Πριν μερικές χιλιάδες χρόνια (σαν τόσα να πέρασαν) οι άνθρωποι αυτοί κατέκριναν την έκθεση Σπράου και την πρόταση Γιαννίτση για το ασφαλιστικό. Έπειτα από μία χρεοκοπία και μερικά μνημόνια, οι ίδιοι τυραννόσαυροι, πετροβολούν τις προτάσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη. Λεπτομέρεια: Οι ίδιοι (έλεος κάπου) ζητούσαν μέχρι πρόσφατα άφεση αμαρτιών από την κοινωνία για το γεγονός ότι ακύρωσαν στο παρελθόν οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια: «Αν είχαμε ακούσει τον Γιαννίτση…».
Η μεγάλη ήττα του κ. Σημίτη ήταν το 2001 η υιοθέτηση των προτάσεων Γιαννίτση. Ή καλύτερα τις ανακοίνωσε στο υπουργικό συμβούλιο και μέχρι οι υπουργοί να φτάσουν στην συνέχεια στα γραφεία τους αναγκάστηκε να τις πάρει πίσω. Το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» δεν άντεχε τέτοιες «νεοφιλελεύθερες» απόψεις. Είχε δυσανεξία σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να «χωνέψει» εύκολα το γεγονός ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν για 8 χρόνια πρωθυπουργός!
Να μην ξεχνάμε ότι τότε υπουργός ήταν ο κ. Πρωτόπαππας. Ήταν τότε υπουργός και δεν «κτύπησε» ανοικτά τις προτάσεις Γιαννίτση. Αλλά και δεν τις στήριξε. Σήμερα πυροβολεί σαν ελεύθερος σκοπευτής τις προτάσεις Πισσαρίδη: «την έκθεση Πισσαρίδη την έχει υιοθετήσει όσον αφορά στο πολιτικό της μέρος η κυβέρνηση, δεν είναι πια μια έκθεση τεχνοκρατών. Το κείμενο που παρουσίασε ο κ. Σκυλακάκης ουσιαστικά είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό αντιγραφή της έκθεσης Πισσαρίδη άρα ουσιαστικά μιλάμε για μια κυβερνητική πια έκθεση». Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τραγικό τρόπο. Είναι σαν να είμαστε αιωνίως καταδικασμένοι να βλέπουμε τα τραίνα να περνάνε από μπροστά μας. Ακίνητοι, ανίκανοι να αντιδράσουμε, να μιλήσουμε, να σκεφτούμε. Σαν τους νεκρούς…
«Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν είναι μόνοι τους στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή» δήλωσε για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό ο πρόεδρος της ΝΔ Κώστας Καραμανλή, ενώ ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντινόπουλος είχε προτείνει… δημοψήφισμα.
Λίγο νωρίτερα, το 1997, μας είχε βρει ο τυφώνας Πινοσέτ ή καλύτερα του καθηγητή Γιάννη Σπράο. Η Ελευθεροτυπία τον είχε συγκρίνει με τον δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ και έγραφε χαρακτηριστικά ότι «η τελική πρόταση δεν είναι παρά ακριβής μετάφραση –λέξη προς λέξη– της χιλιανής επιλογής». Ο Ριζοσπάστης είχε ανέβει επίπεδο και συνέκρινε τον καθηγητή με φονιά που προσπαθούσε να λύσει το ασφαλιστικό με μέτρα που θα οδηγούσαν τους εργαζόμενους σε πρόωρο θάνατο. Από κοντά ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΕ και κορυφαίος σήμερα σύμβουλος της κυρίας Γεννηματά, ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος χαρακτήρισε τις προτάσεις καταστροφικές. Από κοντά και συνδικαλιστικά στελέχη της ΝΔ! Κι αυτό πρέπει να επισημανθεί. Ένα είναι το κόμμα του λαϊκισμού και του κρατισμού. Οι ταμπέλες είναι διαφορετικές.
Η έκθεση Πισσαρίδη είναι μία ακόμη ευκαιρία για την χώρα, να αφήσει πίσω της την εποχή των κατσαπλιάδων και να μπει στις λεωφόρους των χωρών της Δύσης. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το παρελθόν και τις εκθέσεις Σπράο και Γιαννίτση είναι ότι οι συνταξιούχοι έχουν ήδη υποστεί μία μεγάλη πανωλεθρία και για αυτό δεν φταίει ο Πινοσέτ, ο Σπράο, ο Σημίτης ή ο Γιαννίτσης. Οι άνθρωποι που κατέκριναν τότε αυτά τα σχέδια παραδέχτηκαν στην συνέχεια ότι είχαν άδικο. Αλλά δεν πλήρωσαν για το πολιτικό τους λάθος. Για τον όλεθρο που προκάλεσαν σε μία ολόκληρη κοινωνία! Το αντίθετο, συνεχίζουν απτόητοι να πυροβολούν οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια με την άνεση που τους δίνει το καθεστώς ατιμωρησίας. Για ποια τιμωρία μιλάμε; Πιο πιθανό είναι να δούμε στο μέλλον τους ίδιους τυραννόσαυρους να κάνουν τα τελευταία τους μεροκάματα ως πρόεδροι σε κάποια κρατική εταιρεία. Μπορούν λοιπόν να πετροβολούν ελεύθερα. Ο κόσμος τους ανήκει…
Θανάσης Μαυρίδης
