Στους ανά την περιφέρεια καφενέδες αλλά και στα κυριλέ καφέ πέριξ της πλατείας Κολωνακίου οι γνώμες για το πολιτικό προσωπικό της χώρας, κυρίως όταν τα πράγματα στη χώρα στραβώνουν επικίνδυνα, εκτείνονται μεταξύ δύο αφορισμών: «Είναι και οι 300 για κρέμασμα» και «είναι και οι 300 είναι για πέταμα». Η διαβάθμιση «κρέμασμα» ή «πέταμα», δεν έπαιρνε ποτέ υπόψη τον παράγοντα της ψήφου που στέλνει στο κοινοβούλιο, τους πατεράδες και τις μαμάδες του Έθνους.
Όσοι έψαχναν καλάθι αχρήστων ή κρεμάλα για τους βουλευτές ήταν κατεξοχήν εκείνοι που στο ψηφοδέλτιο σταύρωναν ότι τους έμοιαζε περισσότερο και όποιον θεωρούσαν ότι είναι στα μέτρα και τα γούστα τους.
Όποιος έχει βρεθεί, υπό οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα και για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βουλή των Ελλήνων και έχει δει αρκετές φουρνιές βουλευτών να μπαίνουν και να βγαίνουν, βουλευτές για κρέμασμα, δεν είδε.
Ακόμη και οι απεχθέστερες πολιτικές περσόνες έφυγαν τελικά με την ψήφο, όπως μπήκαν. Έτσι γίνεται στη δημοκρατία. Αν και κάποιοι πολιτικοί χώροι και πολιτικοί ως πρόσωπα και μάλιστα δήθεν προοδευτικά και δημοκρατικά, φλέρταραν άγρια με την οχλοκρατία πριν βρουν τη δική τους θέση τους στα κοινοβουλευτικά έδρανα.
Επίσης, ποτέ μα ποτέ δεν ήταν, και οι 300 για πέταμα.
Σε κάθε «Κοινοβουλευτική ΕΣΣΟ» υπάρχουν διάφορες κατηγορίες.
Όσοι έχουν περιεχόμενο και φιλοδοξίες. Συνήθως ξεχωρίζουν και τους ξεχωρίζουν και καταλήγουν και υπουργοί. Δεν πετυχαίνουν πάντα. Αλλά ούτε αποτυγχάνουν πάντα.
Εκείνοι που έχουν φιλοδοξίες και τίποτα άλλο. Και αυτοί κάποτε γίνονται υπουργοί. Αλλά το καύσιμο της φιλοδοξίας δεν αρκεί.
Είναι και οι αόρατοι χωρίς προσόντα και φιλοδοξίες. Εξομολογούνται «μια δουλίτσα κάνουμε» και δεν κοιτάνε προς τα πάνω. Ούτε οι από πάνω τους κοιτάνε.
Τέλος, είναι οι παντελώς ακατάλληλοι που από ένα βλεφάρισμα της τύχης και μια στραβοκλωτσιά του εκλογικού συστήματος γίνονται βουλευτές με μια 1000άδα ψήφους.
Μια μεγάλη έρευνα στους ανθρώπους που έγιναν βουλευτές από το 1981 και μετά, με την πορεία τους, τις επιδόσεις τους και το τελικό αποτύπωμα τους σε υπουργικούς θώκους και βουλευτικές διαδρομές θα είχε ενδιαφέρον και θα έδινε απάντηση στο ερώτημα τι υπουργούς πρέπει να ψάχνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2021.
Η παράκαμψη των εκλεγμένων, μπορεί να αδυνατίζει την πολιτική λειτουργία όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αλλά αναρωτιέμαι μήπως είναι όρος εθνικής επιβίωσης;
Είναι σώνει και ντε υποχώρηση της δημοκρατίας και παρακμή να επιλέγεις κάποιον που δεν τον ψήφισε μεν η Κάτω Αμυγδαλίτσα αλλά μπορεί να σώσει την Κάτω Αμυγδαλίτσα με τους κάτω Αμυγδαλινούς μαζί;
