Προς αποκατάστασιν της αλήθειας. Δεν ξέρω, με ποια αφορμή επανήλθε στο προσκήνιο η παλιά δήλωση του Δημήτρη Παπαδημούλη «Μπορεί οι κυβερνητικοί συνεταίροι να κοιμούνται στο ίδιο «κρεβάτι» αλλά κάνουν διαφορετικά όνειρα». Η δήλωση έγινε το καλοκαίρι του 2014 και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόταν στην συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, επικρίνοντας το αταίριαστο της συνύπαρξης.
Όμως, στην πολιτική, όπως άλλωστε και στην κανονική ζωή, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες. Διότι η ζωή συνηθίζει να μας διαψεύδει. Έξι μήνες μετά, προέκυψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ που δεν την αποκαλείς -τουλάχιστον από άποψη ιδεολογικού στίγματος-την πιο ταιριαστή πολιτική συνύπαρξη του κόσμου. Η ζωή πάλι μας διέψευσε: 26 μήνες μετά τον «γάμο», οι παράταιροι εταίροι συνεχίζουν να κοιμούνται στο ίδιο «κρεββάτι», παρά τις κατά καιρούς τριβές τους.
Άλλωστε αγάπη δίχως πείσματα, δεν έχει νοστιμάδα. Σε ο,τι αφορά τα όνειρα, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι βλέπουν στον ύπνο τους, όμως, στον ξύπνιο τους, όπως διαπιστώνουμε όλοι μας, συνεχίζουν με αγαστή σύμπνοια να μοιράζονται και κοίτη και τράπεζα. Ούτε τα «Φίλια» πυρά προς τον υπουργό Άμυνας μπορούν να θεωρηθούν «φαρμακογλωσσιές τύπου τα λέει η πεθερά για να μην τα πει η νύφη». Ούτε οι ύμνοι Καμμένου για την περίοδο διακυβέρνησης Καραμανλή αποτελούν ξενοκοίταγμα. Η συμπάθεια προς τον πρώην πρωθυπουργό είναι κοινό χαρακτηριστικό των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Όχι, τίποτα προς ώρας δεν διαταράσσει την «αταίριαστη» -κατά την του 2014 λογική Παπαδημούλη- σχέση.
Βεβαίως, η ζωή θα αποδείξει, εάν είναι όντως εντελώς αθώο το φλερτ συγκυβερνώντων κομμάτων- καραμανλικών ή κρύβει μεγάλα όνειρα για το μέλλον.
Θυμίζω με την ευκαιρία το στίχο «Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα μπορεί και οι φροϊδιστές να 'ρθούν στην εξουσία». Είναι από το τραγούδι «Οι εκλογές μαντινάδα» που έγραψε το Διονύσης Σαββόπουλος το 1977, παραμονές εθνικής κάλπης.
Η αλήθεια είναι ότι ο Φρόιντ θα είχε πολλή δουλειά στη χώρα μας, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως χρόνου διενέργειας και ονείρων, αν δεν έσκιζε τελικώς τα πτυχία του.
Μην πάμε μακριά: μόνο τις τελευταίες ημέρες έχουμε υποστεί το διάγγελμα Σώρρα και τους διαδικτυακούς κοπετούς των οπαδών του διωκόμενου «πατριώτη τρισεκατομμυριούχου», έναν ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαλύπτει ότι ευχόταν πρωτιά των Ολλανδών ακροδεξιών για να συνετιστεί η Ευρώπη, έναν βουλευτή του ιδίου κόμματος να δηλώνει ότι αν δεν κυβερνούσαν θα ήταν στους δρόμους κατά της COSCO, το εκπρόσωπο της ΝΔ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής να μην ψηφίζει παρών σε μια ρύθμιση που ήταν πάγια θέση του κόμματος του. Να φεύγουν από την Αθήνα ανέτως τρομοδέματα προς Βερολίνο και Παρίσι, να ζητάται από κυριακάτικη εφημερίδα η γνώμη της καταδικασμένης για συμμετοχή στο Επαναστατικό Αγώνα, Πόλας Ρούπα σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς!
Όχι, παιδιά. Δεν είναι στραβός ο γιαλός.
