Ο θάνατος του Κάρολου Παπούλια - έφυγε χθες πλήρης ημερών - μας πηγαίνει πίσω στο χρόνο, στον Οκτώβριο του 2011, στη Θεσσαλονίκη.
Το πολιτικό κλίμα ήταν «επαναστατικό». Ο τότε πρωθυπουργός δέχθηκε σφοδρή επίθεση από το ιερατείο της ευρωζώνης για την πρόθεση του να διενεργήσει δημοψήφισμα και αναγκάσθηκε να αναδιπλωθεί.
Μέσα στην κοινωνία επικρατούσε ένας πρωτοφανής αναβρασμός, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αρνούνταν να συνειδητοποιήσουν τα αποτελέσματα που έφερνε το πρώτο μνημόνιο. Έβλεπαν τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων τους, κάτι πρωτοφανές για τη δημοκρατία της Μεταπολίτευσης. Και αντιδρούσαν, αγανακτισμένοι.
Αυτές οι αντιδράσεις του κόσμου τελικά καθοδηγήθηκαν από τα δύο άκρα που συναντήθηκαν τότε στους δρόμους και στις πλατείες με στόχο το δημοκρατικό πολίτευμα. Τα συνθήματα είναι γνωστά και το πιστοποιούν.
Κάτι που ξεκίνησε από την πλατεία Συντάγματος των «αγανακτισμένων», κατέληξε στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, όταν κορυφώθηκε η επίθεση κατά των δημοκρατικών θεσμών του πολιτεύματος μας. Προπηλακίσθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που φυγαδεύτηκε.
Ήταν μια καλά οργανωμένη προβοκάτσια στην οποία συμμετείχαν ως γνωστό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής, πικραμένοι φίλαθλοι τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας και «αγανακτισμένοι» που πλαισίωσαν αυτές τις τρεις οργανωμένες ομάδες.
Ο όχλος ανερχόταν σε 5000 περίπου πολίτες. Ως γνωστόν η παρέλαση ουδέποτε διεξήχθη, γεγονός πρωτοφανές για την ιστορία της πόλης της Θεσσαλονίκης.
Τότε την πολιτεία - όπως κάθε χρόνο - εκπροσωπούσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο αείμνηστος Κάρολος Παπούλιας. Ήταν φυσικό να γίνει ο τελικός στόχος των επιθέσεων του όχλου. Μέχρι και «προδότη» τον αποκάλεσαν.
Καλόν είναι αυτή την περίοδο να μην τη λησμονούμε. Να μην την απωθούμε στη μνήμη μας, καθώς οι υπεύθυνοι έχουν πολιτικό στίγμα και ονοματεπώνυμο. Αν αυτά τα γεγονότα δεν τα ανακαλούμε κάθε τόσο, τότε είναι πολύ πιθανό οι τότε πρωταγωνιστές τους να επιχειρήσουν να τα επαναλάβουν. Η διάθεση υπάρχει, όπως και η «τεχνογνωσία». Το ζητούμενο είναι να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν οι κοινωνικές συνθήκες που θα ευνοήσουν παρόμοιες συμπεριφορές. Γιατί η βούληση κάποιων τυχοδιωκτών πολιτικών δεν αρκεί για να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους. Η κοινωνική έκρηξη δεν προκαλείται με σπινθήρες που ανάβουν από πάνω. Προκαλείται από μικρές εκρήξεις που συντελούνται στη βάση της κοινωνίας.
Σήμερα, η σώρευση δύο παραγόντων, της πανδημίας και της ακρίβειας, αν δεν ελεγχθεί τότε ίσως αναβιώσουν καταστάσεις του 2011. Βέβαια, η σημερινή κυβέρνηση ελέγχει την κατάσταση και διαθέτει τόσο την πολιτική όσο και την ηθική νομιμοποιητική βάση, στοιχεία που δεν διέθετε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2011. Αποτέλεσμα να παραιτηθεί μετά από λίγες ημέρες από τα έκτροπα της Θεσσαλονίκης και να σχηματισθεί η κυβέρνηση Παπαδήμου.
Ήταν πραγματικά άδικο για τον Κάρολο Παπούλια να ζήσει αυτές τις τραγικές στιγμές στην παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου 2011, αλλά οι εικόνες εκείνης της ημέρας ας μας κάνουν όλους σοφότερους και πιο συγκρατημένους.
