Του Γιώργου Μαυρωτά*
Αντί να αφήσουν τον θόρυβο να καταλαγιάσει μετά από το εξώδικο για την άστοχη αναφορά στο όνομα του Πύρρου Δήμα σε άρθρο της προηγούμενης εβδομάδας, εκεί στην «ΑΥΓΗ» φαίνεται δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν. Βρήκαν καινούργιο «στόχο» φαίνεται, τον Πύρρο. Ο λόγος; Όπως γράφει κεντρικός αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ που παίρνει τη σκυτάλη με χθεσινό του άρθρο, ο λόγος είναι ότι «παζάρεψε» το όνομά του πάνω στον πάγκο του Βενιζέλου και του Σαμαρά και επειδή ψήφισε αμίλητος τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου.
Αν ο Πύρρος δηλαδή είχε πάει στον ΣΥΡΙΖΑ και ψήφιζε σιωπηλός τα μέτρα του 3ου μνημονίου όπως έκανε η πλειοψηφία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ όλα καλά; Όλα μέλι - γάλα τότε για την ΑΥΓΗ και ο Πύρρος θα ήταν «το λαϊκό παιδί, ο γενναίος Βορειοηπειρώτης μετανάστης που σήκωσε την Ελλάδα στους ώμους του»;
Το θέμα λοιπόν δεν είναι ότι ο Πύρρος παζάρεψε το όνομά του και ψήφισε μνημόνια, αλλά ότι διάλεξε τον λάθος πάγκο στο παζάρι - παρόλο που ο πάγκος του ΣΥΡΙΖΑ γέμιζε από «διασημότητες» που έβλεπαν την εξουσία να έρχεται - και ότι ψήφισε τα κακά μνημόνια κι όχι το 3ο που είναι το καλό…
Η δηλητηριώδης ρητορική, ακόμα και για πρόσωπα που δεν έχουν δώσει αφορμές όπως ο Πύρρος (εκτός αν του τη φυλάνε από πέρσι που πήρε ανοικτά θέση στο δημοψήφισμα υπέρ του ΝΑΙ), έχει ένα σκοπό: Να διχάσει. Το «ή μαζί μας ή εναντίον μας» όμως είναι μια απαράδεκτη κι επικίνδυνη τακτική που πολώνει την κοινωνία, δηλαδή ότι ακριβώς πρέπει να αποφύγουμε σε μια δύσκολη κατάσταση όπως η σημερινή για τη χώρα μας, με σύννεφα να μαζεύονται συνεχώς.
Αντί λοιπόν να προσπαθούν να χωρίσουμε την κοινωνία σε Πυρρομάχους και Πυρρολάτρες ας κοιτάξουν τι παραδείγματα μπορούν να αντλήσουν από εκπροσώπους μας που κάνουν το όνομα της Ελλάδος γνωστό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Όπως είναι τα παιδιά που αυτές τις μέρες μας κάνουν περήφανους 10,000χλμ μακριά, στο Ρίο.
Η προσπάθειά τους έχει κάτι να μας πει και σίγουρα αυτό το κάτι δεν είναι το πώς να τρωγόμαστε μεταξύ μας, αλλά πώς να ενώνουμε δυνάμεις για ένα σκοπό…
* Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι Βουλευτής Αττικής – Το Ποτάμι
