Τώρα εγώ θα το γράψω κι ας τσαντιστείτε. Εμένα οι προτάσεις του Αλέξη για την στήριξη της οικονομίας με εξέπληξαν ευχάριστα. Διότι όταν οι Συριζαίοι αποφασίσουν να κάτσουν κάτω και να φτιάξουν ένα πρόγραμμα, το κάνουν μια και καλή. Ανοίγουν το τσουβάλι με τα λεφτά κι αρχίζουν να σκορπάνε λες και είναι η FED που έχει το μηχάνημα εκτύπωσης εκατοδόλαρων. Ενώ αυτή την φορά, τους έπιασε φαίνεται τσιγκουνιά.
Διότι στην πραγματικότητα, το 3,5% του ΑΕΠ σε ζεστό χρήμα έδωσε ο Κυριάκος στο κοσμάκη, το 5% του ΑΕΠ πρότεινε ο Τσίπρας. Το υπόλοιπο Συριζαϊκό 10% που αφορά μελλοντικές δανειοδοτήσεις από τις τράπεζες με εγγύηση του δημοσίου, είναι σαν τον μουσουλμανικό παράδεισο που υπόσχεται ο Αλλάχ στους πεινασμένους και στερημένους πιστούς. Μόλις πεθάνουν θα βρεθούν μπροστά σε βουνά από πιλάφια και σε χαρέμια γεμάτα παρθένες. Μπούρδες.
Αυτά τα δυο μαζί (5% χρήμα και 10% εγγυήσεις), μας κάνουν ένα θεωρητικό 15% του ΑΕΠ, δηλαδή 16 δις ευρώ. Ο Πέτσας βέβαια τους είπε ότι δεν βάζουν στον λογαριασμό και τα 12 δις απαλλαγής από φόρους και εισφορές που προτείνουν, άρα ο θεωρητικός λογαριασμός πάει στα 28 δις. Ο Ευκλείδης του απάντησε με μακροσκελέστατη και βαθιά τεχνοκρατική ανακοίνωση, την οποία διάβασα ενδελεχώς δίχως να καταφέρω να καταλάβω γρι απ’ αυτήν. Ή εγώ είμαι χαζός ή ο Τσακαλώτος δεν ήξερε τι έγραφε.
Τέλος πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ εφεξής θα μπορεί να λέει ότι κατέθεσε σωτήριο πρόγραμμα που η κυβέρνηση δεν ακολούθησε επειδή είναι νεοφιλελεύθερη. Οπότε κάθε φορά που κάποιος χτυπημένος από την κρίση (εργαζόμενος ή επιχειρηματίας) θα διατυπώνει το παράπονο ή την διαμαρτυρία του, ο Αλέξης θα έχει –νομίζει- το ελεύθερο να του λέει «εμείς τα είπαμε, αλλά αυτοί δεν μας άκουσαν. Αν είχε εφαρμοστεί το δικό μας πρόγραμμα, τώρα δεν θα χες κανένα πρόβλημα».
Κάτι έπρεπε να κάνουν κι αυτοί, εδώ που τα λέμε. Η δημόσια εικόνα τους ήταν τόσο απογοητευτική, που μόνο κάποια πολιτικοαριθμητική αλχημεία θα μπορούσε να τους δώσει δυο-τρία επιχειρήματα για τις τηλεοπτικές συζητήσεις. Διότι ως τώρα, οι Συριζαίοι που εμφανίζονταν στα κανάλια, αναγκάζονταν στο τέλος να ομολογήσουν ότι η κυβέρνηση τα πήγε καλά. Ε, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν κατάσταση αυτή για κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μάλιστα ριζοσπαστικό και αριστερό.
Τώρα θα μπορούν να λένε ό,τι τους κατέβει, εντάσσοντας το στο πρόγραμμα «μένουμε όρθιοι». Κανένας δεν κάθεται να πολυψειρίσει ούτε να αθροίσει ποσά, όλα τα αιτήματα και οι απαιτήσεις ατόμων και ομάδων χωράνε μέσα στα (θεωρητικά) 16 δις που πρότειναν. Κι όσο θα περνά καιρός, τόσο πιο θολό θα είναι το «μένουμε όρθιοι» ως συνεκτική (ο Θεός να την κάνει) πρόταση. Θα μένουν μόνο τα «ναι» της αντιπολίτευσης απέναντι στους διαμαρτυρόμενους και τα «καταγγέλλω» της απέναντι στην κυβέρνηση.
Αλλά εγώ επιμένω. Η εποχή του παλιού καλού ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Όταν η χώρα έψαχνε 20 δις για να καλύψει το έλλειμμα της, αυτοί μοίραζαν άλλα 20 με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Τώρα που έχει 30 δις στην άκρη, αυτοί δεν θα ‘πρεπε να μοιράσουν καμιά 60ριά κατ’ ελάχιστον; Πάει, παρακμάσανε…
