Η πολιτική θεωρία έχει απαντήσει προ πολλού στο πως μπορεί να αντιμετωπίσει μια δημοκρατία την ακροδεξιά απειλή: όταν υπάρχει μια ισχυρή και ολίγον αυταρχική ηγεσία η ακροδεξιά μπορεί να ενσωματωθεί στη δημοκρατική δεξιά/κεντροδεξιά. Στην αντίθετη περίπτωση όταν οι συνθήκες και τα πρόσωπα δεν ευνοούν την παραπάνω λύση, επιλέγουμε τη λεγόμενη χάραξη της «υγειονομικής γραμμής» που απομονώνει μέχρι ασφυξίας όλα τα ακροδεξιά στοιχεία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ως πολιτική οντότητα υπάγεται στη δεύτερη κατηγορία δηλαδή δεν τίθεται θέμα κάποιας ισχυρής ηγεσίας πόσο μάλλον όταν η νυν πρόεδρος της Κομισιόν, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, κατέλαβε τη θέση επειδή έτσι ήθελε η κυρία Μέρκελ κι ενώ οι Ευρωπαίοι πολίτες δε γνώριζαν καν την ύπαρξή της στις Ευρωεκλογές.
Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που ηθικολογεί κουνώντας το δάχτυλο ενώ και η ίδια αγνοεί τη βούληση των Ευρωπαίων στις εκλογές, ήταν απίθανο να καταφέρει να διαχειριστεί την Ουγγαρία του Όρμπαν. Μάλιστα, όχι μόνο δεν τη διαχειρίστηκε αλλά σχεδόν τη δημιούργησε, όταν δεν έκλεισε τη στρόφιγγα των ευρωπαϊκών κονδυλίων με την πρώτη μόλις παραβίαση των κανόνων του Κράτους Δικαίου από τον Όρμπαν.
Όπως είχαν αποκαλύψει οι New York Times σε εκτενές ρεπορτάζ τους πριν από δύο χρόνια, ολόκληρη η ορμπανική νομενκλατούρα έχει δημιουργηθεί από τις επιδοτήσεις της ΕΕ στη γεωργία. Η ΕΕ δεν άσκησε κανέναν έλεγχο στον τρόπο που αυτά τα κονδύλια δαπανήθηκαν και δε φρόντισε να σταματήσει τη ροή τους προς τη χώρα.
Η στρατηγική της ΕΕ είναι μηδενικού βάθους. Κι όταν στο στρατηγικό σχεδιασμό μιλάμε για βάθος δεν εννοούμε μόνο το βάθος του χρόνου. Βασικώς, στρατηγικό βάθος σημαίνει το να έχουμε εκπονήσει στρατηγικές διαχείρισης στις κρίσεις που μπορεί να ξεσπάσουν αν όλα πάνε λάθος ή αν ενσκύψουν απρόβλεπτα γεγονότα. Το έλλειμμα στρατηγικού βάθους αποκαλύφθηκε κατά την ουκρανική κρίση. Η περίφημη «Πράσινη Συμφωνία» κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στην πρώτη και μάλλον αναμενόμενη δυσκολία. Φαραωνικό σχέδιο ήταν η πράσινη μετάβαση που δεν είχε προβλέψει τι θα συνέβαινε αν για κάποιο λόγο δηλαδή τον εξής ένα τον οποίο κάποιοι επισημαίνουν εδώ και χρόνια για να αποδειχθούν σωστοί, μέναμε χωρίς φυσικό αέριο.
Τώρα, μέσα σε όλα η ΕΕ θα έχει να αντιμετωπίσει ένα ενδυναμωμένο εξαπτέρυγο του Πούτιν να δυναμιτίζει κάθε απόπειρα αντιμετώπισης του ρωσικού κινδύνου. Να δούμε πόσο θα το ανεχτεί αυτό και τι άλλο θα πρέπει ακόμα να συμβεί για να εκδιωχθεί η Ουγγαρία με τις κλωτσιές από την ΕΕ αφού οι Ούγγροι πήραν τις αποφάσεις τους.
Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει λοιπόν που αυτή η Κομισιόν δεν κατάλαβε μια από τις θεμελιώδεις αρχές της πολιτικής: την Ακροδεξιά την τσακίζεις, δεν τη χαϊδολογάς. Προς γνώση και συμμόρφωση όλων αυτά και φυσικά και του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Τα λάθη που έκανε το δημοκρατικό τόξο στη διαχείριση της Χρυσής Αυγής δε νοείται να επαναληφθούν.
