Οι αναγνώστες του Liberal έχουν ήδη πληροφορηθεί τις εξελίξεις των νέων επεισοδίων του επονείδιστου σήριαλ Γεωργίου. Αρκετοί συνάδελφοι μάλιστα παρομοιάζουν την υπόθεση του πρώην διοικητή της ΕΛΣΤΑΤ με την ιστορική «Υπόθεση Ντρέιφους».
Μιας και έγινε η σύγκριση με τον Άλφρεντ Ντρέιφους, αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία ολόκληρη και σε κάποιες της λεπτομέρειες.
Ο αξιωματικός του γαλλικού Στρατού Άλφρεντ Ντρέιφους έπεσε θύμα μιας κατασκευασμένης κατηγορίας κατασκοπείας γιατί ήταν Εβραίος.
Ο αντισημιτισμός σάρωνε και τη γαλλική κοινωνία στα τέλη του 19ου αιώνα- αρχές του 20ου καθώς υποδαυλιζόταν συστηματικά και από την Καθολική Εκκλησία. Έτσι, ήταν πανεύκολο ένας Εβραίος να στοχοποιηθεί για να προσωποποιήσει το απόλυτο κακό ως προδότης της πατρίδας στην υπηρεσία του εχθρού.
Περισσότερο όμως αξίζει να θυμηθούμε ότι η Υπόθεση Ντρέιφους είχε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες συνέπειες στην κοινωνία της Γαλλίας, με πρώτη την ενίσχυση του αντικληρικαλισμού.
Ρεπουμπλικανοί και Ριζοσπάστες την πρώτη πενταετία του 20ου αιώνα έκαναν την Υπόθεση Ντρέιφους «σημαία» του αγώνα υπέρ του χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους που οδήγησε στη σχετική νομοθέτησή της το 1905 ενώ ο «πατέρας» του σύγχρονου σιωνιστικού κινήματος, ο Θέοντορ Χερτσλ που κάλυπτε ως δημοσιογράφος τη δίκη του Ντρέιφους, αργότερα θα δηλώσει ότι όσα έζησε εκείνη την περίοδο τον επηρέασαν καθοριστικά στο να διαμορφώσει την πεποίθηση ότι οι Εβραίοι έπρεπε να ιδρύσουν το δικό τους κράτος αφού ήταν αδύνατον να είναι ασφαλείς στα χριστιανικά κράτη της Ευρώπης.
Η Υπόθεση Ντρέιφους λοιπόν δεν είναι μόνο μια τραγική ιστορία σύμβολο εσαεί κάθε δικαστικής πλάνης αλλά άφησε αποτύπωμα στη γαλλική κοινωνία και είχε και συγκεκριμένες κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες.
Αν λοιπόν ο Ανδρέας Γεωργίου είναι ένας σύγχρονος Ντρέιφους ποιο είναι το αντίστοιχο αποτύπωμα που θα αφήσει η ταλαιπωρία του στην ελληνική κοινωνία; Ποιες αλλαγές θα προκαλέσει στους ελληνικούς θεσμούς αυτή η υπόθεση που συγκινεί και κινητοποιεί λίγους Έλληνες και περισσότερους ξένους;
Η δικαίωση για τον Ανδρέα Γεωργίου δεν θα έρθει όταν ξεμπλέξει οριστικώς από τη Δικαιοσύνη αλλά όταν τα βασανιστήρια που υφίσταται θα έχουν συμβάλλει στο να προχωρήσουμε σε αλλαγές σε στάσεις και θεσμούς με πρώτη αλλαγή αυτή της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στα data, τα δεδομένα.
Το ζήσαμε με τα μοιραία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το ζούμε πάλι με τα δεδομένα της πανδημίας.
Τα δεδομένα, τα data που παράγει κάθε κράτος, πρέπει να είναι διαθέσιμα, προσβάσιμα και ανοιχτά προς επεξεργασία για όποιον πολίτη το επιθυμεί.
Όχι, δεν μπορεί ο καθένας από εμάς να επεξεργαστεί δεδομένα για να εξάγει συμπεράσματα. Αυτή είναι δουλειά που μπορούν να το κάνουν λίγοι και με απολύτως συγκεκριμένες δεξιότητες.
Όμως η γνώση, η βεβαιότητα ότι κάποιος από εμάς μπορεί να επεξεργαστεί στοιχεία για να ελέγχει, ανά πάσα στιγμή, την κυβέρνηση είναι δικλείδα ασφαλείας για τη δημοκρατική λειτουργία του κράτους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να ξέρουν για να φοβούνται ότι οι πολίτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να τις ελέγχουν.
Η υπόθεση Γεωργίου λοιπόν πρέπει να γίνει η έμπνευση, η σημαία του αιτήματος για την παραγωγή καλών και αξιόπιστων δεδομένων που θα είναι ανοιχτά και προσβάσιμα σε όλους. Οι αδικίες διορθώνονται, όταν οι ταλαιπωρίες και τα βάσανα των αδικημένων μετουσιωθούν σε θεσμούς, αποκλείοντας το ενδεχόμενο άλλοι δημόσιοι λειτουργοί ή πολίτες να βρεθούν στην ίδια θέση.
Ο Ανδρέας Γεωργίου θα έχει αποκατασταθεί όταν θα έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο κάποιος άλλος να βρεθεί πάλι στη θέση του.
