Έχουν περάσει 24 ώρες που η Μυρσίνη Ζορμπά είπε ψέματα για τον Βαρώτσο και τον Δρομέα του, εγείροντας μάλιστα και θέμα ηθικής (!) και δεν έχει ζητήσει συγνώμη μετά την αποκάλυψη αυτής της αθλιότητάς της. Το ψέμα είναι σύμφυτο με το κόμμα που υπηρετεί. Και η ανηθικότητα το ίδιο. Ακόμα και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές είναι ένα μεγάλο ψέμα. Μια τυμβωρυχία. Σε βάρος μεγάλων ονομάτων της χώρας. Διεύρυνση μηδέν. Οι γέφυρες γκρεμίστηκαν.
Τη ηθικό πλεονέκτημα, για το οποίο μας είχε ζαλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και 4 χρόνια έχει βυθιστεί στο βούρκο με τις απάτες και τα ψέματα, πρώτα του πρωθυπουργού και μετά της μεγάλης πλειονότητας των υπουργών του και των μελών του. Έχουμε να κάνουμε με μια παρέα από θρασύδειλους και ψεύτες. Οι οποίοι αποδεικνύονται μάστορες όταν πρόκειται να σπιλώσουν ανθρώπους ή να κατεδαφίσουν ο,τιδήποτε είναι ελληνικό. Ή να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Χτεσινό παράδειγμα οι 16 που ανακοινώθηκαν για υποψήφιοι ευρωβουλευτές. Μια σκέτη εξαπάτηση. Ο γιός του Πλουμπίδη δεν είναι ο πατέρας του. Το όνομα του δεν έχει την ίδια αξία χωρίς το παλιό περιεχόμενο. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για τον γιό. Τον πατέρα «πουλάει». Μας λέει, «ορίστε. Συνεχίζεται η ιδεολογία και ο ηρωισμός». Το ίδιο ισχύει και για την κόρη του Μάνου Λοίζου. Δεν είναι ο πατέρας της. Ο σύριζα πουλάει στο πρόσωπό της τον πατέρα της. Τόσο στεγνά και κυνικά. Η κόρη του Δημήτρη Τσάτσου δεν είναι πατέρας της. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «πουλάει» αυτήν. «Ορίστε», μας λέει. «Και ο δημοκράτης Τσάτσος είναι μαζί μας».
Όλοι αυτοί δεν θα είχαν επιλεγεί από τον ΣΥΡΙΖΑ αν δεν έφερναν τα ονόματα των γονιών τους. Θα έπρεπε να το ξέρουν οι ίδιοι πρώτα. Το κόμμα επέλεξε ονόματα. Όχι ανθρώπους. Πουλάει φίρμες. Στεγνά. Για να εξαπατήσει αφελείς συναισθηματικά ψηφοφόρους.
Οι υπόλοιποι υποψήφιοι είναι συριζαίοι καραμπινάτοι. Δεν υπάρχει καμιά διεύρυνση προς καμιά κατεύθυνση άλλη εκτός από την «οικογένεια». Το κόμμα. Ανάμεσά τους, όπως έχει γίνει μόδα πια, ένας οικολόγος, ένας μετανάστης και ένας άνθρωπος με αναπηρία. Όλα για να επιδειχτεί ευαισθησία, που δεν υπάρχει. Όλα θέατρο, όργανα μάρκετινγκ στη «μπίζνα» των εκλογών.
Την ώρα που η Ελλάδα ανήκει στον οικολογικό τρίτο κόσμο, χωρίς καν εφαρμοσμένη πολιτική για τα απορρίμματα, χωρίς προστασία της θάλασσας, χωρίς αντιρρυπαντική πολιτική, με απέχθεια κρατική για τα ζώα και με απέχθεια στην ανάπτυξη οικολογικών μορφών ενέργειας. Κυβερνήσεις οικολογικά αστοιχείωτες.
Η έγνοια για τους ανάπηρους είναι ανάγλυφη στις ανύπαρκτες ράμπες σχεδόν σε όλο το δημόσιο και σε νοσοκομεία! Στις ράμπες των πεζοδρομίων που είναι φραγμένες από ΙΧ. Στους διαδρόμους για τυφλούς που είναι γεμάτοι από δημοτικά και δημόσια εμπόδια. Στις σφαγμένες συντάξεις και στα επιδόματα. Στις σπάνιες δομές στήριξης. Στα πανάκριβα φάρμακα.
Για τους μετανάστες περιττεύει η κουβέντα. Τα νταχάου στα νησιά είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της κυβερνητικής αναλγησίας και της υποκρισίας. Την ώρα που ξεκοκαλίζονται εκατομμύρια ευρώ σε αδιαφανείς προορισμούς οργανώσεων και οργανισμών. Η εικόνα της εξαθλίωσης στα γκέτο της Αθήνας και στο κέντρο γύρω από την Ομόνοια, όπου πουλιούνται άνθρωποι, ναρκωτικά και όπλα μέρα μεσημέρι ανενόχλητα, είναι η απόδειξη της υποκριτικής ευαισθησίας στην επιλογή του Μουχαμέντι Γιόνους.
Η ελληνική κοινωνία και ο Βαρώτσος περιμένουν μια συγνώμη από την υπουργό Πολιτισμού. Για τα ψέματά της και για την προσβολή της προσωπικότητας του ίδιου του καλλιτέχνη. Ματαίως περιμένουν. Τέτοιο ανήθικο πλεονέκτημα δεν έχει δει η χώρα ούτε επί χούντας. Ακόμα και οι δικτάτορες είχαν το θάρρος της γνώμης τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε μια φουρνιά από υποψήφιους. Από την οποία γίνεται φανερό ότι έχει μεγάλο πρόβλημα να συσπειρώσει οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό του. Οι πολίτες βλέπουν στο ψηφοδέλτιο το κόμμα του 3%. Ένα κόμμα μικρό, ανθελληνικό, που εχθρεύεται όλους τους άλλους «αλλόδοξους». Το οποίο είχε το θράσος να πουλήσει μόνο του και τη Μακεδονία. Είναι καιρός να πληρωθεί και για τα δύο.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
