Κανονικά το σημείωμα αυτό θα έπρεπε να τελειώνει στον τίτλο του. Τα λέει όλα! Πού πας Κυριάκο; Το σκέφτηκες καλά; Ο Αλέξης ναρκοθετεί στάνες και γιοφύρια και σου στρώνει το χαλί για το επόμενο μνημόνιο, οι Ευρωπαίοι μας σκέφτονται μόνο ως ένα γιγαντιαίο hot spot και κάπου στις σκιές βρίσκονται κρυμμένοι ο φονείς του Μινώταυρου, παγιδευμένοι στην ονείρωξη της συναίνεσης.
Η εθνοσωτήριος το έχει πάρει το μήνυμα. Ξέρει ότι τα ψωμιά της είναι τελειωμένα, ότι μετράνε μέρες στην κυβέρνηση. Θα διορίσουν όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούν σε θέσεις κλειδιά, θα προσπαθήσουν να ελέγξουν την Δικαιοσύνη, την δημόσια διοίκηση. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει “αγοράσει” το σενάριο της “δεξιάς παρένθεσης” και θα το παίξει μέχρι το τέλος και ανεξάρτητα από το πότε θα κάνει τις εκλογές. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι όμηρος των επιλογών του Αλέξη Τσίπρα σε κάθε περίπτωση.
Και μην επιχειρήσει κανείς να βρει το δίκιο του στο ευρωπαϊκό ιδεώδες! Τα τελευταία τρία χρόνια η φιλελεύθερη Ευρώπη των μεταρρυθμίσεων και των πολιτικών ελευθεριών τα βρήκε μία χαρά με τον άνθρωπο που ονειρευόταν να κάνει – κατά δήλωσή του- εισαγωγή στην γηραιά Ήπειρο του σοσιαλιστικού μοντέλου διακυβέρνησης του Τσάβες. Η Ευρώπη ενδιαφέρεται για ένα και μόνο πράγμα, για το πώς θα κρύψει κάτω από το χαλί της το προσφυγικό. Η Ευρώπη είναι ενιαία για μερικά πράγματα. Όχι όμως για τους πρόσφυγες. Εφόσον η Ελλάδα συνορεύει με την Τουρκία και αποτελεί έτσι πύλη εισόδου των προσφύγων στην Ευρώπη, τότε η Ελλάδα δεν είναι μέρος της ενιαίας Ευρώπης. Μετατρέπεται αυτόματα σε ένα γιγαντιαίο hot spot. Κλείνουν τα βόρεια σύνορά της και οι πληγές επουλώνονται με μερικά εκατομμύρια ευρώ. Αρκεί να μην έρχονται αντιμέτωποι με το πρόβλημα οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει το επόμενο διάστημα, με όποια κυβέρνηση. Σε θέματα ανθρωπισμού η Ευρώπη είναι ανυποχώρητη. Αρκεί να μην έχει το πρόβλημα στην πόρτα του σπιτιού της, αλλά λίγο παραέξω. Αυτό το “παραέξω” είναι η Ελλάδα για την Ευρώπη...
Τέταρτο μνημόνιο, δεξιά παρένθεση, προσφυγικό σε έξαρση! Ποιος χριστιανός ή μουσουλμάνος θα βάλει ένα ευρώ σε αυτό το ναρκοπέδιο; Για ποια ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε υπό αυτές τις συνθήκες; Μπορεί κάποιοι να βλέπουν μέσα σε αυτή την ανωμαλία μία ευκαιρία να εμφανιστούν ως σωτήρες στον ελληνικό λαό και να οργανώνουν από τώρα συνθήκες για κυβερνήσεις τεχνοκρατών, αλλά οι άνθρωποι αυτοί δεν εργάζονται πραγματικά για τα συμφέροντα της χώρας. Η Ελλάδα χρειάζεται μία ισχυρή κυβέρνηση και όχι σκιώδεις ηγέτες κρυμμένους πίσω από οικουμενικές λύσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να πετύχει. Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται είτε ένα μαγικό ραβδί είτε ακόμη κι ένα κοινό ραβδί. Ραβδί, πάντως! Κι αφού δεν πιστεύουμε στις μαγικές λύσεις, θα πρέπει να απορρίψουμε την ιδέα του μαγικού ραβδιού! Σε αυτές τις περιπτώσεις ένα κοινό ραβδί είναι πιο χρήσιμο από έναν καλό κόμπο στην γραβάτα.
Ο Κυριάκος πρέπει να είναι ευρηματικός, διαφορετικός. Επειδή οι συνηθισμένες λύσεις δεν ταιριάζουν σε μία ασυνήθιστη χώρα σαν την Ελλάδα. Ο Κυριάκος θα πρέπει να μην υποχωρήσει ούτε έναν πόντο σε αυτά που υποσχέθηκε όταν ανέλαβε την Νέα Δημοκρατία. Αν προσπαθήσει να διαχειριστεί τις υποθέσεις ως συνέχεια της διακυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, θα είναι ένας βραχύβιος πρωθυπουργός. Χρειάζεται να είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Και αυτό το διαφορετικό να το νιώσουμε. Να μην πάμε να τον ψηφίσουμε στις κάλπες μόνο και μόνο επειδή θέλουμε να φύγει ο Αλέξης.
Θανάσης Μαυρίδης
