Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Ακόμα και στη δύσκολη παρούσα πολιτική συγκυρία της προεκλογικής έντασης και της πόλωσης, ένας αντίλογος στο κείμενο που συνυπέγραψαν 64 συμπολίτες μας από τους χώρους της επιστήμης, των γραμμάτων και των τεχνών για το τι είναι σήμερα προοδευτικό δεν θα είχε μόνο ενδιαφέρον αλλά θα ήταν και ένα ανακουφιστικό διάλειμμα στη συνθηματολογία. Παρ' όλα αυτά όμως, το άρθρο που δημοσίευσαν χθες στην “Καθημερινή” οι δύο κορυφαίοι υπουργοί και πανεπιστημιακοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Σταθάκης ως απάντηση στο κείμενο των 64 παρουσιάζει μόνο μικροπολιτικό ενδιαφέρον.
Είναι βέβαιο δηλαδή ότι στα πάνελ και τις παραπολιτικές στήλες θα συζητηθεί εκτενώς η απόφασή τους, επτά ημέρες πριν από τις εκλογές να μπουν στη συζήτηση αυτή τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του κόμματος με το οποίο πολιτεύονται ασχολείται με την επικαιρότητα του Άρη Βελουχιώτη σήμερα και περιοδεύει στη χώρα αναβιώνοντας τον ύφος και τις μεθόδους της Αυριανής της δεκαετίας του '80.
Ειλικρινά, διαβάσαμε το άρθρο των κ.κ. Σταθάκη και Τσακαλώτου πολλές φορές αναζητώντας κάτι που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αφετηρία συζήτησης για να ανακαλύψουμε πόσο δύσκολο θα είναι στο μέλλον για κάθε προοδευτικό πολίτη να τοποθετηθεί απέναντι στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα κι αυτά που αρνούνται να ενσωματώσουν τον πολακισμό και τον καμμενισμό με τον τρόπο που το έχει κάνει προ πολλού η ομάδα του Μαξίμου.
Το άρθρο που διαβάσαμε στην “Καθημερινή” βρίθει από μισές αλήθειες και λογικά σφάλματα ενώ αναπαράγει το βασικό χαρακτηριστικό του τσιπρισμού: την απαίτηση ο εκάστοτε συνομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχτεί τη δική του καταφανώς ψευδή εκδοχή των γεγονότων για να υπάρξει συζήτηση. Τόσο ο κ. Σταθάκης και κατεξοχήν ο κ. Τσακαλώτος ως κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης βρίσκονται από την πρώτη μέρα στον σκληρό πυρήνα που συνέλαβε και εκτέλεσε το σχέδιο της εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Είναι και οι δύο δε εκ των βασικών αυτουργών της καταστροφής της χώρας. Για όλα αυτά δεν έχουν να ψελλίσουν ούτε μια συγγνώμη. Σ'ενα κείμενο που αφορά το τί είναι σήμερα προοδευτικό δεν έχουν μια εξήγηση για το πώς δέχονται να κάθονται σε υπουργικές καρέκλες χάρις στη στήριξη της αντισημιτικής ακροδεξιάς.
Οι κ.κ.Σταθάκης και Τσακαλώτος και μαζί με αυτούς και αρκετοί άλλοι πιστεύουν ότι θα οραματιστούμε από κοινού το μέλλον του προοδευτικού χώρου αποδεχόμενοι σιωπηρά, ως σύμβαση, τη δική τους, ψευδή εκδοχή για τα γεγονότα που ζήσαμε όλοι. Πιστεύουν ότι θα ξεχάσουμε τη συμπόρευση με την Άκρα Δεξιά, τη σιωπηλή αποδοχή του πολακισμού, τη στρατηγική των διχασμών με όρους εμφυλιοπολεμικούς.
Τελικά ο Γιώργος Α.Παπανδρέου είχε δίκιο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν βάζουν μυαλό ώστε να αποδεχτούν τα λάθη τους και να ζητήσουν συγγνώμη. Για να υπάρξει έστω και μια περίπτωση συζήτησης μαζί τους, κάποτε, στο μέλλον, θα πρέπει να προηγηθεί η εκλογική τους συντριβή. Και η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο που πρέπει να απασχολεί τον προοδευτικό χώρο σήμερα.
