Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Υπάρχουν πολλά όμορφα μέρη στον πλανήτη. Ελάχιστα όμως συνδυάζουν το φυσικό κάλλος της πατρίδας μας, την πολιτιστική της κληρονομιά και τα μνημεία που οι φωτογραφίες τους φιγουράρουν σε όλα τα διδακτικά βιβλία με τα οποία μεγαλώνουν γενιές ανθρώπων σε όλα τα μέρη της γης. Κι όλα μπορεί κανείς να τα απολαύσει σε μια ευρωπαϊκή, δημοκρατική, ειρηνική και ασφαλή χώρα που κανένας δεν αισθάνεται προσβεβλημένος αν την επισκεφθεί όπως γίνεται με άλλους “παραδείσους διακοπών” σε δικτατορικά καθεστώτα όπου παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Την ταυτότητα της χώρας την περιέγραψε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ με τα λόγια του φιλοσόφου Κώστα Αξελού: “Μια χώρα εξαίσιας ωραιότητας... που συνθέτει ένα σύνολο με ανήκουστες δυνατότητες που δεν περιμένουν παρά την εκπλήρωσή τους".
Καμία από αυτές τις “ανήκουστες δυνατότητες” δεν θα εκπληρωθούν αν δεν δούμε το φυσικό περιβάλλον της Ελλάδος ως τον εθνικό θησαυρό που οφείλουμε πάση θυσία να διαφυλάξουμε.
Μόνο ανακούφιση αισθανόμαστε κάθε φορά που βλέπουμε τη Νέα Δημοκρατία να βάζει στη δύσκολη εξίσωση της οικονομικής ανάπτυξης την παράμετρο της προστασίας του περιβάλλοντος. Το έκανε πάλι χθες παρουσιάζοντας το πρόγραμμα για την ηλεκτροκίνηση.
Αντίθετα από την αριστερή αντίληψη για την προστασία του περιβάλλοντος που στην Ελλάδα τη ζούμε ως γραφικό (αλλά μετρήσιμα καταστροφικό) υπαρκτό “μπελαβιλισμό” που χρησιμοποιεί το ΣτΕ ως εργαλείο ανάσχεσης της προόδου που δημιουργεί πλούτο και ευημερία και κάνει τους πολίτες πλούσιους άρα ανεξάρτητους από την κρατική κηδεμονία, η φιλελεύθερη “πράσινη” αντίληψη θέλει την προστασία του περιβάλλοντος ως προστιθέμενη αξία σε κάθε επενδυτικό έργο ανάπτυξης.
Η Ελλάδα έχει ένα ακόμα πλεονέκτημα. Δεδομένου ότι δεν είναι βιομηχανική χώρα, δεν απασχολεί πλήθος πολιτών σε βιομηχανίες και δη σε αυτοκινητοβιομηχανίες μπορεί ευκολότερα να περάσει το στάδιο αυτό και να επενδύσει στην ενεργειακή της αυτονομία αποκλειστικά με εναλλακτικές πηγές ενέργειας χωρίς να εμπλέκεται στις περιπέτειες των υδρογονανθράκων που δεν προκαλούν μόνο προβλήματα στο περιβάλλον αλλά στη γειτονιά που βρισκόμαστε προκαλούν και άλλους... πονοκεφάλους (να το θέσουμε κομψά) που η διαχείρισή τους απαιτεί σπατάλη τεράστιου πολιτικού κεφαλαίου. Μια ειρηνική χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και μάλιστα στα νησιά τι λόγο έχει να μπει στη λίστα των χωρών της γεωπολιτικής αστάθειας του είδους που έδιωξε τους τουρίστες από τις υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και τους έφερε κατά κύματα σε εμάς;
Πρέπει να σκεφτούμε λογικά και κυρίως έξυπνα. Αυτή τη στιγμή έχουμε δύο χρυσωρυχεία που λέγονται φυσικό περιβάλλον και πολιτιστική κληρονομιά. Τα κληρονομήσαμε. Δεν κοπιάσαμε στο ελάχιστο να τα δημιουργήσουμε. Το συμφέρον επιβάλλει να τα διατηρήσουμε ως έχουν, αξιοποιώντας τα προφανώς με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Άλλωστε το εξηγήσαμε και παραπάνω: τα δήθεν αριστερά οικολογικά κινήματα και ο ακτιβισμός του κ.Νίκου Μπελαβίλα που ονειρεύεται μια χώρα σοσιαλιστικό παράδεισο με λαχανόκηπους τα εχθρευόμαστε εξ ορισμού.
Στη χθεσινή παρουσίαση του προγράμματος για την ηλεκτροκίνηση η Νέα Δημοκρατία έδειξε για άλλη μια φορά ότι αντιλαμβάνεται τα πράγματα πρακτικά, έξυπνα και κυρίως με γνώμονα το όφελος. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις εμμονές και τις ιδεοληψίες, ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την ομορφιά μέσα στην οποία έχουμε την τύχη να ζούμε κι ας φερθούμε για μια φορά πρακτικά, έξυπνα και με μόνο γνώμονα το όφελος.
