Καθώς οδεύουμε σε κάλπες και η ατμόσφαιρα στα μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα «μυρίζει» εκλογές, είναι σκόπιμο το να εξετάσουμε τις τεχνικές που σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να κρίνουν μία επιτυχημένη από μία αποτυχημένη υποψηφιότητα. Η παρακάτω λίστα δεν θα ασχοληθεί καθόλου με το πολιτικό περιεχόμενο, τις θέσεις, ή τις ιδέες των υποψηφίων αλλά με την πολιτική επικοινωνία από μία ουδέτερη, τεχνοκρατική άποψη.
1. Ξέρουν το κοινό τους
Αρκετοί πολιτικοί έχουν την τάση να μην διαφοροποιούν τον τόνο, το ύφος, ακόμα και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν προκειμένου να αυξήσουν την απήχηση του μηνύματός τους στο εκλογικό κοινό. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να κερδίζουν βαθμούς συνέπειας και να μειώνουν το ρίσκο του να βρεθούν “έξω από τα νερά τους”, όμως συνήθως αποτυγχάνουν να συνδεθούν με το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Η ικανότητα του να μιλάει ο πολιτικός τη γλώσσα που καταλαβαίνει το ακροατήριό του είναι ένα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα. Όμως, και αυτοί που δεν την έχουν, έχουν επιλογή την οποία θα αναλύσουμε αμέσως μετά.
2. Απλό, ξεκάθαρο μήνυμα
Για κάθε υποψήφιο η παρουσία σε μέσα ενημέρωσης με μεγάλη απήχηση είναι τεράστια ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη. Οι ευκαιρίες για τηλεοπτικές παρουσίες σε δημοφιλείς εκπομπές κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είναι ελάχιστες αλλά μπορούν να έχουν πολύ μεγάλο αποτέλεσμα. Οι πετυχημένοι υποψήφιοι, όταν βρίσκονται σε τέτοιου είδους εκπομπές, επιλέγουν να μιλούν απλά και κατανοητά αντί να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με το λεξιλόγιο και τη μόρφωσή τους. Ένας κανόνας που αρκετοί επικοινωνιολόγοι προτείνουν στους υποψηφίους τους, είναι να χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που ακόμα και ένα παιδί της 5ης δημοτικού θα μπορούσε να καταλάβει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
3. Μένουν πιστοί στο μήνυμά τους
Πόσες φορές μας έχει έρθει να σπάσουμε την τηλεόρασή μας όταν βλέπουμε δημοσιογράφους να ρωτούν κάτι συγκεκριμένο και τους πολιτικούς να απαντούν κάτι άλλο; Λοιπόν, υπάρχει σοβαρός λόγος που γίνεται αυτό και μάλιστα ένας δείκτης επικοινωνιακής δεινότητας των υποψηφίων είναι το κατά πόσο η αλλαγή του θέματος γίνεται αντιληπτή από το ευρύ κοινό. Ας εξηγήσουμε όμως το γιατί οι πολιτικοί πράττουν ορθά όταν μας εκνευρίζουν με αυτόν τον τρόπο. Ένας πολιτικός έχει περιορισμένες εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Όταν συμμετέχει σε μία συνέντευξη, ο εκάστοτε υποψήφιος έχει τη δική του ατζέντα και ο δημοσιογράφος τη δική του. Η δουλειά του επιτυχημένου πολιτικού είναι να κερδίζει εκλογές και ασκεί εξουσία ενώ η δουλειά του δημοσιογράφου είναι ελέγχει την εξουσία και να ενημερώνει το κοινό του. Όταν οι δύο αυτές ατζέντες συγκρούονται, ο καλός υποψήφιος ξέρει πως να μετατρέψει μία δύσκολη ερώτηση σε ευκαιρία να πει αυτά που θα βοηθήσουν την εκστρατεία του. Οι πολιτικοί που μας εκνευρίζουν, είναι συνήθως εκείνοι που χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση στο πως να καταφέρνουν αυτή τη μετάβαση χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από το ευρύ κοινό. Το παράδοξο με αυτή την πρακτική είναι ότι φέρνει θετικότερα αποτελέσματα από ότι θα έφερνε μια απάντηση σε ένα δύσκολο, που μερικές φορές μπορεί να είναι και προβοκατόρικο, ερώτημα.
Τους επόμενους μήνες, η στήλη θα συμπεριλάβει θέματα πολιτικής επικοινωνίας στη θεματολογία της ώστε εσείς, οι αναγνώστες του liberal, να μπορέσετε να αποκωδικοποιήσετε τις διάφορες τεχνικές που οι προεκλογικές εκστρατείες και οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν, σωστά ή λάθος.
