Οι γιατροί έχουν δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη. Εντάξει, αλλά και οι βουλευτές έχουν ορκιστεί πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους, οι στρατιωτικοί έχουν ορκιστεί επίσης, μην σας θυμίσω τώρα πως και όλοι οι ψευδομάρτυρες των δικαστηρίων έχουν ακουμπήσει το άσπιλο χεράκι τους πάνω στο ευαγγέλιο. Οπότε ας αφήσουμε στην άκρη τις επικλήσεις των όρκων μας, γιατί αλληλοδουλευόμαστε ψιλό γαζί.
Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Σε μια χώρα που κάνει εξαγωγή γιατρών σε όλη την Ευρώπη και τις αραβικές χώρες, δεν βρέθηκαν 200 να βοηθήσουν το σύστημα υγείας της σε μια κρίσιμη στιγμή. Σε μια χώρα που έχει την μεγαλύτερη αναλογία γιατρών-πληθυσμού, το κράτος αναγκάστηκε να βγάλει από τα σεντούκια του σκονισμένα φύλλα επιστράτευσης, λες και βρισκόμαστε στον πόλεμο της Αλβανίας. Σε μια χώρα που έχει δεκάδες συλλόγους, παρασυλλόγους και ομοσπονδίες γιατρών, με προέδρους, αντιπροέδρους, γραμματείς και φαρισαίους, αποδείχτηκε ανέφικτη η στοιχειώδης επικοινωνία μεταξύ τους.
Σε μια χώρα που κάθε πόλη της, κάθε περιφέρεια, κάθε ιατρική ειδικότητα και επαγγελματική τους υποειδίκευση έχει την δική της οργανωτική-συνδικαλιστική δομή, στάθηκε αδύνατο να βρεθεί ένας κοινός τόπος συνεννόησης απέναντι σε μια κατάρα που διαλύει όλη την υφήλιο. Τι να πούμε τώρα και με ποιον τρόπο να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά; Στην πραγματικότητα έγινε ακριβώς αυτό που δεν θα ‘πρεπε να έχει γίνει. Να φτάσει το πράγμα στα άκρα και στις επιτάξεις προσώπων. Να μπουν οι χωροφύλακες στον χορό, με τα φύλλα επιστράτευσης στα χέρια.
Και εντάξει, να πιάσουμε τον Κικίλια και να τον χτυπήσουμε σαν χταπόδι στον βράχο. Υπουργός είναι, αντικειμενικά παίρνει την πολιτική ευθύνη και για τις επιτυχίες και για τα μπλοκαρίσματα. Αλλά και οι χιλιάδες γιατροί με τους εκπροσώπους τους φέρνουν άραγε καμία ευθύνη; Τσάμπα διάολε τους σπούδασε το ελληνικό κράτος: γιατρούς τους έκανε, ειδικότητες σε κρατικά νοσοκομεία τους έδωσε, ήταν δηλαδή αδύνατο να βρεθούν 200 απ’ αυτούς που θα μπορούσαν να συνδράμουν εθελοντικά στην αντιμετώπιση του θανατικού;
Όλοι τους πια είχαν τόση πολλή δουλειά και τόσο πολυάνθρωπη πελατεία να τους περιμένει στην ουρά, ώστε να μην έχουν την δυνατότητα να πάνε σ’ ένα νοσοκομείο για έναν μήνα; Άπαντες θα καταστρέφονταν επαγγελματικά έτσι και δήλωναν εθελοντική συμμετοχή για να υποβοηθήσουν τους αποσταμένους συναδέλφους τους στο ΕΣΥ; Όλοι τα οικονομάνε τόσο χοντρά στην ελεύθερη αγορά, ώστε να τους φαίνονται ψίχουλα αυτά που τους δίνει το υπουργείο; Τι να πω; Κι ύστερα μου λένε εμένα να πάμε να πολεμήσουμε τον Ερντογάν. Να ζητάμε γιατρούς (και κάθε άλλης λογής εθελοντές) για το μέτωπο και να βγαίνουν οι Πρόεδροι τους να φωνάζουν πως είναι μεν στην διάθεση της πατρίδας, αλλά στο μέτωπο δεν πάνε γιατί δεν έγιναν δεκτές οι προτάσεις τους. Άντε από κει καημένε…
