Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Πόσες ελπίδες έχεις να κερδίσεις εκλογές, όταν ξεκινάς τις μεθοδεύσεις σου με λάθος ημερομηνίες; Ποια είναι η δυναμική στην οποία επενδύεις, όταν αφήνεις ανεξέλεγκτους 16 «ευφυέστατους» βουλευτές σου να στήσουν λάθος παγίδα για τις επικείμενες εκλογές;
Οι "16" του ΣΥΡΙΖΑ με την τροπολογία που κατέθεσαν, μπέρδεψαν τις ημερομηνίες σχετικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές. Όταν το Μαξίμου ξαναδιάβασε την τροπολογία και διαπίστωσε ότι οι συγγραφείς της είχαν κάνει λάθος στην ημερομηνία του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, τους κάλεσε αμέσως να την αποσύρουν και να την «επανακαταθέσουν» μεταφέροντας την πρώτη Κυριακή των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών μαζί με τις ευρωεκλογές...
Ποια ήταν η κυβερνητική απάντηση στα παραπάνω; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, θέλοντας να «μπαλώσει» τη βουλευτική γκάφα, επιστρατεύτηκε για να δηλώσει βαρύγδουπα ότι «δεν έχουμε διάθεση να παίξουμε με τις εκλογές»
Επόμενο ήταν να γίνει χαμός στη Βουλή και όλες οι πτέρυγες να διαπιστώσουν τον πανικό στον οποίο βρίσκονται οι «σύντροφοι», εν όψει μια μεγάλης και δραματικής για τους ίδιους, προεκλογικής περιόδου.
Όλοι πια έχουν καταλάβει ότι θα κάνουν τα πάντα για να περιορίσουν τις απώλειες και να μην συντριβούν,σε διαφορετικές ημερομηνίες, στη σύγκρουση με το εκλογικό σώμα (βουλευτικές, ευρωεκλογές, δημοτικές). Στο επόμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο πρωθυπουργός θα εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια για δύο σενάρια: το πρώτο- και σχεδόν ανέφικτο- έχει να κάνει με την παραπάνω προσπάθεια για τριπλή κάλπη τον Μάιο, ώστε τα τρία ηχηρά «όχι» να γίνουν ένα... Το δεύτερο πιο λογικό σενάριο, είναι να έχουμε γρήγορες και λιγότερο οδυνηρές εθνικές εκλογές τον προσεχή Οκτώβριο ή τον Ιανουάριο του ΄19.
Ό,τι όμως κι αν επιλέξουν, όπως και να μεθοδεύσουν την σειρά των αναμετρήσεων τα τρία «όχι» είναι δεδομένα και πιθανότατα, θα τους στείλουν στα αζήτητα της ιστορίας.
Σε εθνικό επίπεδο, η κοινοβουλευτική τους δύναμη θα συρρικνωθεί, σε επίπεδα που θα είναι πλέον δύσκολη ακόμα και η λειτουργία της κομματικής συνοχής τους. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν ήδη την τάση αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα - στην καλύτερη των περιπτώσεων- οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μην ξεπερνούν τους 65.
Στις Ευρωεκλογές, μολονότι συγκαταλέγονται πια στους πιο φανατικούς «Ευρωπαίους», και με δεδομένο πια τον ρόλο του ηττημένου, οι ψηφοφόροι θα τους απαξιώσουν ακόμα περισσότερο, κατακρημνίζοντας το ποσοστό τους, ακόμα και σε μονοψήφιο αριθμό...
Τέλος, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι τοπικες κοινωνίες δύσκολα θα εμπιστευτούν τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος. Όχι μόνο γιατί η πτωτική πορεία θα έχει διαμορφωθεί ως μη αναστρέψιμη, τον Μάιο του ''19, αλλά και γιατί οι υφιστάμενοι που εκλέχτηκαν απέτυχαν παταγωδώς. Η απλή αναλογική το μόνο που θα πετύχει θα είναι η δημιουργία ανατρεπτικών μειοψηφιών που θα παρακωλύουν τη διοίκηση των δήμων.
Είναι σίγουρο πως θα παλέψουν σκληρά για να κρατηθούν. Όπως είναι βέβαιη η στήριξη - μέχρι ενός σημείου- εγχώριων και ξένων παραγόντων για να τους διασώσουν. Η ιστορία όμως δεν συγχωρεί. Ούτε και οι συνθήκες διαπραγματεύονται αμνηστία για τους ενόχους της.
Μπορεί να καταφέρουν να μην υποστούν αλλεπάλληλα και απανωτά τρία διαφορετικά χτυπήματα. Ίσως το προπέτασμα καπνού με την τετραπλή κάλπη του Μαΐου να φέρει τελικά τους Έλληνες μόνο δύο φορές στα εκλογικά τμήματα. Η κοινωνία όμως σε εθνικό, σε ευρωπαϊκό και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, θα τους στείλει, άπαξ και διαπαντός, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
