Το τελευταίο διάστημα αναπτύσσεται μια περίεργη συζήτηση περί μορατόριουμ ΣΥΡΙΖΑ- Κινήματος Αλλαγής, περί πιθανών συγκλίσεων. Είναι μια συζήτηση άνευ ουσίας, απροσδιόριστης προέλευσης, μια συζήτηση που υποθέτω ότι διαχέεται από τα επικοινωνιακά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, αφού όλα αυτά δεν αντιστοιχούν σε καμία απόφαση Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ ή του Κινήματος Αλλαγής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αν και κατάφερε να πάρει ένα 31.5%, μοιάζει ζαλισμένος, είναι σε Στρατηγικό, Προγραμματικό, Πολιτικό και ιδεολογικό κενό. Λέει πράγματα που κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά. Λέει για παράδειγμα ότι έχουμε ακροδεξιά Κυβέρνηση για να συσπειρώσει το ακροατήριο του. Και εδώ που τα λέμε, δεν είναι τρέλα να το λέει αυτός που συγκυβέρνησε με τους ΑΝΕΛ και είχε αγαστή συνεργασία με τμήμα της λαϊκίστικης Δεξιάς; Που κάλυψε τις ευθύνες της διακυβέρνησης Καραμανλή για το 2004-2009 με τμήμα της οποίας είχε αγαστή συνεργασία; Η από την άλλη πιστεύει κανείς ότι ζούμε σε αστυνομοκρατούμενο Κράτος; Είναι αυτό σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση; Πιστεύει κανείς ότι πρέπει να υπάρχουν άβατα; Ότι οι καταλήψεις σε δημόσια ή ιδιωτικά κτίρια δεν πρέπει επιτέλους να σταματήσουν; Πώς θα γίνουμε κανονική χώρα αν δεν αφήσουμε στην άκρη αυτές τις ιδεοληψίες;
Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι με το σχήμα της διεύρυνσης θα μεταλλαχθεί. Αστειότητες. Κανένα κόμμα δεν μεταλλάχθηκε ιστορικά και παγκόσμια αν δεν τόλμησε να επανατοποθετηθεί ιδεολογικά και πολιτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Επτά μήνες μετά τις εκλογές φέρεται σαν μην έχει καταλάβει όχι απλά ότι έχασε, αλλά κυρίως γιατί έχασε. Ότι οι Πολιτικές του, οι πρακτικές και συμπεριφορές του δημιούργησαν ένα κύμα «ΦΥΓΕΤΕ» της τάξης του 60-65%. Προκαλούν λέγοντας περίπου ότι ο λαός δεν τους κατάλαβε, ότι όλα οφείλονται στην επικοινωνιακή επίθεση των αντιπάλων τους. Αυτή ακριβώς η αδυναμία αυτοκριτικής, καθαρής ματιάς στα αίτια αλλεπάλληλων ηττών εμποδίζει και τα βήματα του και τον προσανατολισμό του.
Είναι προφανές λοιπόν ότι βρίσκεται σε βαθιά κρίση ταυτότητας, με εμφανή τα σημάδια της ιδεολογικής ασάφειας και της έλλειψης συγκεκριμένου πολιτικού πλάνου. Η δε διαρκής επιχείρηση κανιβαλισμού του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κρύψει ότι η Κουμουνδούρου, και προσωπικά ο κ. Τσίπρας βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Το θέμα είναι όμως το τι κάνουμε εμείς, το Κίνημα Αλλαγής, γιατί μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχουμε αξιοποιήσει όσο πρέπει την ευνοϊκή αυτή συγκυρία, όπως δεν μπορέσαμε και προεκλογικά να αξιοποιήσουμε την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε δημοσκοπική στασιμότητα, και ότι σε ένα βαθμό μείναμε πίσω στη μάχη του Κέντρου και εμφανίζουμε και εμείς συμπτώματα ιδεολογικής και πολιτικής ασάφειας. Φοβάμαι ότι πολλές φορές δίνουμε την εντύπωση ότι αυτοεγκλωβιζόμαστε στη λογική του ούτε -ούτε που δεν οδηγεί σε πολιτική αυτονομία, αλλά σε αμυντική περιχαράκωση. Η πολιτική αυτονομία δεν καθορίζεται, με ίσες αποστάσεις από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, ούτε με αδέξια δήθεν αριστερά κλικ, αλλά από το αν έχεις προγραμματική και πολιτική υπεροχή, από το αν έχεις προτάσεις που υπερβαίνουν την σημερινή γενικότερη στασιμότητα και απαντούν πειστικά και τεκμηριωμένα στα σημερινά προβλήματά του κόσμου και διαμορφώνουν με προοδευτικούς όρους το αύριο.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε σαν Κίνημα Αλλαγής; Ασφαλώς σαν βασική δύναμη της Αντιπολίτευσης θα ασκήσουμε δριμύτατη κριτική καταρχάς και κυρίως στην Κυβέρνηση από θέσεις κεντροαριστερές, από θέσεις προοδευτικές και μεταρρυθμιστικές, λογικές και μετρημένες. Γιατί η χώρα έχει δυστυχώς την ατυχία να μην έχει μία στιβαρή αξιωματική αντιπολίτευση και τον ρόλο αυτό προσπαθούμε να τον ασκήσουμε εμείς. Ωστόσο αν κάποιοι θεωρούν ότι θα ξεχάσουμε τις ευθύνες όσων έπαιξαν με τις τύχες της χώρας, με τους θεσμούς και μας ενοχοποίησαν για τα πάντα, αυταπατώνται για άλλη μια φορά. Αν κάποιοι γαλουχήθηκαν με αυταπάτες και λαϊκισμό, εμείς πορευτήκαμε και προσπαθούμε να πορευόμαστε με λογική, σοβαρότητα, ευθύνη απέναντι στην χώρα, σύγχρονο λόγο.
Για να το κάνουμε δε απολύτως σαφές γιατί πολύς λόγος γίνεται τελευταία: Το Κίνημα Αλλαγής δεν το αφορούν ούτε φημολογίες περί ακατανόητων μορατόριουμ με δυνάμεις που σημάδεψαν αρνητικά την πορεία της χώρας και δεν έχουν ζητήσει μια συγγνώμη από τον λαό, ούτε κατά κύριο λόγο μας αφορούν θολές προτάσεις από δυνάμεις λαϊκισμού και διχασμού για δήθεν προοδευτικές συνεργασίες πλήρους απροσδιοριστίας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να εργαστούμε ώστε να καταστούμε η βασική αντιπολιτευτική, κεντροαριστερή, αυτόνομη, πατριωτική , μεταρρυθμιστική δύναμη. Κάθε άλλη τακτική και κάθε συνέχιση αυτής της συζήτησης των τελευταίων ημερών δημιουργεί σύγχυση στους φίλους και τα μέλη μας και τροφοδοτεί φυγόκεντρες δυνάμεις, απογοήτευση, αίσθηση αδυναμίας. Κάτι τέτοιο δεν θα το επιτρέψει η μεγάλη πλειοψηφία των φίλων, μελών και στελεχών του Κινήματος Αλλαγής. Όσοι αναζητούν χρήσιμους ηλιθίους, θα διαψευστούν. Στην Συνδιάσκεψή μας θα κάνουμε βήματα παραπέρα επεξεργασίας της Στρατηγικής μας, της αντιπολιτευτικής ατζέντας μας.Θα δώσουμε οριστικές απαντήσεις προς όσους μας θεωρούν χώρο προς αλίευση δυνάμεων.
