Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
«Έζωσαν τα φίδια» όσους καταλαβαίνουν έστω και λίγα από οικονομία μόλις διάβασαν την έκθεση του ΔΝΤ για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. «Πώς θα τα καταφέρει ο Μητσοτάκης; Ποιους θα έχει στο πηδάλιο της Οικονομίας;». Ήταν μια από τις συζητήσεις που κυριάρχησαν μεταξύ των φίλων του Προέδρου της ΝΔ δηλαδή, κυρίως μεταξύ αυτών που είναι εκτός της Νέας Δημοκρατίας. Εμείς, όπως έχουμε αναλύσει πολλάκις από αυτή τη στήλη, αρνούμαστε να ασχοληθούμε τα πρόσωπα (και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε την καταλληλότητα του καθενός για το οικονομικό επιτελείο). Περισσότερο ανησυχούμε για τους τεχνικούς συμβούλους. Το ΔΝΤ συνέδεσε το ενδεχόμενο της καταβολής των αναδρομικών καθώς και τον όγκο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με τη βιωσιμότητα του χρέους. Το χρέος που αν και δεν είναι της «παρούσης», είναι διαρκώς παρόν. Η αναδιάρθρωσή του απαιτεί συμβούλους με διεθνή εμπειρία που όμως να αντιλαμβάνονται «την ελληνική ιδιαιτερότητα». Είναι μια διαδικασία που συνδέεται μ'' ένα πλήθος πραγμάτων και βέβαια με τις επενδύσεις. Πιο πολύ από τον μελλοντικό ΥΠΟΙΚ αναρωτιόμαστε αν έχουν «επιστρατευθεί» τα «τεχνικά κλιμάκια».
«Το αδικήσατε το παιδί», μας είπε ένας φίλος αναφερόμενος στις αντιδράσεις που είχαν ξεσπάσει με την ανακοίνωση του ονόματος του Φραγκίσκου Κουτεντάκη ως επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. «Βλέπετε ότι δεν ήταν φυτευτός από το Μαξίμου; Απόδειξη ότι δεν μασάει τα λόγια του!». Φυτευτός από το Μαξίμου ήταν γιαυτό και είχε γίνει θέμα ο διορισμός ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ σε μια ανεξάρτητη αρχή με ερωτήσεις ακόμα και στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια. Απλώς ο κ.Κουντεντάκης είναι νέος άνθρωπος και όταν αύριο σχεδιάζει το μέλλον του θέλει να μπορεί να θυμίζει πως εκείνος «τα είχε πει» και δεν ήταν της «παλαβής αριστεράς». Εύγε του πάντως.
Λίγη ιστορία. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφτιαξε τη Νέα Δημοκρατία έχοντας ως “πατρόν” το πρωθυπουργικό Σύνταγμα του 1975. Δηλαδή, κάθε πρόεδρός της προεδρεύει μέσα στο κόμμα ως εν αναμονή Πρωθυπουργός (όταν δεν είναι ήδη). Το ίδιο το κόμμα ήταν μια χαλαρή ομοσπονδία «βαρώνων» με σκοπό τη νομή της εξουσίας. Και το ΠΑΣΟΚ με την ίδια φιλοσοφία δημιουργίας πελατειακών δικτύων πολιτεύθηκε απλώς το έκανε μέσω των τοπικών του οργανώσεων και του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι εντάσεις μεταξύ των πόλων εξουσίας στη ΝΔ είναι ο αέρας που αναπνέει και την ανατροφοδοτεί. Το «μαγαζί» όταν είναι στην εξουσία με κοινοβουλευτική άπλα είναι αντισεισμικό. Άλλωστε είναι το μόνο που επιβίωσε της κατάρρευσης του 2010 κι αυτό λέει πολλά για τις αντοχές του.
Οι εντάσεις μεταξύ των κορυφαίων στελεχών είναι κομμάτι της φυσιογνωμίας της Νέας Δημοκρατίας. Απλώς, επειδή βρισκόμαστε πλέον στο 2019 και το πελατειακό κράτος έχει καταρρεύσει, θα το διασκεδάζαμε περισσότερο αν η ένταση συνοδευόταν από την παραγωγή πολιτικών θέσεων και πολιτικού λόγου και όχι αν εξαντλούνται στα θέματα στυλ και ύφους. Άλλωστε γιατί το κόμμα το κέρδισε ο «αουτσάιντερ»; Γιατί ήταν ο μόνος που είχε καταλάβει ότι στην παρούσα συγκυρία ο κόσμος κινητοποιείται από την πολιτική και όχι από τα γινάτια.
