Του Μανώλη Κεφαλογιάννη*
Τώρα, που τελείωσαν οι παράτες και οι φιέστες…
Τώρα που ξεστρώθηκαν τα «τραπέζια του γάμου»…
Έφθασε, η ώρα της αποτίμησης.
Η συμφωνία Ελλάδος-Σκοπίων, χαρακτηρίστηκε με υπέρμετρο κομπασμό, «η Συμφωνία μου»(!!!).
Αυτοπαίνεμα. Αυτοαποθέωση. Καθηγητικός οίστρος.
Για μία συμφωνία που δεσμεύει και τη χώρα και τις επόμενες κυβερνήσεις.
Έφθασε, η ώρα της αλήθειας.
Για το τι πήραμε, αλλά κυρίως για το τι δώσαμε με τη συμφωνία Ζάεφ-Τσίπρα.
Χωρίς, οίηση, απύθμενο εγωκεντρισμό και αυταρέσκεια.
Χωρίς ανούσιες ύβρεις και διχαστικούς αφορισμούς. Που με περισσή ευκολία εκτοξεύει την ώρα του προσωπικού της αδιεξόδου η κυβερνητική πλειοψηφία.
Όσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια. Δεν ήταν «ετερόκλητο πλήθος».
Όσοι διαφωνούν με τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ. Όσοι δεν την στηρίζουν…
Δεν είναι ακροδεξιοί. Φασίστες, εθνικιστές.
Είναι η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού που ανησυχεί γιατί η κυβέρνηση παραχώρησε στους Σκοπιανούς όνομα, ταυτότητα, γλώσσα.
Είναι ο καθένας από εμάς που συναντήθηκε χωρίς κομματική ταυτότητα στα συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για να διατρανώσει την ανησυχία του και την αντίθεσή του στη συμφωνία που ερχόταν.
Είναι όλοι αυτοί που δεν συμμετείχαν στις δημοσκοπήσεις που έχει στα χέρια του, αλλά κρατάει στα συρτάρια του, ο υπουργός Εξωτερικών.
Δημοσκοπήσεις, προπαγάνδα χαμηλής ποιότητας, που δείχνουν μία μαγική εικόνα. Τους Έλληνες να παραδίδουν αδιαμαρτύρητα την ψυχή τους.
Η συμφωνία που υπέγραψαν στις Πρέσπες (καθόλου τυχαίος ο συμβολισμός και η επιλογή του τόπου) ο πρωθυπουργός, ο υπουργός των Εξωτερικών (χέρι-χέρι με τον ωσεί παρόντα υπουργό Άμυνας) δεν είναι μόνο μία κακή συμφωνία. Είναι, μία συμφωνία εθνικά προβληματική .
Με αυτή τη συμφωνία η Ελλάδα νομιμοποιεί στο διηνεκές τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών χαρίζοντάς τους γλώσσα και εθνότητα.
Αποδέχεται δια της υπογραφής της κυβέρνησης τον «μακεδονισμό».
Κάτι που καμία κυβέρνηση στο παρελθόν όχι δεν είχε δεχθεί αλλά δεν είχε καν συζητήσει.
Όλες τις ημέρες πριν την υπογραφή της Συμφωνίας στις Πρέσπες υπουργοί, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μας κατακεραύνωναν με το «ακλόνητο» επιχείρημα.
«Δεν τους δώσαμε μακεδονική ταυτότητα, αλλά ιθαγένεια».
Ήταν, οι ίδιοι που την Κυριακή δεν είπαν τίποτα –ούτε λέξη-, δεν διαμαρτυρήθηκαν όταν στην ομιλία του ο Σκοπιανός πρωθυπουργός αναφερόταν σε «Μακεδόνες και Έλληνες» και σε «μακεδονική κοινωνία». Είχαν μάλλον εξαντλήσει τους κεραυνούς τους…
Όλη η Ελλάδα άκουγε επί ημέρες το αστείο επιχείρημα ότι δήθεν την ύπαρξη «μακεδονικής γλώσσας» την είχε αναγνωρίσει το 1977 στον ΟΗΕ η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Αυτά τα αστεία επιχειρήματα, όπως και μερικά ακόμη που ακούστηκαν από τα πρωθυπουργικά χείλη στη Βουλή δεν τόλμησαν να τα χρησιμοποιήσουν τόσα χρόνια σαν επιχείρημα ούτε οι ίδιοι οι Σκοπιανοί.
Τι άλλο μάθαμε από αυτή τη συμφωνία. Που μάλιστα χαρακτηρίστηκε και προβάλλεται από την κυβέρνηση «ως η απόλυτη εθνική επιτυχία».
Ότι οι Σκοπιανοί με τη συμφωνία αναγνωρίζουν για πρώτη φορά (το γνωστό «άγος» της πρώτης φοράς) ότι ουδεμία σχέση έχουν με την Αρχαία Μακεδονία και τον Μεγάλο Αλέξανδρο.
Πέραν της επίσημης αποδοχής του ότι οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι και ουδεμία σχέση έχουν με την Αρχαία Μακεδονία και τον μεγάλο Αλέξανδρο από τα χείλη του ιστορικού ηγέτη των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ, υπάρχει η ιστορική αλήθεια. Ότι οι Σλάβοι ήρθαν στην περιοχή χίλια χρόνια σχεδόν μετά από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Άρα η «πανηγυρίζουσα» κυβέρνηση πέτυχε κάτι ιστορικά αυτονόητο. Κάτι που το γνωρίζει και ένας μικρός μαθητής της Πέμπτης Δημοτικού.
Σε αντάλλαγμα της αυταπόδεικτης ιστορικής αλήθειας, με τη συμφωνία επιτρέπουμε στους Σκοπιανούς να θέσουν βέτο στα ελληνικά σχολικά βιβλία. Και σε αυτά που διδάσκονται σήμερα και σε αυτά που θα διδάσκονται στο μέλλον.
Στα ψιλά γράμματα της συμφωνίας φαίνεται και όλη η βιασύνη για την υπογραφή της. Η έλλειψη προετοιμασίας. Για την επίλυση πριν την υπογραφή σημαντικών θεμάτων.
Με τη συμφωνία τίθενται υπό την αίρεση κοινής απόφασης επιχειρηματικών φορέων και από τις δύο χώρες η συνέχιση ή μη της χρήσης του όρου «Μακεδονία» για όλα τα ελληνικά προϊόντα γεωγραφικών ενδείξεων, τις εμπορικές ονομασίες και εμπορικά σήματα. Και μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με τα αντίστοιχα σκοπιανά.
Με τη συμφωνία αυτή ακόμα η Ελλάδα απεμπόλησε το δικαίωμα βέτο για την εισδοχή στο ΝΑΤΟ της γειτονικής χώρας. Και διαχώρισε, την εκτέλεση και κύρωση της συμφωνίας από τη διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Καθώς μέσα στις επόμενες ημέρες και πάντως πριν από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ της 11ης Ιουλίου θα αποστείλει επιστολή προς τη Συμμαχία που θα αποδέχεται την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και έτσι θα μπορέσει να εκκινήσει η προενταξιακή διαδικασία που έχει παγώσει από το Βουκουρέστι το 2008.
Σε όλα αυτά συμφώνησε δια της υπογραφής Τσίπρα-Κοτζιά η Αθήνα. Κόντρα στη βούληση και στο εθνικό συναίσθημα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Σε όλα αυτά συναίνεσε ο μικρός κυβερνητικός εταίρος. Που η θετική του ψήφος εμπιστοσύνης επέτρεψε την υπογραφή μιας συμφωνίας που χάρισε, «ελαφριά τη καρδία» όνομα, ταυτότητα και γλώσσα στους Σκοπιανούς.
Μία συμφωνία που αντί να επιλύει προβλήματα δημιουργεί περισσότερα.
Μία αριστερόστροφη κυβέρνηση εγκλωβισμένη στους ιδεολογικούς της εγωισμούς δέσμευσε τη χώρα με μία κακή συμφωνία.
Μία επικίνδυνη κυβέρνηση εγκλωβισμένη στις ιδεοληπτικές της αγκυλώσεις επιχειρεί να διχάσει τους Έλληνες για να λύσει τα προβλήματα των γειτόνων μας.
*Ο κ. Μανώλης Κεφαλογιάννης είναι ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας
