Κοντά δυο χρόνια τώρα, διαπιστώνουμε, σχεδόν καθημερινά πως οι τομείς στους οποίους καταγράφουμε επιτυχίες στην αντιμετώπιση της πανδημίας είναι αυτοί που έπρεπε να τους χτίσουμε από την αρχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμβολιαστική εκστρατεία.
Την ίδια στιγμή, οι μεγάλες αποτυχίες έχουν καταγραφεί στους τομείς που κυριαρχούν οι αρχαϊκές νοοτροπίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιβολή των νόμων και η τήρηση της τάξης.
Η αμφιθυμία μας απέναντι στους κανόνες, τους νόμους και τη δημόσια τάξη είναι συνολικό και διαχρονικό πρόβλημα της χώρας. Είναι ενδεικτικό ότι τους περιοριστικούς όρους για την αντιμετώπιση της πανδημίας πρώτος τους παρενέβη ο αγαπητός και σεβαστός, σε όλους, καθηγητής κ. Σωτ. Τσιόδρας όταν πήγε να ψάλλει «γιατί ένιωσε την ανάγκη να το κάνει». Ακολούθησαν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και τα εμβληματικά στελέχη της αντιπολίτευσης και στο τέλος αφού κανένας θεσμός δεν είχε πλέον την ηθική νομιμοποίηση να ζητά την τήρηση των μέτρων, μείναμε να ερίζουμε για τις πορείες και τις πλατείες.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν σε ποια χώρα ζουν όσοι κατηγορούν την κυβέρνηση επειδή δεν κατάφερε να ελέγξει τη μετακίνηση από και προς τη νησιωτική χώρα και κυρίως τη Μύκονο όπου επιβλήθηκαν κάποια περιοριστικά μέτρα.
Όχι. Δεν θα είναι ο Τουρισμός το μεγαλύτερο θύμα των απαγορευτικών μέτρων που επιβλήθηκαν αιφνιδιαστικά στη Μύκονο. Θα υπάρξει βέβαια ζημιά αλλά μπορεί να περιοριστεί. Αν η κυβέρνηση είχε επικοινωνιακά ρίφλεξ θα σπίναρε από το Σάββατο το εξής μήνυμα: «Στην Ελλάδα δεν βάζουμε τίποτα πάνω από την υγεία. Πρώτα η υγεία των Ελλήνων και των επισκεπτών της χώρας και μετά όλα τα υπόλοιπα. Μπροστά στην υγεία δεν υπολογίζουμε ούτε τη ναυαρχίδα της τουριστικής μας βιομηχανίας».
Τη δύσκολη κατάσταση επιδεινώνει η εμμονή της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί τον υπερσυντέλικο και την οριστική έγκλιση στη σύνταξη των ρημάτων. Στις περιόδους κρίσης χρησιμοποιούμε μόνο δυνητικές εκφράσεις: «Θα δούμε αν θα χρειαστούν άλλα μέτρα...», «Θα προσπαθήσουμε να μην...». Κάποιοι στην κυβέρνηση αφού πρώτα συλλάβουν μια ιδέα αντί πρώτα να τη σχεδιάσουν και στη συνέχεια να την αξιολογήσουν αφού την εφαρμόσουν προσεκτικά, σπεύδουν να συγχαρούν τους εαυτούς τους για την επιτυχία της. Μόνο και μόνο γιατί τη σκέφτηκαν! Κάθε φορά τα ίδια: ξεκινάμε με τους θριάμβους για να μας διαψεύσει η πραγματικότητα. Κάποιοι εκθέτουν συστηματικά τον πρωθυπουργό.
Το μεγαλύτερο θύμα αυτής της αιφνιδιαστικής αλλά για εμάς σωστής κίνησης που ακόμα κι αν ήταν καλά σχεδιασμένη δεν πείθει για τέτοια, θα είναι η εμβολιαστική εκστρατεία: ήδη ο ακροδεξιός εφιάλτης σπινάρει το μήνυμα ότι αφού στο νησί με τη μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη δεν γλίτωσαν τα μέτρα, τα εμβόλια δεν λειτουργούν.
Τέλος, όσοι επιχαίρουν για αυτό που συνέβη στη Μύκονο ζουν σε άλλη χώρα, μαζί με αυτούς που έχουν εκπλαγεί που Κράτος, επιχειρήσεις και πολίτες αδυνατούμε να περιφρουρήσουμε τα μέτρα. Δεν έχουν καταλάβει πόσους τομείς και πόσους συμπολίτες μας αφορά ο Τουρισμός. Η ζημιά θα είναι υπολογίσιμη. Όμως, αν η κυβέρνηση διαχειριστεί την απόφαση για τα μέτρα σωστά μπορεί να την περιορίσει.
Κοινώς: έχουμε άλλη μια κρίση που μπορεί να λειτουργήσει ως ευκαιρία για διορθωτικές κινήσεις σε όλους τους τομείς, δεδομένου ότι έχουμε ακόμα να διανύσουμε αρκετό πανδημικό δρόμο.
