Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Διάβασα κάποια από τα αποτελέσματα της μεγάλης έρευνας του αμερικανικoύ Pew Research Center, όπως δημοσιεύτηκαν χθες στην Καθημερινή, και ομολογουμένως δεν έπεσα από τα σύννεφα — τα ευρήματα είναι πάνω-κάτω τα αναμενόμενα. Είναι όμως καλή και χρήσιμη είδηση, εξ ου και ας μου επιτραπεί να αναπαραγάγω εδώ μερικά ποσοστά.
Πρώτα-πρώτα, να αναφερθούμε σε τρεις πρωτιές της Ελλάδας, τρία σπουδαία χρυσά μετάλλια: το 66% των Ελλήνων αποδέχεται το «κακό μάτι» (αν και η έρευνα δεν λέει πόσοι από αυτούς ξέρουν και να ξεματιάζουν, όπως διαλαλούσε η γιαγιά μου), το 92% πιστεύει ότι υπάρχει Θεός (και πάλι δεν μας λένε πόσοι από αυτούς πιστεύουν ότι ο Θεός είναι Έλληνας, και δη Ορθόδοξος), και το 89% των Ελλήνων θεωρεί ότι ο πολιτισμός μας είναι ανώτερος όλων των άλλων.
Σε αυτό το τελευταίο, μόνο οι Γεωργιανοί (85%) και οι Αρμένιοι (84%) μας φτάνουν — δύο χώρες που τέλος πάντων δεν τις λες και τόσο ευρωπαϊκές, και που μόλις δεκαπέντε Έλληνες μπορούν να σου πουν πού πάνω-κάτω βρίσκονται στον χάρτη, ενώ κανείς δεν είναι σε θέση να σου πει με σχετική σιγουριά με ποια κράτη συνορεύουν. Αντίστοιχα, να σημειωθεί, σε έρευνα μεταξύ αμιγώς μη ευρωπαϊκών χωρών, το παγκόσμιο ρεκόρ κατέχουν οι Τούτσι, που πιστεύουν κατά το παράδοξο ποσοστό της τάξεως του 142% ότι ο πολιτισμός τους είναι ανώτερος όλων των άλλων (ενώ οι Χούτου το πιστεύουν μόνο κατά 128%).
Αντιθέτως, έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι μόλις το 76% των Ελλήνων θεωρεί ότι το να είναι χριστιανοί ισοδυναμεί με το να είναι «αληθινοί Έλληνες», κάτι που μας ρίχνει στην πολύ χαμηλή 4η θέση ανάμεσα σε 34 χώρες της Ευρώπης στο πεδίο της ταύτισης της θρησκείας με την εθνική ταυτότητα. (Και πάλι τα τρία μετάλλια κατέχουν χώρες τού πρώην Ανατολικού Μπλοκ, όχι από τις πολύ δημοφιλείς). Ή, για να το πούμε αλλιώς, υπάρχει ένας (1) στους τέσσερις (4) Έλληνες που ΔΕΝ ταυτίζει σημαία και θρησκεία, ένα αδιανόητα υψηλό για τη χώρα μας 24%.
Παράλληλα, βέβαια, το παραπλήσιο 74% των Ελλήνων εκτιμά ότι καταγωγή (το «αίμα») και εθνική ταυτότητα είναι ένα και το αυτό και ότι το δεύτερο απορρέει από το πρώτο. Δηλαδή, οι 3 στους 4 πιστεύουν ότι δεν μπορεί να είναι ή να γίνει Έλληνας κάποιος που δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς. Εξαιρείται ο Αντετονκούνμπο, βέβαια, το όμορφο παλικάρι που οδηγεί τους Μπακς στο πρώτο τους πρωτάθλημα — και κάποιοι παλαίμαχοι Ολυμπιονίκες που μας συγκίνησαν πολύ με τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους στην άρση βαρών, στο τζούντο και σε καναδυό άλλα ωραία αθλήματα.
Τώρα, και για να συνεχίσουμε, το 69% και το 65% αντιστοίχως των Ελλήνων δεν θα αποδεχόταν μουσουλμάνο ή Εβραίο ως μέλος της οικογένειάς του, ενώ το 70% απορρίπτει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων και το (πολύ χαμηλό, παραδόξως…) 52% θέλει να απαγορευτούν οι εκτρώσεις (ω, ναι: οι μισοί Έλληνες, ανεξαρτήτως φύλου, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ). Παρόμοια είναι τα ευρήματα της έρευνας και στις άλλες αντίστοιχες κατηγορίες, αυτές δηλαδή που επίσης αφορούν Ανθρώπινα Δικαιώματα — τα οποία συνιστούν μεν το θεμέλιο της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, αλλά όχι και της ελληνικής Λεβεντιάς και του επίσης ελληνικού, και πεισματικά αμετάφραστου στις βαρβαρικές γλώσσες, Φιλότιμου.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από όσα ξέραμε και πριν μάθουμε για την έρευνα (μας τα λέει το Ευρωβαρόμετρο χρόνια τώρα, και τα βλέπουμε και γύρω μας) αλλά και από όσα υφιστάμεθα από το '15 και μετά — και από όσα πρόκειται να υποστούμε έτι περαιτέρω έτσι και δεν αλλάξει ΕΝΑ πράγμα.
Σημαίνουν ότι η πλειονότης των συμπατριωτών μας, μέσα σε ΠΑΣΟΚ (βάζω και τη μετεξέλιξή του μέσα: τον ΣΥΡΙΖΑ), ΝΔ, ΜΔ, ΚΚΕ (μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ κ.ο.κ., η πλειονότης των Ελλήνων, λέμε, είναι βαθιά αντιευρωπαϊκή και συντηρητική. Η πιο συντηρητική της ηπείρου. (Και φυσικά δεν το λέμε με την έννοια της πολιτικής συντήρησης, που προϋποθέτει καλλιέργεια, αλλά της κοινωνικής: που είναι παιδί της αμορφωσιάς και ταυτόσημη της οπισθοδρόμησης).
Σημαίνουν ότι όλοι αυτοί, που σήμερα —επαναλαμβάνω— μοιράζουν τις ψήφους τους σχεδόν σε όλα τα κόμματα, περιμένουν αμάν και πώς έναν «Έλληνα Τραμπ», έναν Τραμπ με τσαρούχια, έναν Τραμπάκουλα, για να τον αναδείξουν σε ηγέτη ικανό να φέρει τα πάνω κάτω και να οδηγήσει την Ελλάδα στα Τάρταρα, στην εξαθλίωση και στην απόλυτη δυσπραγία. Και να οδηγήσει τους ίδιους φυσικά στο σημείο να τραβάνε τα μαλλιά τους και να τα ματώνουν — γιατί πάντα οι χρήσιμοι ηλίθιοι την πληρώνουν πρώτοι. Ή σκέτα οι ηλίθιοι.
Σημαίνουν, τέλος, ότι η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή και σοβαρή ηγεσία — με το L στο Leadership κεφαλαίο. Ηγεσία αστική, πολιτικά συντηρητική και «δικαιωματικά» προοδευτική — δηλαδή πατριωτική. Που δεν θα στοιχίζεται με τα ένστικτα της μάζας και δεν θα τα κολακεύει. Και που, σιγά-σιγά, θα ρίξει αυτά τα θηριώδη ποσοστά της απόγνωσης.
Αυτά σημαίνουν.
Και ποιο είναι αυτό το ΕΝΑ που, αν αλλάξει, δεν θα υποστούμε εξαιτίας του εγγενούς επαρχιώτικου συντηρητισμού μας ακόμη χειρότερα πράγματα από όσα μάς επιφύλαξε η λαίλαπα του ΣΥΡΙΖΑ; It's always the economy, stupid.
