Ο Ρασβάν Λουτσέσκου είναι το πιο hot όνομα αυτή τη στιγμή στο χώρο της προπονητικής μεταγραφολογίας μας. Τον αγάπησε ξαφνικά η ΑΕΚ που – όπως φαίνεται – δεν ξέρει πού αλλού να ψάξει για τον διάδοχο του Μανόλο Χιμένεθ. Δεν αποκλείεται, επίσης, να τον νοσταλγήσει σε λίγες εβδομάδες ο ΠΑΟΚ, έτσι και φανεί ότι ο σημερινός Πάμπλο Γκαρσία είναι τόσο ανεπαρκής όσο δείχνει σήμερα.
Ο Ρουμάνος θα ήταν «ιδανική» επιλογή για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, αν δεν τον κυνηγούσε το παρελθόν του. Ομως, για να πάρει ο ΠΑΟΚ ένα πρωτάθλημα πριν από δύο χρόνια, χρειάστηκε να μπει επικεφαλής στις «δυνάμεις του Βορρά» σ' έναν εμφύλιο πόλεμο διαρκείας που δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα. Ξεκίνησε από την τιμωρία της ομάδας του για το ρολό μιας ταμειακής μηχανής που έριξε κάποιος οπαδός στο κεφάλι του τότε προπονητή του Ολυμπιακού Οσκαρ Γκαρσία καθώς έμπαινε στην Τούμπα, συνεχίστηκε με το «ντου» του κουμπουροφόρου Ιβάν Σαββίδη στο παιχνίδι εναντίον της ΑΕΚ και κατέληξε σε μηδενισμούς, απώλεια πρωταθλήματος και μίσος διαρκείας πριν από το νταμπλ της επόμενης χρονιάς.
Στο διάστημα των δύο χρόνων, ο προπονητής αντί να μείνει στην άκρη της διαμάχης και να επικεντρωθεί στο κομμάτι της δουλειάς του, θέλησε να γίνει η αιχμή του δόρατος. Είτε επειδή παρασύρθηκε από το όλο τοξικό κλίμα, είτε μετά από επιθυμία – εντολή της διοίκησης, «το πήρε πάνω του» και σε ορισμένες περιπτώσεις «το τερμάτισε».
Οπως τότε που βγήκε σε ένα ραδιόφωνο της πατρίδας του, όχι για να επαναλάβει απλά... «εμείς κερδίσαμε το περσινό πρωτάθλημα», «το κατέκτησαν ενώ δεν ήταν δικό τους», ή «μας το έκλεψαν», αλλά για να προσθέσει ότι «στην ιστορία του ποδοσφαίρου αυτό συνέβη μόνο στη Γερμανία του Χίτλερ». Λογικό να ξεσηκωθεί «όλος ο κόσμος» με τους περισσότερους να τον καλούν να πει με ποιο τρόπο έβγαινε ο πρωταθλητής στην παρτίδα του τις εποχές του Τσαουσέσκου. Πασίγνωστο, άλλωστε, ότι ο πατέρας του, ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, ήταν ο εκλεκτός εκείνης της περιόδου - «μόνιμος» προπονητής της Εθνικής Ρουμανίας από το 1966 ως το 1979 και από το 1981 ως το 1986.
Ο αγώνας του τότε ΠΑΟΚ ήταν διμέτωπος. Και εναντίον της ΑΕΚ και κατά του Ολυμπιακού. Γενικότερα κατά του «κράτους της Αθήνας» το οποίο ο Ιβάν, μέσα στον οίστρο του, είχε υποσχεθεί μεγαλόφωνα να «εξαφανίσει». Ο Λουτσέσκου έγινε η φωνή του: «Είναι απίστευτο, ότι γιορτάζουν ένα κλεμμένο πρωτάθλημα. Εχουμε 64 βαθμούς και έναν αγώνα λιγότερο από τον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ βάδισαν χέρι – χέρι για να μας κλέψουν τον τίτλο. Υπήρξε μια στρατηγική για να μην στεφθούμε πρωταθλητές. Μία στρατηγική δύο ομάδων της Αθήνας και των επιτροπών».
Από τότε στη Θεσσαλονίκη μετράνε σαν... δικό τους και το πρωτάθλημα που πήρε η ΑΕΚ, όταν ο ΠΑΟΚ μηδενίστηκε για τα αίσχη του Σαββίδη. Οσο για τον Ρουμάνο προπονητή, εξακολουθούσε να φωνάζει ακόμη κι όταν τα πράγματα πήγαιναν να ηρεμήσουν: «Δεν με νοιάζει, αν η ΑΕΚ ή ο Ολυμπιακός δεν θέλουν να ακούνε την αλήθεια. Υπόσχομαι, ότι κάθε φορά που έχω την ευκαιρία, θα τούς θυμίζω ότι μας κλέψανε. Μπορεί να λένε πως είμαι τρελός ή ότι παίρνω ναρκωτικά, αλλά αυτή είναι η αλήθεια».
Σε τέτοιο κλίμα, που πολλοί αυτές τις μέρες το ξαναφέρνουν στο νου τους, η ΑΕΚ συντηρεί με την σιωπή της τα σενάρια για Λουτσέσκου. Ξέρει ότι ο κόσμος θα... βγάλει σπυράκια μόλις καταλάβει ότι «παίζει» σοβαρά το ενδεχόμενο να αναλάβει την ομάδα, αλλά από την άλλη τον βλέπει σαν καλή λύση από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη. Οι οπαδοί, όμως, θα βρίσκονται πάντα απέναντι, ακόμη κι αν έρθουν καλά αποτελέσματα. Τα όσα έγιναν δεν πρόκειται να ξεχαστούν. Κι αν κάτι χρειάζεται ως οργανισμός για να ξεκινήσει σοβαρά τη νέα περίοδο, είναι η η ηρεμία και η εμπιστοσύνη στον όποιο προπονητή.
Πρόβλημα θα έχει κι ο ίδιος ο Μελισσανίδης που όταν αποφάσισε να τού απαντήσει στις στιγμές της μεγάλης έντασης, είπε πως δεν μπορεί να λέει ότι η ΑΕΚ τού έκλεψε το πρωτάθλημα, από τη στιγμή που οι συμπατριώτες του έχουν «ντοκτορά» στην κλοπή. «Γεμάτος από Ρουμάνους ο Κορυδαλλός», ήταν η ατάκα του!
Το μόνο που θα «διόρθωνε», κάπως τα πράγματα, θα ήταν μια δήλωση του στυλ... «τα έλεγα κατ' εντολή της διοίκησης του ΠΑΟΚ». Αλλά και πάλι, καμιά ομάδα δεν χρειάζεται ένα προπονητή – φερέφωνο του προέδρου, που θα πουλάει fake οπαδιλίκι με τόσο ακραίο τρόπο. «Μην τολμήσουν», είναι και το μήνυμα όσων ΑΕΚτζήδων έχουν φωνή μέσω social, ενώ κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται... αν «θα καταφέρει να φτάσει στα γραφεία να υπογράψει».
Από την άλλη, πιθανή επιστροφή στην Ελλάδα θα είναι πισωγύρισμα για τον ίδιο σε σχέση με την καριέρα που σχεδίαζε όταν έφευγε. Από τη στιγμή που αποφάσισε να πει «ναι» στα πετροδόλαρα χωρίς να εκτιμήσει ότι έμπαινε σε «ποδοσφαιρικό νεκροταφείο» όπως η Σαουδική Αραβία και πίστεψε πως θα τον περιμένει σοβαρή ευρωπαϊκή καριέρα αργότερα, ήταν λογικό να την πατήσει και να ψάχνει δουλειά σε μέρη που η συμπεριφορά του τον έκανε ανεπιθύμητο. Η τελευταία του δήλωση: «Εχω κερδίσει το δικαίωμα να επιλέγω σε ποια ομάδα και κάτω από ποιες συνθήκες θα εργάζομαι»…
