Στη σύγκρουση ελευθερίας του λόγου και βίας στην Ελλάδα του σήμερα νικήτρια είναι η δεύτερη

Του Αντώνη Πανούτσου

Την Τετάρτη το βράδυ με τον Πάσχο Μανδραβέλη, τον Νίκο Δένδια, τον καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Μεταξά και τον συγγραφέα είχα τη χαρά να παρουσιάσουμε το βιβλίο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου «Αφήγημα Ελευθερίας» στο Free Thinking Zone. Στην οδό Σκουφά και Γρυβαίων, για όσους δεν είναι γνώστες της γεωγραφίας του κέντρου της Αθήνας σε απόσταση 100 περίπου μέτρων από την οδό Ιπποκράτους, που αρχίζει το ανεξάρτητο κράτος του Εξαρχιστάν.

Το Αφήγημα Ελευθερίας χονδρικά διαιρείται σε τρία κομμάτια. Το ένα αφορά τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, περιοχής που έχει ταξιδέψει και γνωρίζει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Το δεύτερο αναφέρεται στην αποδοχή της πραγματικότητας των προσφύγων και μεταναστών από χώρες του Ισλάμ να ενταχθούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Το τρίτο αναλύει και επισημαίνει την ανάγκη για λιγότερο κράτος στην Ελλάδα, μία χώρα που το 70% των δημοσίων εσόδων πηγαίνει σε μισθούς του Δημοσίου και συντάξεις, όχι μέσα από τυφλές απολύσεις αλλά μέσω της κατάργησης άχρηστων δημόσιων οργανώσεων και φορέων. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα. Όχι επειδή η γλώσσα είναι απλοϊκή, αλλά επειδή ο συγγραφέας ξέρει τόσο το θέμα που δεν χρειάζεται να μπουρδουκλώνει τον αναγνώστη με λεκτικούς ακροβατισμούς για να καλύψει την άγνοια του.

Μετά την παρουσίαση βιβλίου, λόγω και των προσκεκλημένων, ήταν μοιραίο η συζήτηση να πάει στην πολιτική. Το μικρόφωνο είχε πάει σε έναν προσκεκλημένο που αναφερόταν στη βελτίωση στην έκφραση του λόγου τα τελευταία 20 χρόνια. Σαν επιβεβαίωση η πόρτα προς τον δρόμο άνοιξε ένας αστυνομικός της συνοδείας του Δένδια μπήκε φουριόζος λέγοντας: «Υπουργέ, ελάτε να φεύγουμε. Γίνετε διαδήλωση και πλησιάζουν». Ο Δένδιας ίσα που πρόλαβε να πει ένα «γεια» εγκαταλείποντας μας να συνεχίσουμε να μιλάμε την ελευθερία του λόγου.

Ένα θέμα που έκλεισε ο Ανδριανόπουλος με ένα ανέκδοτο από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. «Ένας Αμερικάνος συναντάει έναν Ρώσο. “Στην πατρίδα μου μπορώ να πω ότι ο Πρόεδρος της Αμερικής είναι βλάκας και δεν θα πάθω τίποτα”, λέει ο Αμερικάνος. “Αυτό δεν είναι τίποτα. Στη δική μου πατρίδα μπορώ να πω ότι ο Πρόεδρος της Αμερικής είναι βλάκας και θα με χειροκροτήσουν”, απαντάει ο Ρώσος». Ακολούθησαν κάποια αμήχανα γέλια. Είναι δύσκολο να γελάς όταν η ελευθερία του λόγου σου εξαρτάται από 50- 100 κουκουλοφόρους που ανεβαίνουν αλαλάζοντας τη Σκουφά.

Ιδιαίτερα όταν ξέρεις ότι ο λόγος από την πράξη είναι θέμα στιγμής. Μερικές ώρες μετά την εκδήλωση δύο τρομοκράτες καβάλα σε μοτοσυκλέτα πετάξανε χειροβομβίδα στον φρουρό έξω από τη γαλλική πρεσβεία. Γωνία Αμαλίας και Ακαδημίας, απέναντι από τη Βουλή, με την εξαίρεση της Αμερικανικής Πρεσβείας και του Μαξίμου, το –τρομάρα μας– καλύτερα φυλασσόμενο σημείο της Αθήνας.