Της Μαρίας Χούκλη
Υπήρχε περίπτωση ο Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν να φιλοξενούσε την εικόνα της Ιωάννας της Λωραίνης στο κτήριο του γαλλικού υπουργείου Άμυνας και να άνοιγε τις πόρτες του υπουργείου στο κοινό για προσκύνημα;
Πώς θα φαινόταν αν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν αποφάσιζε τη μεταφορά της εικόνας του Αγίου Βονιφάτιου στο γερμανικό υπουργείο Άμυνας και να επέτρεπε στους πολίτες να μεταβούν για προσκύνημα;
Ο Πέδρο ντε Εουλάτε ή η Ρομπέρτα Πινότι πώς δεν σκέφθηκαν, αν και υπουργοί σε «σκληρές» καθολικές κοινωνίες, να μετατρέψουν το ισπανικό και το ιταλικό Πεντάγωνο σε τόπο σύναξης πιστών που θα ήθελαν να γονατίσουν μπροστά στα εικονίσματα του Αγίου Ιακώβου της Κομποστέλα ή του Αγίου Σεβαστιανού;
Ο Ποντιακός Ελληνισμός έχει τον σεβασμό όλων μας για τη ματωμένη Ιστορία του και δεν χρειάζεται τέτοιες πομπώδεις ρεβεράντζες που –το κυριότερο– ουδεμία θέση έχουν σε δυτική κοινοβουλευτική Δημοκρατία, εκτός αν αλλάξαμε πολίτευμα.
Μετά το Άγιο Φως, υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους στην εικόνα της Παναγίας Σουμελά στο υπουργείο που έχει ως ρόλο να συνδιαμορφώνει με τη Βουλή, την κυβέρνηση και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων τις αμυντικές ανάγκες της χώρας;
Τι δουλειά έχει ένα θρησκευτικό σύμβολο στον πολιτικό - στρατιωτικό χώρο που είναι διατεταγμένος να φροντίζει για την Εθνική Ασφάλεια από επίγειους κινδύνους;
Κάθε πολίτης μπορεί να πιστεύει όπου και όσο θέλει.
Η Συντεταγμένη Πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει ότι δεν θα διώκεται για την πίστη του και θα μπορεί να εκτελεί απρόσκοπτα τα θρησκευτικά του καθήκοντα.
Αλλά έως εκεί.
Φανταστείτε να ήθελαν και άλλοι υπουργοί να μιμηθούν τον κύριο Καμμένο, να περιφέρεται δηλαδή η εικόνα από το Εξωτερικών στο Υγείας, στο Πολιτισμού ή στο Οικονομικών, το οποίο –μεταξύ μας– χρειάζεται, περισσότερο από όλα τα άλλα, θεία φώτιση για να υλοποιήσει το πρόγραμμα που έχει εκπονήσει.
Οι ένδοξες μέρες στην πλαγιά του Βερμίου τώρα στην καρδιά της Αθήνας με αριστερή κυβέρνηση. Κάτι δεν καταλαβαίνουμε προφανώς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με την αργή αλλά σταθερή Ανεξαρτητο-Ελληνοποίηση του;
Δεν γίνεται να εγκαλεί κάθε τόσο τη Νέα Δημοκρατία ότι έχει στους κόλπους της ακροδεξιά σταγονίδια και να ποιεί την νήσσαν για το τι συμβαίνει στην αυλή της!
Αν δεν απατώμεθα, το «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια» δεν ήταν σύνθημα στις πλατείες των Αγανακτισμένων. Ούτε στο παράλληλο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ο πρωθυπουργός άλλωστε έδωσε πολιτικό όρκο και καλά έκανε, αφού αυτό όριζαν οι πεποιθήσεις τους.
Τι άλλαξε;
Εκτός εάν, τώρα, που σβήστηκαν όλες οι κόκκινες γραμμές, ξεθώριασαν και οι διαχωρισμοί τι ''ναι αριστερό, τι μη αριστερό και τι τ'' ανάμεσό τους.
Τα τραινάκι πράγματι μπήκε στις ράγες, όμως η κατεύθυνση είναι λανθασμένη.
