Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το θέαμα χθες, στους διαδρόμους της Βουλής ήταν κάπως περίεργο. Η Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου κυκλοφορούσε έξαλλη, χάνοντας πολλές φορές τον έλεγχο της συμπεριφοράς της. Και με κάθε ευκαιρία, επαναλάμβανε την απειλή της παραίτησής της από το βουλευτικό αξίωμα. Για να προκαλέσει πρόβλημα στην κυβερνητική πλειοψηφία ή την διαφοροποίησή της από την επίσημη κομματική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ίδια έδωσε συνέχεια στον προχθεσινό άγριο καυγά που είχε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με την Αννέτα Καββαδία, η οποία έκανε λόγο για «lifestyle εμφανίσεις» στα ΜΜΕ, προκαλώντας την οργή της κ. Μεγαλοοικονόμου που θεώρησε ότι τη φωτογράφιζε...
Από την αρχή της κυβερνητικής θητείας του Τσίπρα μου έχει γίνει εμμονή μια διόλου απίθανη εξέλιξη για το πολιτικό μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα περίεργα καρτούν που βρέθηκαν στην κοινοβουλευτική του ομάδα και πλαισίωσαν τον "θίασό" του, όλα αυτά τα χρόνια, να στραφούν εναντίον του. Να καταλάβουν ότι η εξουσία χάνεται και πως μπορούν να πρωταγωνιστήσουν περισσότερο με το bullying στον παλιό ευεργέτη Αλέξη παρά με την συντροφική τους στήριξη ως το τέλος.
Αναφέρομαι στους ανθρώπους που κυριάρχησαν με όλα τα ανορθόδοξα μέσα στις επάλξεις της κυβερνητικής Αριστεράς. Με τη γλώσσα του περιθωρίου, τη γλώσσα της αδιαβάθμητης ανόδου, τη γλώσσα των προσωπικών απωθημένων, τη γλώσσα της αυτοϊκανοποίησης που έγινε ξαφνικά κοινό εκφραστικό εργαλείο που ούτε στα όνειρά τους δεν φαντάστηκαν ότι θα γευτούν εξουσία, δημόσιο λόγο και ακροατήριο. Και έτσι άγουρη, ανεπεξέργαστη και βίαιη εισέβαλε και κατέλαβε τη δημόσια σφαίρα, υπό τη θαλπωρή και νομιμοποίηση από δύο κόμματα που στο μεταξύ, όντας επίσης ανώριμα, κατέλαβαν την εξουσία. Και με δόσεις που ξεπέρασαν τη μέθοδο του μιθριδατισμού το λούμπεν έγινε κυρίαρχο, κανονικό και αναμενόμενο.
Πότε μπορεί να έχουμε μία τέτοια εξέλιξη; H μία περίπτωση είναι να συμβεί όταν ο πρωθυπουργός προκηρύξει εκλογές και αισθανθούν ότι ο χρόνος της μισθοδοσίας τελειώνει. Ειδικά αν κάποιοι από αυτούς βρεθούν υποψήφιοι σε εκλογικές περιφέρειες που δύσκολα θα εκλεγούν. Η άλλη είναι να τσακωθούν μεταξύ τους πριν ακόμα φτάσει το πολιτικό πλήρωμα του χρόνου. Μια γεύση πήραμε προχθές, με τον τσακωμό της Μεγαλοοικονόμου- Καββαδία.
Είναι σίγουρο ότι πλέον ο Τσίπρας τρέμει τα λούμπεν που σέρνονται γύρω του. Κυρίως, όταν τον χειροκροτούν την στιγμή που εκστομίζει απίθανες φράσεις όπως: "όποιος πορεύεται με σύμμαχο την απάτη δεν έχει μακρύ δρόμο να διανύσει..."! Tρέμει γιατί, διαισθάνεται ότι η δική του παράνοια που σαγηνεύει τα λούμπεν, έχει ξεπεράσει κάθε όριο εγκράτειας και περιορισμού. Και ότι είναι ζήτημα χρόνου να χάσουν κι εκέινοι τον έλεγχο και να μετατραπούν από υποστηρικτές σε εχθρούς του.
Αρκεί να καταγράψουμε τι λένε σήμερα η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και πολλοί άλλοι παλιοί σύντροφοι του Αλέξη που εξαπολύουν μύδρους εναντίον του.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες ο τηλεοπτικός «παιδότοπος» -παλιότερα, αρκούσε το πελατειακό δίκτυο…- νομιμοποίησε τη γραφικότητα. Πάντα υπήρχαν γραφικοί αλλά τώρα είναι «νόμιμοι» και, κυρίως, αναγνωρίσιμοι! Γι΄ αυτό εκλέγονται από τους πρώτους. Η ξεφτίλα δεν αποτελεί πια εμπόδιο, ακόμα και για αυτούς που αναγκάζονται να υποδυθούν τους γραφικούς, ενώ δεν είναι -ό,τι «πολύχρωμο» εμφανίζεται στην τηλεόραση εκλέγεται, οπότε…
Αυτά τα ίδια άτομα που τώρα, απολαμβάνουν την εξουσία, όταν την χάσουν, δεν θα διαθέτουν πια το "έννομο συμφέρον" για να υποστηρίζουν την κυβέρνηση. Ούτε και θα παραμείνουν για πάντα θαυμαστές του Αλέξη Τσίπρα που "πιάνει και πουλιά στον αέρα"...
