Του Σάκη Μουμτζή
Το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μπενουά Κερέ είχε προειδοποιήσει την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πως οι αγορές είναι πολύ πιο σκληρές από τους θεσμούς. Αξιολογούν με μόνο κριτήριο τις επιδόσεις των οικονομιών. Δηλαδή, διαβάζουν ψυχρούς αριθμούς και ανιχνεύουν συγχρόνως τις πολιτικές προθέσεις των κυβερνώντων.
Ετσι, χθες η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου ανήλθε στο 4,6% και του πενταετούς στο 3,69%, το δε Χρηματιστήριο έκλεισε με πτώση, στο όριο των 700 μονάδων.
Το πολιτικό «δια ταύτα» αυτών των εξελίξεων:
Οι αγορές στέλνουν μήνυμα στην κυβέρνηση πως οποιαδήποτε παρέκκλιση από τα συμφωνημένα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις θα αντιμετωπισθεί αναλόγως από αυτές. Χωρίς οίκτο, χωρίς επιείκεια.
Αυτό είχαν υπ΄όψη τους ο Γ.Στουρνάρας και ο Β.Βενιζέλος όταν πρότειναν να υπάρξει πιστοληπτική γραμμή στήριξης. Το οικονομικό επιτελείο της συγκυβέρνησης απέρριψε αυτήν την πρόταση, γιατί θόλωνε το αφήγημα της καθαρής εξόδου. Φαίνεται πως θα πληρώσουμε ακριβά αυτήν την επιλογή.
Η κυβέρνηση γνωρίζει πως οι αγορές είναι αμείλικτες. Και καλά κάνουν, γιατί αυτός είναι ο ρόλος τους. Να κατευθύνουν τα κεφάλαια των πελατών τους και των επενδυτών προς ασφαλείς τοποθετήσεις. Και η κυβέρνηση γνωρίζει επίσης πως πολύ εύκολα μπορεί να αναβιώσει το κλίμα του 2015, αν προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες.
Μήπως όμως αυτό ακριβώς επιδιώκει; Μήπως επιζητεί να εισέλθει στην τελική ευθεία προς τις εκλογές σε συνθήκες ρήξης με τους εταίρους, τους δανειστές, τις αγορές; Μήπως πιστεύει πως μόνον έτσι θα μπορέσει να επανασυγκροτήσει το μπλοκ του «Οχι»;
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ, με περικομμένες τις συντάξεις, βαδίζει προς την καταστροφή. Αυτό το γνωρίζουν και τα μικρά παιδιά. Ακόμα και μια προσωρινή, κουτοπόνηρη αναβολή του νόμου Κατρούγκαλου, ουδένα θα συγκινήσει. Οι πολίτες είναι υποψιασμένοι και γνωρίζουν πως ο σχετικός νόμος φέρει το όνομα του υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ.
Συνεπώς, ο Α.Τσίπρας έχει δύο επιλογές μπροστά του. Η μια είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μέσα στο τρέχον έτος. Αυτή η επιλογή όμως στερεί από τον ίδιο και τα στελέχη του έναν χρόνο απόλαυσης της εξουσίας, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για ανθρώπους που γεύονται πρωτόγνωρα πράγματα.
Η δεύτερη επιλογή είναι, ενεργώντας μονομερώς και επικαλούμενος τις δημοσιονομικές επιδόσεις της κυβέρνησης του, να ακυρώσει τον νόμο Κατρούγκαλου. Οι πολίτες θα πρέπει να βιώσουν στην καθημερινότητα τους τι σημαίνει καθαρή έξοδος από τα μνημόνια. Τι σημαίνει το γεγονός πως η Ελληνική κυβέρνηση επανακτά την διαχείριση της εθνικής οικονομίας.
Γιατί διαφορετικά η καθαρή έξοδος είναι ένα κούφιο σύνθημα. Ένα αφήγημα χωρίς αντίκρυσμα.
Και οι αγορές πώς θα αντιδράσουν; Σε αυτό το ερώτημα δεν χρειάζεται απάντηση. Θα γίνει χαμός. Η κυβέρνηση έχοντας το μαξιλάρι των 22 δισεκατομμυρίων δεν θα έχει την ανάγκη να προσφύγει σε αυτές. Θα οργανώσει μια γαλαντόμα προεκλογική εκστρατεία και ο λογαριασμός στους επόμενους, από τους οποίους θα ζητήσει στην συνέχεια και τα ρέστα.
Άλλωστε είναι γνωστό. Οι άνθρωποι είναι εκ πεποιθήσεως μπαχαλάκηδες. Ο,τι δεν μπορούν να το ελέγξουν, το καταστρέφουν.
