Του Σάκη Μουμτζή
Η απώλεια ιστορικής μνήμης και ένας έμφυτος καθωσπρεπισμός, χαρακτηρίζουν έναν μετριοπαθή πολίτη. Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν είναι κακό. Πέφτουν οι τόνοι των αντιπαραθέσεων, ηρεμούν τα πνεύματα. Πολιτισμός.
Όταν όμως εξετάσουμε συγκεκριμένα αυτήν την, χαμηλών τόνων, συμπεριφορά μας θα διαπιστώσουμε πως τις περισσότερες φορές αποβαίνει αναποτελεσματική. Γιατί μεγάλη σημασία έχει ποια είναι και η συμπεριφορά του «απέναντι». Εκτιμά τον δικό μας πολιτισμένο τρόπο αντίδρασης; Αν ναι, το κάνει από ανάγκη, γιατί βρίσκεται σε κατάσταση αδυναμίας; Ή εκ πεποιθήσεως; Τι έκανε αυτός όταν ήταν ο ισχυρός; Μας συμπεριφέρθηκε ανάλογα;
Αυτά τα ερωτήματα μας βασανίζουν όταν βλέπουμε τους προπηλακισμούς των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη σχεδόν την επικράτεια με αιτία την συμφωνία με την FYROM. Αναμφίβολα, το θέαμα δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες πολιτικού ανταγωνισμού και συμπεριφοράς μιας Ευρωπαϊκής χώρας. Κάποιοι διαχωρίζουν την θέση τους, κάποιοι άλλοι καταδικάζουν. Αμφότεροι όμως επιχαίρουν ενδομύχως.
Και σε αυτό συντελεί η ανάκληση στην μνήμη των πεπραγμένων των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ την εποχή της παντοδυναμίας τους. Γιατί τότε αξιολογούνται οι συμπεριφορές. Στην εποχή της ισχύος. Και τότε οι Συριζαίοι έβριζαν, προπηλάκιζαν, λοιδωρούσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Αυτά είναι γνωστά, περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα.
Και σήμερα ακόμα, όταν εισπράττουν το αντίτιμο της δικής τους συμπεριφοράς, δεν ζητούν συγγνώμη. Υπερασπίζονται με πάθος τα όσα έκαναν την περίοδο 2011-2014. Τότε ήταν «δίκαιη αγανάκτηση». Αυτό υποστηρίζουν, προκαλώντας.
Αυτό ξέρετε τι φανερώνει; Πως αν η μοίρα το φέρει και –ό μη γένοιτο—ξαναποκτήσουν το «πάνω χέρι», πάλι τα ίδια θα κάνουν. Αμετανόητοι. Προσωπικά, δεν ξεχνώ την πολεμική κραυγή «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» ή το «ή εμείς ή αυτοί». Κραυγές που ελάχιστη σχέση έχουν με το δημοκρατικό πολίτευμα.
Και τώρα που η επαίσχυντη συμφωνία των Τσίπρα-Κοτζιά με την FYROM, προκάλεσε κύματα οργής στην κοινωνία, ανακάλυψαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τους «νεοφασίστες» και τους «ακροδεξιούς». Δεν μπορεί να φανταστούν πως η Αριστερά έχει τον λαό στους δρόμους, εναντίον της.
Πάντα, κατά αξιωματικό τρόπο, πίστευαν πως αυτοί εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα, και οι πλατείες είναι ιδιοκτησία τους. Τώρα διαπιστώνουν πόσο τραγικά έπεσαν έξω. Οι πολίτες δεν αποδοκιμάζουν τους υπουργούς και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για τους μισθούς ούτε για τις συντάξεις ούτε για τους φόρους.
Τους αποδοκιμάζουν για ένα εθνικό θέμα. Για την Μακεδονία, καθώς αισθάνονται πως προσεβλήθη βάναυσα η ταυτότητα τους. Μια προσβολή που δεν σβήνεται ούτε με αυξήσεις ούτε με διορισμούς. Και αυτό πονά, γιατί δεν έχει γιατρειά. Έγραψε και συνεχώς θα γράφει στις συνειδήσεις του κόσμου.
Φυσικά η λαϊκή οργή δεν τιθασεύεται. Δεν ελέγχεται, γιατί είναι αυθόρμητη. Και πολλές φορές ξεφεύγει. Γι΄αυτό κι εγώ δεν επιδοκιμάζω, καταγγέλλω, γιατί έτσι πρέπει να κάνω, και απολαμβάνω το θέαμα, υπομειδιώντας.
Γιατί δεν ξεχνώ!
