Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Η αναγγελία Τσακαλώτου πως σε 3-4 μήνες θα βγει η χώρα στις αγορές, έχει τόση αξία όση και οι δηλώσεις στις οποίες είχαν προβεί όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες, βεβαιώνοντας πως τα capital controls θα είχαν αρθεί μέσα στο 2016.
Απολύτως μηδενική. Όση αξία δηλαδή, είχαν και οι δηλώσεις για την εκτίναξη του ελατηρίου της οικονομίας, οι δηλώσεις για τον συνωστισμό των υποψηφίων επενδυτών, οι δηλώσεις για τα παρακαλετά των επενδυτών για να δανείσουν το ελληνικό δημόσιο και οι λοιπές φαιδρές και εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις.
Θα μπορούσε το σημερινό άρθρο να καταλάβει σε όγκο, όλο το χώρο του site, μέσω της απλής απαρίθμησης των προεκλογικών ψεμάτων, των μετεκλογικών ψεμάτων και των κυβερνητικών ψεμάτων προ της «kolotoumbas» και μετά την «kolotoumba». Η συχνότητα και η ευκολία των ψεμάτων τους, υπερβαίνει ακόμα και τον ρυθμό της αναπνοή τους, καθώς δεν αποτελούν προϊόν κάποιας σκέψης ή αποτέλεσμα κάποιας λογικής διεργασίας.
Τα ηχηρότατα ψεύδη των τελευταίων ημερών και η ψευδέστατη στροφή προς τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό και την σοσιαλδημοκρατία, αποτελούν το υπόβαθρο πάνω στο οποίο επιχειρείται να δομηθεί ένα κλίμα ευρωπαϊκής συναίνεσης, που θα επιτρέψει στην κυβέρνησης να ακροβατήσει για λίγο ακόμα στον σκοινί της εξουσίας.
Τα ψεύδη όμως περί των οικονομικών, είναι αυτά τα οποία δεν χωνεύονται με τίποτα τόσο από τους πολίτες, όσο και από τις αγορές. Η διαρκής αφαιμαξομετάγγιση των πόρων της μεσαίας τάξης, προς τον Πίθο των Δαναϊδων των ραγδαία αυξανόμενων μισθοδοτικών δαπανών του δημοσίου και των επιδοματικού χαρακτήρα ενισχύσεων του ευρύτερου κομματικού στρατού της κυβέρνησης, δεν αποδεικνύει μόνο το πόσο αδίστακτοι είναι στο ψέμα.
Αποδεικνύει πως απολύτως ενσυνείδητα, ασκούν μια πολιτική την οποία με υπερηφάνεια χαρακτηρίζουν ταξική. Μια πολιτική, που εξαϋλώνει τον - με δυσκολία - παραγόμενο πλούτο και την - με δυσκολία - διακρατούμενη περιουσία, στη μάχη για την εξαγορά ψήφων και την επικράτηση του συστήματος σύριζα στις εκλογές.
Η κυβέρνηση δηλώνει ψευδώς πως η ανάπτυξη θα έρθει από τις δημόσιες επενδύσεις και πως θα έχει κοινωνικό πρόσημο. Οι δημόσιες δαπάνες βαίνουν διαρκώς μειούμενες και η ανάπτυξη δεν αποτελεί μέρος της ημερησίας διατάξεως. Το όραμα του σοσιαλισμού του πρώην ανατολικού μπλοκ «που δεν εφαρμόστηκε σωστά», διακατέχει ακόμα τη σκέψη της κυβέρνησης.
Με ουρές, με επιδόματα, με χαρτζιλίκια, με τον πολίτη όμηρο και όχι πρωταγωνιστή, καταστρέφει συνειδητά τον παραγωγικό και δημιουργικό ιστό της οικονομίας. Συνειδητός στόχος της, είναι η δημιουργία μιας πλήρως εξαρτημένης από το κράτος «μάζας», που θα αντικαταστήσει τους δυναμικούς πολίτες που δημιουργούν επιχειρήσεις, παράγουν πλούτο και αγωνίζονται να κάνουν κάτι καλύτερο στη ζωή τους.
Η συνειδητή καταστροφή της οικονομίας, είναι μέρος του σχεδίου του σύριζα, για την επόμενη ημέρα. Με μια ΔΕΗ στο χείλος του γκρεμού, με ένα τραπεζικό σύστημα που ασθμαίνει, με άπειρες υποσχέσεις για επιδόματα, για συντάξεις, για διορισμούς, για αναδρομικά, για μονιμοποιήσεις, υπονομεύουν το περιβάλλον και τις εξελίξεις, για την επόμενη ημέρα, που θα βρει την ομάδα σύριζα εκτός κυβέρνησης.
Οι «πρώτες 100 ημέρες του μεταμνημονιακού προγράμματος σύριζα» και η υποσχόμενη έξοδος στις αγορές σε 3-4 μήνες, αποτελούν ψεύδη διαταραγμένων ανθρώπων, που έχουν διακόψει τις σχέσεις τους με την αλήθεια και την πραγματικότητα. Συνειδητά λένε ψέματα, συνειδητά διεγείρουν τα αγριότερα των συναισθημάτων και τα ταπεινότερα του θυμικού. Συνειδητά ποδοπατούν κάθε αίσθημα ελευθερίας, λογικής και προόδου.
Η πολιτική αυτή μπορεί να ναρκώνει κάποιες εγχώριες ανησυχίες. Μπορεί να προσελκύει τα θερμά σχόλια του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου. Μπορεί να χαροποιεί, συγκεκριμένα κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά συμφέροντα. Όμως δεν ξεγελά τις αγορές. Οι αγορές αποτιμούν το ρίσκο της χώρας, ζητώντας υψηλό premium. Οι ιστορίες με τις φυματικές σαρανταποδαρούσες, με τους αθλητές του NBA, μαζί με το αυτάρεσκο ύφος του υπουργού οικονομικών, προκαλούν τη χλεύη των αγορών και τον εκνευρισμό των επενδυτών εντός της χώρας.
Η κίνηση της Eurobank με τη Grivalia, δείχνει πως οι ξένοι επενδυτές δεν θα κάτσουν με τα χέρια δεμένα να χάσουν τα λεφτά τους. Μπορεί η κυβέρνηση συνειδητά να επιθυμεί να τους δημιουργεί προβλήματα, ποτίζοντας έτσι τον επαναστατικό της οίστρο των συνοδοιπόρων της, όμως η τιμωρία από την πλευρά των επενδυτών και των αγορών, έρχεται. Δυστυχώς όμως, θα πέσει πάνω σε όλους μας.
