεν σκοπεύει να απολύσει κανέναν; Δεν τον πιστεύουν. Θεωρούν ότι έχει κρυφή ατζέντα. Η κρυφή αυτή ατζέντα διατυμπανίζεται συστηματικά από την κυβέρνηση, η οποία καλλιεργεί τα πλέον φοβικά σύνδρομα στις μάζες των δημοσίων υπαλλήλων. Όποια πρόταση κι αν κάνει ο Κυριάκος για μείωση των κρατικών δαπανών, μεταφράζεται από την κυβέρνηση ως κρυφή πρόθεση του αρχηγού της ΝΔ να τους εκπαραθυρώσει. Κάθε πρόταση του να υπάρξουν έστω και στοιχειώδεις αλλαγές στις δομές του κράτους, μεταφράζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως επερχόμενο ''πογκρόμ'' κατά των εργαζομένων. Ο Κυριάκος θα πορευτεί ως τις εκλογές μ' αυτό το δεδομένο. Με την πλειοψηφία των υπαλλήλων εχθρικούς ως και επιφυλακτικούς απέναντι τους.
Παραλλήλως η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να μην αλλάξει τίποτα στο δημόσιο και να μην επηρεαστεί η επαγγελματική ζωή των υπαλλήλων του. Τι κι αν όλοι λένε ότι ο μεγάλος ασθενής είναι τα ο κράτος μας; Δεν τους ενδιαφέρει. Τους δίνουν μικροαυξήσεις όπου μπορούν, τους χορηγούν υπερωρίες και ψευτοπαροχές, τους υπόσχονται κάθε τόσο μεγαλύτερες αυξήσεις, διορίζουν αβέρτα κόσμο από το παράθυρο των συμβασιούχων, των μετακλητών και των συμβασιούχων έργου. Την ίδια στιγμή οι κυβερνητικοί παίζουν με την αξιολόγηση η οποία έχει καταντήσει μια παρωδία που λαμβάνει χώρα με την αγαστή συνεργασία πολιτικής ηγεσίας, συνδικαλιστικών εκπροσώπων και των ίδιων των εργαζομένων. Γι αυτό και μόλις ακούσουν από την ΝΔ ή από οποιονδήποτε άλλον την λέξη ''αξιολόγηση'', κατ' ευθείαν το μυαλό τους πάει στις απολύσεις. Έτσι λειτουργεί το κράτος μας και οι άνθρωποι του.
Όμως αυτό το άρρωστο σύστημα -που ήταν από παλιά άρρωστο και συνεχίζει να νοσεί χειρότερα- θα μεταβληθεί σε πολιτική ταφόπλακα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε κάποτε και του ΠΑΣΟΚ. Πότε νομίζετε ότι το κραταιό ΠΑΣΟΚ κατρακύλησε ξαφνικά στο 4,6%; Όταν λάκισαν απ' αυτό μέσα σε μια νύχτα και στο σύνολο τους οι μηχανισμοί που το στήριζαν, επειδή διείδαν ότι «τελειώνει». Ε λοιπόν, το ίδιο ακριβώς θα πάθει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για ένα πολύ απλό λόγο: Επειδή αρνήθηκε ν' αλλάξει το δημόσιο και το διατήρησε ακέραιο ως έναν αυτούσιο και καθαρόαιμο πελατειακό μηχανισμό.
Οι πελατειακοί μηχανισμοί λοιπόν, εκ' της φύσης και του χαρακτήρα τους ενσωματώνονται στα συστήματα εξουσίας που μπορούν να τους διατηρήσουν και να τους εξυπηρετήσουν. Οι δημόσιοι υπάλληλοι λοιπόν, θα παραμείνουν πιστοί στον Αλέξη το πολύ μέχρι δυο βδομάδες πριν τις εκλογές. Αν πλησιάζοντας η ώρα της κάλπης, διαπιστώσουν πως ανεξάρτητα της δικής τους βούλησης έρχονται ''οι άλλοι'', τότε την τελευταία στιγμή θα τρέξουν στους επικείμενους νικητές για να διασωθούν. Καθότι ξέρουν ότι με τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος, αν βρεθούν στην αντίπερα όχθη απ' αυτή του νικητή, αλλοίμονο τους. Έτσι σκέφτονται πάντα, έτσι θα σκεφτούν και τώρα. Νύχτα θα τον εγκαταλείψουν ένας-ένας τον ΣΥΡΙΖΑ και θα πάνε να πιάσουν τους υποψήφιους βουλευτές της ΝΔ ή τους συνδικαλιστές της, για να πλασαριστούν στην νέα κατάσταση. Το 'χουν ξανακάνει, θα το επαναλάβουν.
Και να ξέρετε ότι αυτές οι υπόγειες μαζικές μετακινήσεις της τελευταίας βδομάδας, αυτές που καθορίζονται από την περίφημη «παράσταση νίκης» των δημοσκοπήσεων, είναι ακριβώς αυτές που κάνουν τις δημοσκοπήσεις να πέφτουν έξω, διότι είναι μετακινήσεις που δεν φαίνονταν στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Είναι επίσης αυτές που δίνουν τις αυτοδυναμίες, εκεί που φαίνονταν αδύνατες…
