Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί, κύριε Πρόεδρε, αλλά δεν είναι ευχάριστο να έχουν τελειώσει οι διακοπές σας και να έχετε αποκλειστεί σε ένα νησί. Δίχως κατάλυμα, πολλές φορές δίχως επιπλέον χρήματα και στην προκειμένη περίπτωση δίχως και τη γνώση για το πότε θα τελείωνε το μαρτύριο. Είναι προφανές ότι η δική σας κυβέρνηση δεν είναι υπεύθυνη για την εγκατάλειψη του νησιού. Είναι όμως υπεύθυνη για το γεγονός ότι επέδειξε χαμηλά αντανακλαστικά. Δεν άρπαξε με το καλημέρα τον ταύρο από τα κέρατα.
Και να πω ότι δεν έχετε αρμόδιους υπουργούς; Ο Εμπορικής Ναυτιλίας, Γιάννης Πλακιωτάκης, πρώτος και καλύτερος. Και ακολουθούν ο υπουργός του Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης, η πρόεδρος του ΕΟΤ και πλήθος άλλων καλεσμένων. Δηλαδή, ποια άλλη ευκαιρία θα παρουσιαστεί στον Χάρη Θεοχάρη για να φθάσει στο λιμάνι και να πει: «Εδώ υπουργός Θεοχάρης»; Αν δεν το έκανε τώρα που τον είχαν ανάγκη οι τουρίστες οι οποίοι κοιμόνταν στην προκυμαία του λιμανιού, πότε θα το κάνει; Στο Φεστιβάλ των Καννών;
Είναι θέμα εντυπώσεων ή ουσίας; Είναι και τα δύο! Οι εντυπώσεις κερδίζονται με τη σωστή ενημέρωση. Οχι τη δέκατη ημέρα, αλλά την πρώτη ή τη δεύτερη, όταν έχεις αντιληφθεί το πρόβλημα. Αν χρειάζεσαι δέκα ημέρες για να το αντιληφθείς, τότε κάτι πάει λάθος στη δική σου λειτουργία. Πολύ σωστά η κυβέρνηση έστειλε ένα non paper με το οποίο περιγράφονται όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν. Αλλά με χαρακτηριστική καθυστέρηση. Αυτό είναι το επικοινωνιακό κομμάτι.
Από την άλλη, κύριε Πρόεδρε, υπάρχει ένα θέμα ουσίας. Η Ελλάδα είναι νησιωτική χώρα και χρειάζεται καλές θαλάσσιες συγκοινωνίες. Η κρίση των τελευταίων ετών, λοιπόν, δημιούργησε μία κατάσταση που δεν είναι και η ιδανικότερη. Παλιά πλοία έχουν αναλάβει το βάρος της εξυπηρέτησης των νησιών και ταυτόχρονα το κράτος έχει στην πράξη αναστείλει τα έργα υποδομής. Είναι γνωστό ότι όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Τις συνέπειες όμως τις είδαμε στη Σαμοθράκη. Και πιθανότατα να τις δούμε το επόμενο χρονικό διάστημα και κάπου αλλού. Βρισκόμαστε στην περίοδο της «ωρίμανσης» των προβλημάτων! Το λογικό είναι να αρχίσουν να σκάνε το ένα πίσω από το άλλο. Μόνο από τύχη δεν θα συμβεί κάτι διαφορετικό. Αλλά και η τύχη σε αυτές τις περιπτώσεις δεν κρατάει αιώνια.
Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία φορά που η ελληνική ακτοπλοΐα εκσυγχρονίστηκε ήταν μετά το χρηματιστηριακό «θαύμα» του 1999. Τότε που το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή εμείς οι φορολογούμενοι, «φορτώθηκε» με δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το πνεύμα της εποχής επέτρεπε τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια. Και ύστερα ήρθε η κρίση, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ισολογισμοί των ακτοπλοϊκών εταιρειών μετατράπηκαν σε ναυάγια. Τα καλύτερα πλοία πουλήθηκαν στο εξωτερικό και η κατάσταση επέστρεψε σε γνωστές εικόνες του παρελθόντος. Σε εκείνες που ο... ήρωας καπετάνιος εξασφάλιζε την επικοινωνία του νησιού με τον έξω κόσμο. Διότι ο νέος στόλος του 2000 ήταν η εξαίρεση. Ο κανόνας ήταν πάντοτε άλλος...
Δεν φταίει γι'' αυτό η «αναλγησία» των εφοπλιστών, όπως ήθελε στο παρελθόν η φθηνή κομμουνιστική προπαγάνδα. Είναι το γεγονός της μικρής τουριστικής περιόδου. Θέλουμε (και σωστά) υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, αλλά τις θέλουμε μόνο για τρεις μόνο μήνες τον χρόνο. Οι υπόλοιποι εννέα δεν φθάνουν για να καλύψουν τις μεγάλες επενδύσεις που απαιτούνται για τη συχνή ανανέωση του στόλου. Αν μπορούσε να επιμηκυνθεί η τουριστική περίοδος, τότε ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος θα είχε καλυφθεί. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα σε ένα ή δυο καλοκαίρια. Πιθανότατα ούτε και σε δέκα. Μήπως, λοιπόν, θα έπρεπε να εξετασθούν και άλλα μέτρα; Σε λύση του τύπου «να φτιάξουμε από δίπλα μία κρατική εταιρεία», παθαίνουμε αλλεργία! Ας κληθούν, λοιπόν, οι εφοπλιστές να κάνουν τις προτάσεις τους. Ωστε σε ανάλογες περιπτώσεις να υπάρχει έτοιμη μια λύση. Από την πρώτη στιγμή...
Το άλλο θέμα, κύριε Πρόεδρε, είναι εκείνο των έργων στα λιμάνια. Η Ελλάδα έχει αυτοκινητόδρομους που ζηλεύουν οι κάτοικοι της Βόρειας Ευρώπης, αλλά δεν έχουμε τα λιμάνια που θα θέλαμε. Είναι θέμα κατανομής πόρων. Και προτεραιοτήτων. Καταλαβαίνουμε ότι οι κατασκευαστές ήθελαν να φτιάχνουν δρόμους. Αλλά είναι καιρός και να αρχίσουν να φτιάχνουν και τίποτε άλλο...
Το ρολόι της χώρας, κύριε Πρόεδρε, σταμάτησε στην πραγματικότητα στο 2004. Με την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων νιώσαμε ότι ολοκληρωθήκαμε ως έθνος. Και ύστερα ήρθε η κρίση και έπειτα ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα εσείς προσπαθείτε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα. Μιλάμε, δηλαδή, για εκατοντάδες μικρές και μεγάλες ωρολογιακές βόμβες που είναι θέμα χρόνου πότε θα σκάσουν. Η κρίση της Σαμοθράκης έδειξε το πρόβλημα της ακτοπλοΐας. Θα έρθουν και άλλα. Δεν είναι μόνο η ακτοπλοΐα. Ο,τι και να πιάσει κανείς σε αυτή τη χώρα πονάει.
Κι έτσι επιστρέφουμε στο θέμα της διαχείρισης. Χρειάζονται πιο γρήγορα αντανακλαστικά. Να μην ασχολείται η κυβέρνησή σας με ένα θέμα όταν αυτό φθάσει να γίνει πρωτοσέλιδο. Χρειάζεται να κινείστε πολύ πιο γρήγορα. Και ναι μεν στην περίπτωση της Σαμοθράκης προσπαθήσατε να βρείτε πλοία για τους αποκλεισμένους από την πρώτη στιγμή. Αλλά δεν βγήκατε να δείξετε το μέγεθος του προβλήματος. Τα γεγονότα σας ξεπέρασαν. Αυτό όμως για το οποίο ελέγχονται οι άνθρωποί σας είναι ότι δεν φρόντισαν επαρκώς για τους επιβάτες! Δεν το σκέφτηκε κάποιος. Να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς; Την υποτιμήσατε την κρίση της Σαμοθράκης. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα. Μία κυβέρνηση σαν τη δική σας, όμως, δεν πρέπει να υποτιμάει κάποια μάχη. Ούτε έχει την πολυτέλεια να τις επιλέγει.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
