Δεν έφταναν οι 15 υπογραφές βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πανεπιστημιακοί έκαναν ρελάνς με 68 υπογραφές υπέρ του αμετανόητου, κατά συρροή δολοφόνου. Για τους γνωρίζοντες, οι πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ στην πλειοψηφία τους προέρχονται από την οργάνωση επιστημόνων του ΚΚΕ εσωτερικού, ένα χώρο με αριστερίστικες αντιλήψεις στη δεκαετία του 70. Στη συνέχεια αποτέλεσαν τον πυρήνα του ΕΔΠ-Επικουρικό Διδακτικό Προσωπικό- που με τον νόμο 1268/1982 βαφτίστηκαν σε Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό. Κύριος στόχος των «βοηθών» του προηγούμενου καθεστώτος, η παραπέρα πανεπιστημιακή εξέλιξη τους χωρίς την παραγωγή έργου. Όπως έγραφε ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης στην «Καθημερινή» το 2007, «το ΔΕΠ αποτελεί σε συνεργασία με τον κομματικό φοιτητικό συνδικαλισμό ένα κλειστό σύστημα συναλλαγών και εξυπηρετήσεων».
Από αυτό το σώμα, με τις προαναφερθείσες ιστορικές καταβολές, βρέθηκαν 68 πανεπιστημιακοί που αίφνης ενδιαφέρθηκαν για τα δικαιώματα του Κουφοντίνα. Είχε προηγηθεί η δυσαρέσκεια της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για το κείμενο των 15.
Τι συμβαίνει λοιπόν στον ΣΥΡΙΖΑ; 15 και 68 και 53 και πάει λέγοντας. Ο Α. Τσίπρας χάνει τον έλεγχο του «μαγαζιού»; Έτσι φαίνεται. Ο σκληρός αριστερός πυρήνας του κόμματος, πιστός στις πεποιθήσεις του, ουδόλως ενδιαφέρεται για την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που προέχει είναι η προβολή της ιδεολογικής καθαρότητας του, όπως αυτή προσδιορίστηκε από την δεκαετία του 80. Λίγοι, αλλά εκλεκτοί και «καθαροί».
Είναι αυτονόητο πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και οι Πασοκογενείς έχουν μιαν άλλην αντίληψη για την πολιτική. Έχουν γευτεί την εξουσία και επιθυμούν να την ξαναγευτούν γιατί είναι γλυκιά. Γνωρίζουν δε, πως με τον Κουφοντίνα στο μέτωπο τους καρφωμένο, δεν πρόκειται να δουν εξουσία ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών -στους οποίους απευθύνονται τα μαζικά κόμματα- η 17 Νοέμβρη είναι καταγεγραμμένη ως μια εγκληματική οργάνωση και τα μέλη της δολοφόνοι. Συνεπώς, όταν σε καιρό πανδημίας, με τα τεράστια προβλήματα που επισώρευσε στους πολίτες, στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ασχολούνται με τον Κουφοντίνα, αυτό αποκαλύπτει μια νοοτροπία περιθωρίου που χαρακτηρίζει τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα στελέχη του.
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσει ο Α. Τσίπρας σε αυτήν την αριστερίστικη τάση, που αντιστρατεύεται ευθέως την στρατηγική του για άνοιγμα τού ΣΥΡΙΖΑ προς τη σοσιαλδημοκρατία. Γιατί σοσιαλδημοκρατία με ολίγο Κουφοντίνα δεν νοείται.
Δεν γνωρίζω τις αντοχές τού Τσίπρα ούτε τους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Είναι όμως προφανές πως ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στα όρια του. Είναι πλέον ένα βαρίδι που τραβά προς τα κάτω όλη την ηγετική ομάδα και τους Πασοκογενείς.
Σχεδόν σε όλα τα κόμματα υπάρχουν ιστορικές φάσεις που καθιστούν πρόδηλο πως όλοι μαζί δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν. Βυθίζονται. Αν ο Α. Τσίπρας συνειδητοποιήσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ίδιο είναι μια εκλογική κουκίδα, τότε θα αποτολμήσει την υπέρβαση. Δύσκολη απόφαση, με ρίσκο, αλλά είναι η μόνη εναλλακτική απέναντι στη μιζέρια των 15 και των 68 και των 53.
