Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την πρόθεσή της να προχωρήσει σε τετραετή σχεδιασμό των προσλήψεων, ώστε να εξορθολογιστεί το σύστημα. Οι δημόσιες οργανώσεις θα προβαίνουν στην διάγνωση των αναγκών τους σε προσωπικό και θα υποβάλλουν, μόνο μια φορά τον χρόνο, τα αιτήματά τους. Έκτακτοι θα συνεχίσουν να προσλαμβάνονται αλλά θα είναι...έκτακτοι.
Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, η κυβέρνηση που ολοκληρώνει μια πληρη κυβερνητική θητεία τεσσάρων ετών, κατά την διάρκεια της οποίας οι δημόσιοι υπάλληλοι αυξήθηκαν κατά μερικές δεκάδες χιλιάδες- από 681.736 τον Σεπτέμβριο 2015 σε 722.226 τον Σεπτέμβριο 2018-, αποφασίζει να «εξορθολογίσει» το σύστημα! Προφανώς δεν προλάβαινε τους προηγούμενους 48 μήνες, διότι προείχαν οι (ανορθολογικές, έστω!) προσλήψεις.
Γεγονός είναι ότι οι κκ. Τσίπρας και Τζαννακόπουλος μας είχαν προϊδεάσει, πριν από λίγες εβδομάδες, για τον επικείμενο «εξορθολογισμό» όταν ανακοίνωναν δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις, αρχής γενομένης από τους κληρικούς που σχεδίαζαν να απολύσουν. Πολλοί μη επαΐοντες στα των προσλήψεων είχαν παραξενευτεί από το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανακοίνωνε προσλήψεις όχι μόνον για το 2019 αλλά και για το 2020 και το 2021. Τότε, κάποιοι καλοπροαίρετοι βιάστηκαν να αποδώσουν στον κ. Τσίπρα την έκφραση μιας ανομολόγητης επιθυμίας που γνώριζε ότι δεν θα πραγματοποιηθεί.
Με την κατάθεση του σχεδίου νόμου που ανακοινώθηκε, όμως, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Αν ψηφιστεί το σχέδιο νόμου τις επόμενες ημέρες, είναι βέβαιον ότι η κυβέρνηση θα παρουσιάσει, άμεσα, ένα φουσκωμένο πακέτο πάσης φύσεως προσλήψεις. Με τις εκλογές να απέχουν περισσότερο από τις πέντε προεκλογικές εβδομάδες που απαγορεύονται οι προσλήψεις και με δεδομένη την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία τους που παραμένει, τουλάχιστον ως προς την παροχολογία, αρραγής, θα ψηφιστεί τόσο το σχέδιο όσο και οι επικείμενες προσλήψεις.
Η αντιπολίτευση θα πρέπει να τις καταψηφίσει, αφήνοντας στον κ. Τσίπρα το «πλεονέκτημα» της παροχολογίας. Δυστυχώς, υπάρχουν συμπολίτες μας που αναζητούν έναν «short run hedonism» και επιβραβεύουν πολιτικούς που τους τον παρέχουν (ακόμη κι αν αυτό τους οδηγεί στην καταστροφή τους). Αλλά, επειδή ο κ. Τσίπρας έχει στο νου του και την επόμενη αποφράδα ημέρα που δεν θα είναι αυτός πρωθυπουργός, ναρκοθετεί το έδαφος του επόμενου. Θα πρέπει ο νέος πρωθυπουργός να ακυρώσει τις προγραμματισμένες προσλήψεις και να πάρει τον μουτζούρη.
Αλλά και σε τεχνοκρατικό-επιστημονικό επίπεδο το όλο εγχείρημα είναι πρόχειρο και εσφαλμένο: Χωρίς αξιολόγηση των φορέων που θα αιτηθούν προσωπικό, πως μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι αυτό το προσωπικό χρειάζεται; Πως μπορεί κανείς να πει στην «ειδική γραμματεία διαχείρισης ιδιωτικού χρέους», στο ίδρυμα «εξοχές της ελληνικής αστυνομίας» η στο ΝΠΙΔ «Άλσος ελληνικής ναυτικής παράδοσης» ότι δεν δικαιούνται προσλήψεων;
Αλλά ακόμη κι αν υπήρχε αξιολόγηση των φορέων, τι είδους προσωπικό θα είναι αυτό που θα προσληφθεί; Χωρίς αναθεώρήση του υφιστάμενου κλαδολογίου πως μπορεί να αποφύγει κανείς προσλήψεις σε κλάδους με παράξενα ονόματα, όπως παγιδοθέτες, στασιάρχες η σπερματεγχύτες;
Ο προγραμματισμός των προσλήψεων που ανακοινώθηκε συμπληρώνει το πακέτο της παροχολογίας που άρχισε με τα επιδόματα και τις προσωπικές διαφορές στις συντάξεις. Θα πάμε έτσι μέχρι τις εκλογές και εναπόκειται σ' εμάς, στην αντιπολίτευση, όχι μόνο να στηλιτεύσουμε την καταστροφική για την οικονομία και την διοίκηση πολιτική του κ. Τσίπρα αλλά να πείσουμε τους πολίτες ότι ο βιώσιμος δρόμος της ευημερίας τους περνάει μέσα από μια δημόσια διοίκηση που συμπαρίσταται στις προσπάθειες του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα και από δημοσίους υπαλλήλους που μοχθούν και θέλουν να κρίνονται γι αυτό.
*Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι Δρ. στο Ινστιτούτο Έρευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών.
