Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τον τρόπο λειτουργίας χώρων εστίασης και διασκέδασης ουδόλως αφορούν την πλειοψηφία των πολιτών που ενάμιση χρόνο τώρα τηρεί τα μέτρα και έσπευσε να εμβολιαστεί.
Τους ανεμβολίαστους αφορούν και αυτούς ευνοούν.
Γιατί αν οι εμβολιασμένοι πολίτες πρέπει να φοράνε μάσκα για να παρακολουθήσουν μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση σε χώρο που δέχεται και ανεμβολίαστους, ποιος ακριβώς βρίσκεται σε προνομιακή θέση; Ο εμβολιασμένος ή ο ανεμβολίαστος;
Μόνο κάποιος τρελός θα θελήσει να μπει σε εστιατόριο που θα δηλώσει «μικτός χώρος» εστίασης κι επειδή μετά από ενάμιση χρόνο ταλαιπωρίας αρκετοί από εμάς δεν σκοπεύουμε να είμαστε από αυτούς, ίσως οι εμβολιασμένοι να πρέπει να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να οργανωθούμε και να λειτουργήσουμε κι εμείς «μικτά»: με όρους αγοράς και κοινωνίας των πολιτών, με οργανωμένα μποϊκοτάζ σε βάρος όσων επιχειρηματιών επιλέξουν να δέχονται ανεμβολίαστους στις επιχειρήσεις τους.
Φταίνε όμως οι επιχειρηματίες ή η κυβέρνηση που ανακοινώνει μέτρα που όλοι ξέρουμε πως είναι απλώς αδύνατον να εφαρμοστούν;
Καταρχάς μας ενοχλεί η σπουδή των επιχειρηματιών εστίασης να δηλώσουν αναρμόδιοι. Μια χαρά ρυθμίζουν τη λειτουργία των εστιατορίων τους κατά βούληση, όταν διαθέτουν τα τραπέζια τους για δύο ώρες ή όταν δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν σε αυτά παιδιά. Μην παριστάνουν τώρα τους αναρμόδιους να αποφασίσουν εκείνοι αν θα δέχονται ανεμβολίαστους!
Από την άλλη επειδή στο τέλος της ημέρας, αν η λειτουργία του μοντέλου αποτύχει, τον λογαριασμό θα κληθεί να τον πληρώσει το κοινωνικό σύνολο, η κυβέρνηση θα έχει να διαχειριστεί μια παταγώδη αποτυχία με υγειονομικές συνέπειες αλλά και την οργή των πολιτών.
Στο Λονδίνο στις επιχειρήσεις εστίασης υπάρχουν μηχανήματα στα οποία οι ενδιαφερόμενοι για να εισέλθουν πρέπει να σκανάρουν το πιστοποιητικό εμβολιασμού τους.
Αυτά τα μηχανήματα πρέπει να εγκατασταθούν σε όλες τις εισόδους κλειστών χώρων είτε είναι εστιατόρια είτε είναι θέατρα, κινηματογράφοι, μπαρ, χώροι συναυλιών, εμπορικά κέντρα, γυμναστήρια.
Στην Ελλάδα η πλειοψηφία συνέβαλε στην προσπάθεια ελέγχου του ιού υποφέροντας, τις περισσότερες φορές, σιωπηλά όταν έβλεπε τους πάντες, κυβέρνηση και Τύπο να ασχολούνται νυχθημερόν με τους 2.000 που κατέβηκαν στις πορείες για τον Κουφοντίνα ή τους 10.000 σε όλη την επικράτεια που μαζεύονταν στις πλατείες.
Τώρα πάλι, η κυβέρνηση ρίχνει όλο το βάρος στους συνεπείς πολίτες, παραχωρώντας το απίστευτο προνόμιο στους ανεμβολίαστους να συμμετέχουν κανονικά στην κοινωνική ζωή. Είναι αδιανόητο, ανεφάρμοστο αλλά πάνω απ' όλα άδικο.
