Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Δεν έχει περάσει ακόμη η οσμή από τα βουνά των σκουπιδιών, όταν ο ρέκτης της αλληλεγγύης με τους εργαζόμενους στην καθαριότητα υπουργός κ. Σκουρλέτης, διαβεβαίωνε ότι θα κάνει 30.000 προσλήψεις και μάλιστα μονίμων. Εν συνεχεία, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους με εισαγγελείς και στρατό, ξέχασε τους 28.000 και δεσμεύθηκε να κάνει διαγωνισμό για τους υπόλοιπους 2.000.
Και, σήμερα, είναι αυτός ο ίδιος υπουργός, όπου μαζί με τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση, δεσμεύονται με επιστολή που απέστειλαν στην κ. Lagarde, ότι θα μειώσουν τον αριθμό των συμβασιούχων από το 2017 και εφεξής.
Είναι οι ίδιοι ήταν που διερρύγνυαν τα ιμάτιά τους ενώπιον ημών των «φιλελέδων», όταν καταγγέλαμε την αθλιότητα της ομηρίας των συμβασιούχων, ισχυριζόμενοι ότι δίνουν «ένα κομμάτι ψωμί στον κόσμο». Τους καταγγέλαμε, όταν αύξαναν ανεξέλεγκτα τον αριθμό των συμβασιούχων: Όταν ξεπέρασαν τις 75.000, όταν μόνο μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2017 προσέλαβαν 5052 υπαλλήλους, ήμασταν βέβαιοι ότι θα έρθουν να τους καρατομήσουν. Το έχουν ξανακάνει: Όταν έδιναν «δέκατη τρίτη σύνταξη» ενώ περνούσαν το ασφαλιστικό-λαιμητόμο, όταν υπόσχονταν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια κι έφεραν δύο, κοκ.
Αλλά δεν είναι μόνον ψεύτες και απατεώνες. Είναι και ανάλγητοι, τόσο που οι προηγούμενοι φαντάζουν αμνοί του Κυρίου. Εν προκειμένω, η κυβέρνηση δεσμεύεται έναντι του ΔΝΤ ότι θα προχωρήσει σε οριζόντια περικοπή των θέσεων των συμβασιούχων. Ο πέλεκυς θα πέσει επί δικαίων και αδίκων, τόσο ενατίον εκείνων που προσφέρουν έργο και είναι απαραίτητοι όσο και εναντίον εκείνων που βρίσκονται σε αγρανάπαυση. Στην κυβέρνηση ελπίζουν ότι μ' αυτή την πρακτική θα μπορέσουν να επαναφέρουν το διάτρητο αφήγημα ότι τους πιέζουν οι κακοί δανειστές κι ότι αυτοί καρατομούν προκρούστεια, επειδή δεν προτιμούν τους μεν από τους δε. Αφήστε δε, που επειδή είναι ανίκανοι και οκνηροί στη διακυβέρνηση, μια τέτοια απόφαση τους βγάζει από την δύσκολη θέση να πρέπει να αξιολογήσουν ποια δουλειά στο δημόσιο πρέπει να γίνεται από ποιούς εκτάκτους.
Ποιό θα ήταν το σωστό; Κάθε Υπουργός να κάνει άμεσα μια εκτίμηση μαζί με τους προϊσταμένους των υπηρεσιών στις οποίες απασχολούνται συμβασιούχοι και να αποφασίσει:
Α. Ποιές είναι οι εργασίες που χρειάζεται να εκτελεστούν από συμβασιούχους (όλων των κατηγοριών). Εν συνεχεία, να προσδιοριστούν επακριβώς τα προσόντα που χρειάζεται να έχουν οι υποψήφιοι για να κάνουν καλά τη δουλειά. Τόσο η επιλογή του προσωπικού όσο και οι συμβάσεις που θα συναφθούν να γίνουν από τους φορείς με την παρουσία εκπροσώπων του ΑΣΕΠ που θα μπορούν να ακυρώνουν τη σχετική διαδικασία, εάν παραβιάζεται η νομιμότητα.
Β. Ποιές από τις εργασίες που κάνουν οι συμβασιούχοι μπορούν να εκτελεστούν καλύτερα και συμφερώτερα από τους ιδιώτες. Εν συνεχεία, να φροντίσουν μέσω των όρων του ανοιχτού διαγωνισμού από τον οποίο θα προκύψουν οι ανάδοχοι, να πετύχουν τον μέγιστο αριθμό νυν συμβασιούχων που θα απασχοληθούν από τον ιδιώτη συμβασιούχο.
Αυτή είναι μια πάγια πρακτική που ακολουθείται σε πολλές χώρες του κόσμου, όπου η ύπαρξη συμβασιούχων δεν συνιστά μέσον για την διαιώνιση του πελατειακού κράτους. Εκεί, όμως, οι κυβερνώντες διαθέτουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα την οποία ο εθνολαϊκιστικός εσμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είχε ποτέ.
* Ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «Το Ποτάμι».
