Του Δημήτρη Καμπουράκη
Έμαθε το «καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια». Καθότι κάποτε κάρβουνο έπιανε πλατίνα γινόταν, ενώ τώρα χρυσό απ' του Καίσαρη του κάνουν δώρο Κινέζικος τσίγκος γίνεται στα χέρια του. Έμαθε βιβλικά εδάφια, όπως το 41 της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης για τις παχιές και αποσκελετωμένες αγελάδες. Καθότι ο άλλοτε κραταιός νοικοκύρης, βιώνει πλέον ημέρες πολιτικής ένδειας και ιδεολογικής ασιτίας.
Έμαθε επιτέλους την ατάκα του Χάρι Κλιν «Νικολάκη, μην παίζεις παιδί μου με τα κανάλια». Μεταφορικά βεβαίως, διότι αυτός έπαιζε με τις τηλεοπτικές φιέστες κι όχι με το κοντρόλ. Και την τελευταία φορά που ο Αλέξης έστησε προσωπική τηλεοπτική υπερπαραγωγή ήταν μέσα στο κατακαλόκαιρο, αλλά από την πολλή σιγουριά, του ξέφυγε του σκηνοθέτη κι άφησε για φόντο εκατό καμένους ανθρώπους δίχως να το ξέρει ο πρωταγωνιστής (που μιλούσε για τους ανέμους της επόμενης μέρας). Και κατακάηκε ο πρωταγωνιστής.
Έμαθε την λαϊκή ρήση, «όποιος κοιμηθεί με τον στραβό, ως το πρωί αλληθωρίζει». Καθότι ο Αλέξης το ''ριξε επί τετραετία στο ροχαλητό δίπλα στον ομοκρέββατο του Πάνο και μια χαρά αλληζεσταίνονταν κουκουλωμένοι, όμως τώρα που ξύπνησε και θέλει να τον αποδιώξει (για να ξαναγίνει αριστερός) κατάλαβε πως είναι τόσο σφιχταγκαλιασμένοι που έχουν γίνει Σιαμαίοι. Δευτερευόντως λοιπόν και πάνω στην βασική διδαχή, έμαθε επίσης πως όσα ισχύουν για τον στραβό, ισχύουν και για τον χοντρό.
Έμαθε την παλαιά συμβουλή των κομματαρχών, «απόφευγε τα ρουσφέτια, διότι κάθε ρουσφέτι φτιάχνει έναν αχάριστο και εννιά δυσαρεστημένους». Καθότι ο Αλέξης μοίρασε αβέρτα προεκλογικά επιδόματα, βοηθήματα, μερίσματα και λογιών-λογιών αναδρομικά (δικά του ή των δικαστηρίων), αλλά αντί να βγουν όσοι τα τσέπωσαν να τον δοξάζουν, τον βρίζουν ολημερίς κι ολονυχτίς απ' τις τηλεοράσεις γιατί τους κορόιδεψε και τους αδίκησε. Εμ, δεν ήξερε, δεν ρώταγε;
Έμαθε την (γυναικείας έμπνευσης) ρήση «όποιος έχει γυναίκες με το τσουβάλι, στο τέλος μένει με το τσουβάλι». Καθότι ο Αλέξης είχε επί χρόνια αγκαζέ το άνθος του πολιτικού, ακαδημαϊκού, καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου της χώρας, που τον κοίταζε στα μάτια κι έλιωνε σ' ένα νεύμα του. Και τώρα ξαφνικά λάκισαν όλοι προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα κι απόμεινε ο κακόμοιρος ο γητευτής με την Νοτοπούλου και τον Ηλιόπουλο ανά χείρας. Οποία κατρακύλα…
Έμαθε πως «δεν γίνεται να είναι η αλεπού εκατό χρονών και το αλεπουδάκι εκατόν δέκα». Και το 'μαθε όταν μπουρδουκλώθηκε με κάτι ράσα που ο μικρός Αλέξης θαρρούσε πως μπορούσε να χρησιμοποιεί κατά βούληση σαν να ήταν πουκαμισάκι του (πότε για δεξίωση και πότε για ξεσκονόπανο). Και τον κάνανε οι (ανώτεροι και κατώτεροι) παπάδες του αλατιού, καθότι ο Σύριζα έχει ηλικία δέκα χρόνων, το ελληνικό κράτος δύο αιώνων, αλλά η εκκλησία τους είκοσι. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε…
Έμαθε τέλος πως «όποιος μπερδεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες». Ειδικά όταν το πουλερικό είναι (βορειο)μακεδονικής εθνικότητας και γλώσσας. Καθότι εκεί που θαρρείς πως έχεις κάνει μια ωραία συμφωνία μαζί του, μόλις βάλεις υπογραφή σε καβαλάει ασκαρδαμυκτί στον σβέρκο και σου δίνει κάτι τόσο θανατερές τσιμπιές που σε παίρνουν τα αίματα. Και τρέχεις πανικόβλητος αλλά σωσμός δεν υπάρχει, διότι (ως βλαξ) έχεις υπογράψει πως δεν θα την πειράξεις την άτιμη την κότα.
Βεβαίως, η γνώση δεν έχει όρια. Του απομένει λοιπόν λίγος χρόνος να μάθει ακόμα κάτι τις και μέσα στο 2019. Αναφέρομαι σε μια ολίγον αηδιαστική παροιμία που λένε στα νησιά μας. Διότι τον προειδοποιούσαν οι νουνεχείς τον Αλέξη να κάνει εκλογές νωρίς για να γλυτώσει με μια αξιοπρεπή ήττα, αλλά αυτός όλο το καθυστερούσε πιστεύοντας πως θα γυρίσει το παιχνίδι. Ε λοιπόν, τώρα έβαλε πλώρη να μάθει και την παροιμία «καράβι που αργεί, σκατά φέρνει».
