Η αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης στον τρόπο που διαχειρίζεται η κυβέρνηση την υγειονομική κρίση έχει ημερομηνία λήξεως. Και τοποθετείται χρονικά μέσα στους επόμενους κοντινούς μήνες, με την επιτάχυνση του εμβολιαστικού προγράμματος, το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς, την επανέναρξη των τουριστικών αφίξεων και την επιστροφή στην κανονικότητα.
Τα κινήματα «θα λογαριαστούμε μετά», «ελεύθερες πλατείες», «όχι στα εμβόλια», «επίταξη παντού» και διάφορα άλλα, θα έχουν διαλυθεί και η ζωή θα θέσει και πάλι τις σωστές της προτεραιότητες. Και τότε, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το ΠΑΣΟΚ θα βρεθούν χωρίς αντιπολιτευτική ατζέντα.
Ωστόσο, η δυσανεξία που εκδηλώνει σύσσωμη η αντιπολίτευση απέναντι στο ευρύτερο κυβερνητικό έργο είναι από μόνη της προβληματική. Το ευρωπαϊκό πακέτο ανάπτυξης, το επενδυτικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό και η απομάκρυνση του τραπεζικού συστήματος από την αβεβαιότητα, αποτελούν μια χρυσή ευκαιρία για να γυρίσει η Ελλάδα σελίδα. Και η κυβέρνηση, προσαρμόζει τις προτεραιότητες της σε αυτήν τη κατεύθυνση. Θα ανταποκριθεί και η αντιπολίτευση, ή θα παραμείνει κολλημένη στα συνθήματα για τη χούντα που δεν τελείωσε το ’73 και στις υστερίες περί αστυνομικού κράτους;
Ποιο κόμμα είναι δυνατόν να λέει όχι στη διευκόλυνση του επιχειρείν, στη προσέλκυση επενδύσεων, που αποτελούν τον μονόδρομο για την πορεία ανάκαμψης και ανάπτυξης της χώρας;
Ποιο κόμμα είναι δυνατόν να αρνείται τις αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, που θα γίνει ευκολότερα προσβάσιμη, γρήγορη και αποτελεσματική, με εξορθολογισμένες δομές, με οριοθετημένο οικονομικό ρόλο και με ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού;
Ποιο κόμμα μπορεί να αρνείται την ψηφιακή μετάβαση και την ψηφιακή αναβάθμιση τόσο του παραγωγικού μοντέλου, όσο και της λειτουργίας του κράτους;
Ποιο κόμμα μπορεί να σταθεί αντίθετο στην ενίσχυση των υπηρεσιών εκπαίδευσης, υγείας, πρόνοιας και στο σχέδιο προστασίας και πλήρους ένταξης των ΑμεΑ στην κοινωνία;
Ποιο κόμμα μπορεί να απορρίψει τις πολιτικές για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και ειδικά των ψηφιακών, για όλο τον κόσμο, με σκοπό την κοινωνική και οικονομική συμμετοχή των πολιτών στην ανάπτυξη της χώρας;
Και τέλος ποιο κόμμα θα αντιστρατευτεί στην πράσινη μετάβαση και στη μεταστροφή προς μια οικονομία φιλικότερη στο περιβάλλον;
Κανένα λογικό κόμμα δεν θα ήταν τόσο αυτοκτονικό για να απορρίψει το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Ειδικά όταν όλα τα αρχικά δείγματα γραφής, όπως για παράδειγμα στον τομέα της ψηφιακής μετάβασης και στην προσέλκυσης επενδύσεων, είναι παραπάνω από ορατά.
Όμως, αν ήταν δυνατόν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα επιθυμούσαν η πανδημία να κρατήσει για πολύ καιρό ακόμα, ώστε να θερίσουν τους καρπούς από τους σπόρους της αγανάκτησης και της ανευθυνότητας, τους οποίους έχουν σπείρει χωρίς φειδώ, καθ’ όλη την διάρκεια της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.
Με σύμμαχο τον covid, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ, ασκούσαν την αντιπολιτευτική τους τακτική, προσπαθώντας να προσεταιριστούν τους φοβισμένους και ταλαιπωρημένους πολίτες. Τώρα όμως που η έξοδος από το δάσος του υγειονομικού σκότους είναι ορατή, τα πράγματα θα αλλάξουν. Η αντιπολίτευση θα πρέπει να παρουσιάσει ένα συνεπή και υπεύθυνο λόγο. Να αφήσει στην άκρη τους εκβιασμούς μέσω των διαδηλώσεων και τις καταγγελίες, και να πει πως βλέπει το αύριο της χώρας.
Δυστυχώς την ίδια στιγμή που στις πρόσφατες εκλογές στην Ολλανδία, δεύτερο κόμμα αναδείχτηκαν το D66 (Δημοκράτες 66 / Democraten 66), ένα κεντρώο προοδευτικό και κοινωνικό φιλελεύθερο κόμμα, που εκπροσωπεί την σύγχρονη αριστερή - σοσιαλιστική φιλελεύθερη τάση (social liberals / left liberals), εμείς στη Ελλάδα έχουμε ξεμείνει με τα εγγονάκια του Στάλιν και του Μάο και τους κληρονόμους του τριτοδρομικού ΠΑΣΟΚ που μόνο το όνομα τους έχουν καταφέρει να αλλάξουν τα τελευταία 40 χρόνια.
