Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Άναυδοι παρακολουθούμε την κατεδάφιση του κράτους δικαίου στη χώρα μας. Τα ερωτήματα που θέτουν τα ρεπορτάζ για τις συνθήκες μετατροπής ενός προστατευόμενου μάρτυρα κατηγορίας σε κατηγορούμενο με παράλληλη δημοσιοποίηση της ταυτότητάς του από υπουργό της κυβέρνησης μαζί με την επώνυμη στοχοποίηση δικαστικών λειτουργών είναι τρομακτικά και ξεπερνούν την διαπίστωση ότι η Υπόθεση Novartis είναι άλλο ένα κυβερνητικό φιάσκο. Αυτό είχε γίνει ήδη κατανοητό από την κοινή γνώμη όπως μας έδειξαν όλες οι δημοσκοπήσεις κατά τους προηγούμενους μήνες.
Το ζήτημα είναι ότι πέρα από τη χλεύη και τα χάχανα που προκαλούν οι αλλεπάλληλες αποτυχίες της κυβέρνησης, από το Μακεδονικό μέχρι το Εκκλησιαστικό και τη Novartis, πρέπει να δούμε ότι κάθε φιάσκο προκαλεί νέα πτώση της ποιότητας της δημοκρατίας στη χώρα. Ασχολούμαστε με τη βλάβη που προκαλούν στον εαυτό τους οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενώ θα πρέπει να εστιάζουμε σε αυτή που προκαλούν στους θεσμούς της χώρας.
Αλήθεια πού είναι τώρα οι προοδευτικοί πολιτικοί, δημόσια πρόσωπα, αρθρογράφοι που ανεβαίνουν στα κάγκελα ουρλιάζοντας κατά της Νέας Δημοκρατίας για το παραμικρό; Που είναι τα μέλη ομίλων προβληματισμού για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας; Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τι λέει για όλα αυτά; Εξήντλησε την ευαισθησία της στο να μετράει τους θανάτους από τα μαγκάλια μέχρι τον Ιανουάριο του 2015; Δεν εξαιρούμε βουλευτές και μέλη της κυβέρνησης. Ποια είναι η θέση του Νίκου Παρασκευόπουλου για τη δημοσίευση της ταυτότητας προστατευόμενου μάρτυρα; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που κατά καιρούς παίρνει θέσεις για τα θέματα της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, πως τοποθετείται για μείζον ζήτημα συνταγματικής τάξεως;
Τα σχόλιά μας αυτά δεν αφορούν καθόλου την ουσία της υπόθεσης η οποία είναι σοβαρή και πρέπει να διερευνηθεί. Στο δημοσιογραφικό επίπεδο ασχολούνται οι δημοσιογράφοι που κάνουν το ρεπορτάζ και επί της ουσίας τα αρμόδια όργανα της πολιτείας. Η κοινή γνώμη όμως παρακολουθεί άναυδη χειρισμούς και μεθοδεύσεις.
Την ίδια στιγμή όμως κι ενώ παρακολουθούμε τις εξελίξεις αυτές παγωμένοι, μια σειρά άλλων ειδήσεων μένουν ασχολίαστες. Κάθε μέρα διαβάζουμε για πολύωρες διακοπές ρεύματος και νερού σε εκτεταμένες περιοχές της χώρας.
Χθες και προχθές στην Αττική, προ ημερών στην Κρήτη, στη Μυτιλήνη, στον Έβρο. Από κοντά και το καθημερινό δελτίο για ληστείες (στον πληθυντικό), ανατινάξεις (πάλι στον πληθυντικό) μηχανημάτων αυτόματης ανάληψης (ΑΤΜ) συν η μικροανομία και οι επιθέσεις του Ρουβίκωνα.
Μια χώρα κυριολεκτικά ρημαδιό. Διαλυμένη οικονομία, χωρίς τράπεζες και με τις ζωτικές της υποδομές υπό κατάρρευση. Κι αν υποθέσουμε ότι οι δομές επιδιορθώνονται (υπό τις παρούσες συνθήκες κι αυτό είναι συζητήσιμο…) οι θεσμοί δεν επιδιορθώνονται εύκολα. Κι αυτούς δεν έχουμε το δικαίωμα να τους αφήσουμε να καταρρεύσουν.
