Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ο χαρακτηρισμός δεν ανήκει σε μένα, αλλά σε νεοδημοκράτη ψηφοφόρο που την Κυριακή το βράδυ αντί να χαίρεται την νίκη του κόμματος του, καθόταν αμίλητος μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και κοίταζε τον Τσίπρα να κάνει δηλώσεις στο Ζάππειο. Εκείνη την στιγμή, ο άνθρωπος δεν έβλεπε την καθαρή τετραετία που έχει μπροστά της η ΝΔ, αλλά το μυαλό του πετούσε ήδη στον Ιούλη του 2023 που θα ξαναβρεί μπροστά τον Αλέξη.
Τελικά, ο μόνος που πίστεψε από την πρώτη στιγμή ότι ο Τσίπρας μπορεί να νικηθεί, ήταν ο Κυριάκος. Όπως επίσης, ο μόνος που πίστεψε ότι υπήρχε κάποιος τρόπος να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ από την κόλαση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, ήταν ο Αλέξης. Τα κατάφεραν αμφότεροι. Ο πρώτος πήρε παντοδυναμία για να δοκιμαστεί στην πράξη, ο δεύτερος πήρε την ευκαιρία να θεωρείται ως μελλοντική κυβέρνηση εν αναμονή.
Όλοι σ' αυτή τη ζωή θέλουμε κάτι μεγάλο. Η ΝΔ θα ήθελε έναν ΣΥΡΙΖΑ ,με τόσο απομειωμένο ποσοστό ώστε να μην μπορεί να επέμβει καθοριστικά στις εξελίξεις και να έχει ως μοναδική ασχολία τα αλληλοσφαλιαρίσματα με το ΚΙΝΑΛ για την ηγεμονία μιας αποδυναμωμένης κεντροαριστεράς. Δεν της έγινε το χατίρι. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε ένα απρόσμενο γύρισμα που θα αφαιρούσε από τον Κυριάκο την δυνατότητα να κυβερνήσει μόνος του και απρόσκοπτα. Ονειρευόταν κάποιο αποτέλεσμα που θα έσβηνε τις κωλοτούμπες και τα ψέματα του. Ούτε σ' αυτόν έγινε το χατίρι, βίωσε την πρώτη του ήττα.
Εν τέλει, ο Κυριάκος κατάφερε να ηγηθεί ενός μεταρρυθμιστικού κύματος που κυοφορούνταν μέσα στην ελληνική κοινωνία, ο δε Τσίπρας κατάφερε να κληρονομήσει όλη εκείνη την ανθεκτικότητα που είχε κάποτε το κραταιό ΠΑΣΟΚ. Κάνουν μέγα λάθος όσοι πιστεύουν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ο πρώτος γύρος κάποιου μελλοντικού τελικού αποτελέσματος, όπως θέλουν να το βλέπουν οι Συριζαίοι. Το κοντέρ έχει μηδενιστεί για όλους και ξεκινά μια καινούρια τετραετία με τον Κυριάκο καβάλα και τον Τσίπρα να ακολουθεί από πίσω.
Οι Συριζαίοι ξέρουν καλά τις τεράστιες δυνατότητες που δίνει η εξουσία σ' όποιον την κατέχει. Οι Νεοδημοκράτες τις έχουν ξεχάσει. Κανένας δεν μπορεί να ξέρει πως θα είναι ο συσχετισμός δύναμης και οι κοινωνικές αντιλήψεις μετά από τέσσερα χρόνια. Σκεφτείτε πως ήταν τα πράγματα το 2015 και πως είναι σήμερα. Όλα εξαρτώνται από τον Μητσοτάκη και την πολιτική που θ' ακολουθήσει. Ο Τσίπρας θα είναι ο παίχτης του δεύτερου πόλου, όμως έχει μια μακρά πορεία μπροστά του μέχρι να ξαναβρεθεί σε θέση διεκδίκησης της εξουσίας.
Μπορεί κάποιοι να ονειρεύτηκαν την οριστική του ισοπέδωση και την πολιτική του εξαφάνιση. Δεν έγινε αυτό, όπως δεν θα γίνει πραγματικότητα και η ονείρωξη των Συριζαίων ότι ο Κυριάκος σε έξι μήνες θα νιώθει την ανάσα τους στον σβέρκο τους. Όπως τον υποτίμησαν ως αρχηγό της αντιπολίτευσης και την πάτησαν, μπαίνουν πάλι στον πειρασμό να τον υποτιμήσουν ως πρωθυπουργό. Το πιθανότερο είναι ότι θα είναι καλύτερος πρωθυπουργός απ' ότι αντιπολιτευόμενος και επίσης το πιθανότερο είναι ότι ο Αλέξης θα αποδειχτεί λιγότερο κακό σπυρί απ' όσο τον θεωρούν οι αντίπαλοι του.
