Η κυρία Ακρίτα, χωρίς αμφιβολία, κατέχει την πρώτη θέση στην κλίμακα Παπαδημούλη. Μπορεί να έχει πολύ λιγότερα ακίνητα από τον εμπνευστή της ομώνυμης κλίμακας, αλλά η αξία τους είναι σημαντικά υψηλότερη. Δεν τρέχει να τα νοικιάσει σε μετανάστες. Είναι άλλη κλάση.
Γιατί οι δεξιοί δεν διαθέτουν ακίνητα; Γιατί ασχολούμαστε μόνον με τους αριστερούς;
Μα οι δεξιοί είναι καπιταλιστές. Δεν αγωνίζονται να τον ανατρέψουν! Είναι υπέρ της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, υπέρ του κέρδους, είναι υπέρ του πολέμου και κατά της ειρήνης, τελικά είναι υπέρ του πλούτου. Το διαλαλούν φόρα παρτίδα. Συνεπώς μπορούν να επενδύουν τα λεφτά τους που τα μάζεψαν ρουφώντας το αίμα του κοσμάκη, όπου θέλουν.
Δεν είναι ψυχοπονιάρηδες, δεν είναι πασιφιστές, δεν είναι αλληλέγγυοι. Σκέφτονται μόνον τον εαυτό τους. Και αυτό το λένε. Και μαζεύουν ακίνητα.
Οι άλλοι όμως; Οι αριστεροί; Βολεμένοι πίσω από μια ατάκα που είπε πριν από μισόν αιώνα ο Υβ Μοντάν ( καλύτερα πλούσιος και αριστερός, παρά φτωχός και δεξιός), την πήραν τοις μετρητοίς και βάλθηκαν να πλουτίσουν. Οι άλλοι εκμεταλλεύονται τους συνανθρώπους τους, αυτοί τους ψηφοφόρους τους.
Αλήθεια όμως. Τι ώθησε την κυρία Ακρίτα να προβεί σε αυτήν την θεαματική αποκάλυψη; Δεν είχε κανένα λόγο.
Δεν είναι άτομο που θέλει να επιδείξει τον πλούτο του. Είναι χορτάτη και πορφυρογέννητη. Ο αείμνηστος πατέρας ο Λουκής Ακρίτας ήταν και παρέμεινε μέχρι του πρόωρου τέλους της ζωής του ο πιστότερος συνεργάτης του Γεωργίου Παπανδρέου. Όλοι αντιλαμβανόμαστε τι είδε και τι άκουσε η μικρή Έλενα και από ποιους ανθρώπους. Άρα αποκλείουμε την επίδειξη.
Πιθανόν, ως πορφυρογέννητη και κινούμενη παιδιόθεν στα ρετιρέ της κοινωνίας, να θεώρησε φυσιολογικό να έχει και δύο ακίνητα στο Λονδίνο, που τα απέκτησε δουλεύοντας στο «βοθροκάναλο της διαπλοκής.» Δύσκολα μπαίνει ο κοινός νους στο μυαλό των πλουσίων.
Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να δήλωσε τα επίμαχα ακίνητα για να προκαλέσει. Για να παραμείνει στην δημοσιότητα. Για να γίνει στόχος επιθέσεων.
Μερικοί άνθρωποι συντηρούνται με τις έντονες αντιπαραθέσεις. Προκαλούν και χαίρονται στην συνέχεια με τα αποτελέσματα της πρόκλησης τους. Αν τους πάρεις χαμπάρι, το μεγαλύτερο κακό που θα τους κάνεις είναι να τους αγνοήσεις. Να τους προσπεράσεις, σαν να μην υπάρχουν.
Εγώ όμως αυτήν την περίοδο—και λόγω Χριστουγέννων—είμαι καλός άνθρωπος.
Μετά από όλα αυτά θεωρώ εντελώς άδικη την επίθεση που δέχτηκε ο Α. Τσίπρας για την βίλα στο Σούνιο. Στο κάτω—κάτω την νοίκιασε. Δεν την αγόρασε. Κι εκεί ο καρμίρης είχε για μεσίτη έναν ταβερνιάρη. Μπασκλασαρία. Και όχι μόνον αυτό. Παζάρεψε και το ενοίκιο. 525 ευρώ τον μήνα ζητούσε ο ιδιοκτήτης και του έκοψε τα 25 του ανθρώπου. Μικρομεσαία πράγματα. Μίζερα.
Προσωπικά είμαι αναφανδόν με την κυρία Ακρίτα. Αν επενδύεις στο real estate πηγαίνεις στο Λονδίνο και στην Ν. Υόρκη. Δεν επενδύεις στην Κυψέλη και στα Πατήσια. Δεν είσαι ψιλικατζής. Καλύτερα λίγα, καλά και κλασάτα.
Τελικά δεν είναι ντροπή να είσαι αριστερός συλλέκτης ακινήτων. Ίσως όμως είναι ντροπή να το διαλαλείς.
