Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αν μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, με πόσους αναστεναγμούς ισοδυναμεί μια απ' ευθείας σύνδεση μισής ώρας με την συγκέντρωση που έκανε η Φώφη στην Λάρισα για την 3η του Σεπτέμβρη; Τυχαία έπεσε το μάτι μου την Τρίτη στην ΕΡΤ, αλλά μ' έπιασε τόση θλίψη που δεν άντεξα να δω παραπάνω από τρία λεπτά. Ήταν ό,τι πιο καταθλιπτικό θα μπορούσε να παραχθεί στο σημερινό πολιτικό σκηνικό.
Κάποτε, όποιος πολιτικός αρχηγός κατάφερνε να γεμίσει την πελώρια κεντρική πλατεία της Λάρισας εκλεγόταν πρωθυπουργός, διότι αυτό σήμαινε πως έχει πάρει μαζί του τον κάμπο, πάει να πει όλη την αγροτιά της χώρας. Τo κόμμα που γιόρτασε προχθές τα 45 χρόνια του, την είχε γεμίσει πολλές φορές. Το ίδιο και η ΝΔ. Θα μου πείτε πως ήταν άλλοι καιροί, αλλά αυτό δικαιολογεί το χάλι που είδε το πανελλήνιο την Τρίτη;
Σ' ένα κακομοιριασμένο στενάκι είχε στηθεί μια εξέδρα από την οποία μίλησε η Φώφη και μερικοί ακόμα. Από κάτω, υπήρχαν καμιά εκατοστή καρέκλες και γύρω τους μερικές δεκάδες όρθιοι που άκουγαν τις ομιλίες. Πρώτη σειρά ο Γιώργος, οι βουλευτές και κάτι ξεχασμένα στελέχη της περιοχής, που κάποτε έδινε στο ΠΑΣΟΚ πέντε βουλευτές μόνο απ' τον νομό Λάρισας. Μέτρησα και πέντε ή έξι σημαίες με τον ήλιο, που έκαναν ακόμα πιο θλιβερή την όλη εικόνα.
Ξέρετε, εγώ αυτούς τους λίγους ανθρώπους που πήγαν εκεί, τους θαύμασα. Θέλει μεγάλο κουράγιο να έχεις ζήσει δόξες και θριάμβους, να έχεις πάρει μέρος σε ενθουσιώδεις συγκεντρώσεις δεκάδων ή εκατοντάδων χιλιάδων και στα γεράματα σου να αποφασίσεις να πάρεις την σημαία σου για να παραβρεθείς σ' αυτό το οπτικό και πολιτικό δράμα. Λέω γεράματα , διότι ο μέσος όρος ηλικίας ήταν περί τα εβδομήντα.
Δεν κατηγορώ ούτε αυτούς που πήγαν, ούτε αυτούς που έλειψαν, ούτε την Φώφη που ηγείται αυτού του ιστορικού απομειναριού. Απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει γιατρειά σ' αυτό που είδαμε την Τρίτη, αν έχει νόημα η ύπαρξη του όπως είναι σήμερα. Θα μου πείτε ότι το 8% δεν είναι ευκαταφρόνητο, κάτι δείχνει κι ας μην μπορεί να κάνει μια αξιοπρεπή συγκέντρωση. Να το δεχτώ κι αυτό, αλλά πάλι άλλο είναι ένα 8% ως αφετηρία προς τα πάνω κι άλλο ένα 8% ως σπονδή νοσταλγίας στα νιάτα ενός λαού που έζησε μ' αυτό το κόμμα. Οι πολιτικοί φορείς χρειάζονται προοπτική, ανοικτές διόδους προς το μέλλον, αλλιώς τα χαρακώματα της άμυνας τους αργά ή γρήγορα υπερφαλαγγίζονται.
Το γεγονός ότι σε κάθε θέση, είτε της ΝΔ είτε του Σύριζα, υπάρχει σήμερα ένας ΠΑΣΟΚος, δεν δικαιολογεί αυτονοήτως και την αυτοτελή ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ. Κάτι πρέπει να κάνουν εκεί στην Χαριλάου Τρικούπη για να αποκτήσει νόημα η ύπαρξη τους. Δεν ξέρω τι, πάντως όχι να αλληλοσφαλιαρίζονται ο Γερουλάνος με τον Νίκο Παπανδρέου και την Φώφη. Ανάμεσα στα δυο βουβάλια που τσακώνονται, τον Κυριάκο και τον Αλέξη, ο βάτραχος με τον ήλιο στην σημαία του είναι πολύ πιθανότερο να τσαλαπατηθεί παρά να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα που θα ξαναπάρει τον θρόνο του.
