Γράφαμε χθες πόσο διαβρωτική είναι για τα κόμματα και το πολίτευμα η ανοιχτή διαδικασία εκλογής προέδρου.
Κατόπιν τούτων, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι πολίτες που όχι απλώς δεν ανήκουν ιδεολογικά στο ΚΙΝΑΛ αλλά είναι παραδοσιακοί ψηφοφόροι ή και οργανωμένα μέλη άλλων κομμάτων, πρέπει να συμμετέχουν στις εκλογές της 5ης Δεκεμβρίου.
Σε θεωρητικό επίπεδο, στις σύγχρονες κοσμικές κοινωνίες, οι νόμοι δεν περιγράφουν απλώς μια σειρά από κανόνες αλλά τελικά κωδικοποιούν τις αντιλήψεις μας περί του καλού και του κακού, του σωστού και του λάθους.
Μια απόφαση που ελήφθη ελαφρά τη καρδία και ο βαθμός της ανοησίας της αποδεικνύεται από την ταχύτητα που την υιοθέτησαν όλα τα κόμματα σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης του πολιτικού συστήματος, δεν ανάγεται σε δικαίωμα που μπορούμε να ασκούμε μόνο και μόνο γιατί μπορούμε.
Κι αν αυτή η οπτική φαντάζει (και είναι ) ηθικολογική ας προσεγγίσουμε το θέμα προσγειωμένα δηλαδή ωφελιμιστικά. Ας δούμε τι μας συμφέρει πραγματικά να συμβεί στο ΚΙΝΑΛ.
Γιατί οι οπαδοί και οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας να θέλουν ένα ΚΙΝΑΛ που θα λειτουργεί ως παραδουλεύτρα του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Τους συμφέρει κάτι τέτοιο;
Όχι βέβαια. Γιατί αν εξαιρέσουμε τους ελάχιστους που «σιτίζονται στο Πρυτανείο» γιατί συγκρινόμενοι με τον λαό οι προνομιούχοι που στελεχώνουν τα συστήματα εξουσίας είναι ελάχιστοι, ειδικά στην παρούσα συγκυρία που οι συνδικαλιστικές και φοιτητικές οργανώσεις δεν έχουν καμία δύναμη και δεν συμμετέχουν στα συστήματα εξουσίας, οι πολίτες έχουν κάθε συμφέρον το κόμμα που ψήφισαν να τηρεί τα συμφωνηθέντα.
Έχει τηρήσει μέχρι σήμερα η ΝΔ τα συμφωνηθέντα;Όχι στο βαθμό που θα περιμέναμε.
Σαφέστατα η πανδημία έφερε τα πάνω κάτω και άλλαξε τις προτεραιότητες αλλά η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ανταποκριθεί μέχρι σήμερα σε θεμελιώδεις της υποσχέσεις με τον αναμενόμενο τρόπο.
Αυτό δεν το λέμε εμείς. Όλες οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν ποιους τομείς οι πολίτες αξιολογούν την κυβέρνηση αρνητικά:η ασφάλεια των πολιτών και το δημόσιο σχολείο (σε Λύκεια στα Βόρεια Προάστια, σήμερα 24 Νοεμβρίου δεν έχουν συμπληρωθεί οι θέσεις των καθηγητών, δηλαδή, δεν έχουν όλους τους καθηγητές και οι μαθητές δεν έχουν σταθερό πρόγραμμα, τους το στέλνουν με e-mail οι διευθυντές των σχολείων κάθε Κυριακή βράδυ και μην τολμήσει κανείς να το αμφισβητήσει αυτό... Παρ'όλα αυτά η αρμόδια υπουργός επιδίδεται καθημερινά σε υψιπετείς διακηρύξεις για τα νέα σχολικά προγράμματα) είναι οι τομείς που η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά «έκανε σημαία και σήμερα πάσχει πιο πολύ.
Πώς συνδέεται αυτό με τις εσωκομματικές στο ΚΙΝΑΛ; Μια καλή αντιπολίτευση και μάλιστα από κόμμα που «απειλεί» την αυτοδυναμία της κυβέρνησης θα την κρατούσε σε εγρήγορση και έτσι θα ήταν πολύ καλύτερη σε όλους τους τομείς.
Οπότε γιατί οι ψηφοφόροι και οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας να θέλουν να εκλεγεί στο ΚΙΝΑΛ ένας πρόεδρος-παραδουλεύτρα; Ακούμε ήδη τις ενστάσεις: «Μα, ο ΣΥΡΙΖΑ...»
Ας σοβαρευτούμε λίγο με το θέμα του ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέλους! Είναι ανύπαρκτος και είναι απολύτως απίθανο να επανέλθει στην εξουσία τα επόμενα χρόνια.
Μάλιστα αν η ανοιχτή διαδικασία του ΚΙΝΑΛ αναδείξει πρόεδρο για τον οποίο υπάρχει και η υποψία ακόμα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξουν οι συσχετισμοί.
Οι συσχετισμοί, έτσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται να αλλάξουν δραματικά στις εκλογές.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι μια κακή κυβέρνηση. Οι πολίτες θα την ξαναψηφίσουν αποτιμώντας το έργο της θετικά και όχι ως αναγκαίο κακό, επειδή δεν υπάρχει εναλλακτική, όπως λένε όσοι δεν πιστεύουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όσα παράπονα υπάρχουν αφορούν το πόσο πιο καλή περιμέναμε να είναι γιατί για να είμαστε ειλικρινείς ο πρωθυπουργός διαχειρίζεται προνομιακές, για εξουσία, κρίσεις. Και η κρίση στα Ελληνοτουρκικά και η πανδημική κρίση (που κατήργησε τους δημοσιονομικούς κανόνες και γέμισε τα ταμεία με λεφτά για ξόδεμα) με καλούς χειρισμούς είθισται να συσπειρώνουν τους πολίτες «γύρω από τη σημαία».
Οι δημοκράτες Έλληνες που θέλουν μια ήσυχη, ασφαλή καθημερινότητα, ένα καλό δημόσιο σχολείο για τα παιδιά τους, χαμηλή φορολογία, ποιότητα ζωής, αντιλαμβάνονται πως όσο πιο υγιές είναι το πολιτικό σύστημα, όσο πιο μεγάλος ο πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων στο πλαίσιο της δημοκρατικής πολιτείας, τόσο δημιουργούνται οι συνθήκες για την ευημερία της χώρας. Ένας νόμος της πολιτικής αγοράς είναι και αυτός!
Ας αφήσουν λοιπόν το ΚΙΝΑΛ οι οπαδοί και οι φίλοι των άλλων κομμάτων να ανασυγκροτηθεί μόνο του, χωρίς παρεμβάσεις. Αν τα καταφέρει θα ωφεληθούμε όλοι και πάνω απ’όλα η χώρα.
