Ο Μηνάς Λυσάνδρου ήταν πάντα δακτυλοδεικτούμενος παράγοντας. Από εκείνους που όλες οι ομάδες θα έπρεπε να αναζητούν, αλλά το αποφεύγουν επειδή δεν έχουν όρεξη να βάζουν σοβαρούς τεχνοκράτες πάνω από το κεφάλι τους, οπότε προτιμούν ένα τρόπο διοίκησης κατά τα κέφια του ιδιοκτήτη. Η απορία, μάλιστα, είναι πώς μακροημέρευσε ο Κύπριος δικηγόρος στην ΑΕΚ, έχοντας να αντιμετωπίσει τον συγκεντρωτικό τρόπο με τον οποίο διοικεί ο Μελισσανίδης. Το μυστικό πρέπει να βρίσκεται στην άριστη προσωπική σχέση που έχουν οι δυό τους, χάρη στην οποία κατάφερναν να ξεπερνούν τις κατά καιρούς διαφωνίες τους.
Αλλά γιατί τώρα; Η ιστορία με τα 550 χιλιάρικα που προορίζονταν για την πληρωμή της δόσης στη Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, η οποία αφορούσε τη μεταγραφή του Λιβάι Γκαρσία και παρά λίγο να τα βάλει στο χέρι μία διεθνής «σπείρα» χάκερ, δεν μοιάζει πειστική. Αφενός τα χρήματα σώθηκαν με ενέργειες κυρίως του Λυσάνδρου. Αφετέρου τέτοια προβλήματα σε μια ανώνυμη εταιρεία λύνονται εσωτερικά χωρίς κανείς να το παίρνει είδηση, αν δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα βαθύτερο και αόρατο από τους απ έξω. Θα ήταν επίσης παράλογο να τού χρεώσει κανείς την κακή αγωνιστική πορεία της ομάδας.
Γνωρίζοντας τις ικανότητες αλλά και την αξιοπρέπεια με την οποία δουλεύει και γενικότερα «πολιτεύεται», θα θεωρούσα περισσότερο πειστικό να θέλει να αποχωρήσει, επειδή μετά από 4,5 χρόνια θητείας καταλαβαίνει, πως η ΠΑΕ δεν δείχνει διάθεση να αλλάξει μοντέλο και να εκσυγχρονιστεί. Οπως λένε, πολλές φορές προσπάθησε στο παρελθόν να πείσει τον «διοικητικό ηγέτη» για την ανάγκη ριζικών αλλαγών που θα εξελίξουν την εταιρία αλλά χτύπησε σε τοίχο.
Οπως και να'χει, η πιθανή αποχώρησή του θα είναι βήμα προς τα πίσω, όχι μόνο για την ΑΕΚ αλλά και για όλους εκείνους που θα ήθελαν ένα διαφορετικό τρόπο διοίκησης και ανάπτυξης των ελληνικών ποδοσφαιρικών ανωνύμων εταιρειών με βάση τους κανόνες του σύγχρονου μάνατζμεντ, αλλά καταλαβαίνουν πως κανείς δεν αφήνει τις συνθήκες να ωριμάσουν. Ηταν ένας από τους λόγους, για τους οποίους εγκατέλειψε και την προεδρία της Super League, παρ ότι θεωρείται ο μακράν πιο επιτυχημένος πρόεδρός της.
Για όσους δεν τον ξέρουν, ο (για πόσο ακόμη;) CEO της ΑΕΚ είναι γιος του Στέφανου Λυσάνδρου, παλιού διεθνή ποδοσφαιριστή και εμβληματικού αρχηγού της Ανόρθωσης Αμμοχώστου στα δύσκολα χρόνια του ξεριζωμού, αμέσως μετά τη τουρκική εισβολή, όταν η ομάδα μετακόμισε βίαια στη Λάρνακα. Επαιξε κι ο ίδιος μπάλα ερασιτεχνικά αλλά τον κέρδισαν οι σπουδές του στη Νομική. «Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που έμαθα πως πέρασα το τελευταίο μάθημα και πήρα το πτυχίο. Επαιζα τότε στο Χαϊδάρι και το ίδιο απόγευμα συναντηθήκαμε με την ΑΕΚ στο κύπελλο. Νικήσαμε και περάσαμε στην επόμενη φάση. Ηταν μια ευτυχισμένη μέρα». Φυσικά, δεν φανταζόταν, ότι μερικά χρόνια μετά θα γινόταν κορυφαίο διοικητικό στέλεχος της ομάδας που την είχε παρακολουθήσει ως αντίπαλος από τον πάγκο, σε έναν από τους πιο ταπεινωτικούς αποκλεισμούς της...
