Η Μπαρτσελόνα υποδέχεται απόψε την Σεβίλλη στο «Καμπ Νόου» (22:00, COSMOTE TV SPORT 3) στον δεύτερο μεταξύ τους ημιτελικό του για το Κύπελλο Ισπανίας, με τους «μπλαουγκράνα» να καλούνται να ανατρέψουν το εις βάρος τους 2-0 για να περάσουν στον τελικό. Αν και σημαντικό, κανείς δεν ασχολείται με το ματς εκτός από τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή Ρόναλντ Κούμαν. Αλλά κι αυτοί με όσα συμβαίνουν στον σύλλογο πόσο να μείνουν συγκεντρωμένοι;
Αυτές τις μέρες μετά την σύλληψη του πρώην προέδρου, Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου, ο οποίος χθες έμεινε προσωρινά ελεύθερος, ο σύλλογος περνάει μια ακόμη κρίση – τη νιοστή από το 2015 που ο «Μπάρτο» κέρδισε τις εκλογές ωθούμενος από την κατάκτηση ενός treble που ήταν αποκλειστική ευθύνη των παικτών, του τότε προπονητή Λουίς Ενρίκε και του τότε τεχνικού διευθυντή Αντόνι Θουμπιθαρέτα. «Και πάλι η εικόνα του κλαμπ δεν είναι καλή», είπε ο Ολλανδός τεχνικός. Νωρίτερα, μίλησαν οι τρεις υποψήφιοι για την προεδρία στις εκλογές της 7ης Μαρτίου σε debate. «Ο Λιονέλ Μέσι δεν πρόκειται να μείνει αν νικήσει άλλος υποψήφιος», είπε ο Τζουάν Λαπόρτα, το φαβορί για να εκλεγεί. Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, η μάζα του συλλόγου συζητά για το μοντέλο.
Κανένα άλλο fanbase ομάδων της ελίτ του ομαδικού αθλητισμού δεν ελέγχει τους παράγοντές του όπως αυτό της Μπαρτσελόνα. Πράγμα σπάνιο το πόσο δημοκρατικά συνεχίζει να λειτουργεί ο σύλλογος. Η καταγγελία του Τζόρντι Κάσες, μέλους της Μπάρτσα, οδήγησε στην αποκάλυψη της «υπόθεσης Νεϊμάρ» και ώθησε στην παραίτηση τον πρώην πρόεδρο Σάντρο Ροσέλ το 2014, αλλά και στην καταδίκη του συλλόγου, έπειτα από απόφαση του Μπαρτομέου, για κακούργημα. Μια πλατφόρμα μελών – ιδιοκτητών βρίσκεται πίσω από την καταγγελία για το περιβόητο «Barçagate».
Μετά τον Τζουζέπ Λιουΐς Νούνιεθ που άφησε την καρέκλα το 2000, κανείς πρόεδρος με εξαίρεση τον Λαπόρτα δεν έχει ολοκληρώσει τη θητεία για την οποία εκλέχθηκε. Βέβαια, κι αυτός πέρασε από μια πρόταση μομφής το 2008. Εδιωξαν τον Τζουάν Γκασπάρ, τον Ροσέλ και τον Μπαρτομέου, έπειτα από άλλη μια πρόταση μομφής. «Αυτό μας δείχνει πως ο σύλλογος και ο κόσμος του είναι ζωντανός και ενεργός», πανηγύρισε ο Τζεράρ Πικέ, κεντρικός αμυντικός της Μπαρτσελόνα και εκ των αρχηγών. Ενας ποδοσφαιριστής – επιχειρηματίας με πλάνα στο μέλλον να γίνει κι εκείνος πρόεδρος του κλαμπ.
Ωστόσο, όλη αυτή η αστάθεια σε συνδυασμό με την εξέλιξη της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας οδηγεί και στην σκέψη μήπως το κατάλληλο για τη Μπαρτσελόνα, που έχει χρέη 1,17 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι ν' αλλάξει μοντέλο. Να σταματήσει να είναι ουσιαστικά ένα σωματείο που δεν έχει σκοπό την κερδοφορία και να μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρία. Το εγχείρημα, αν ποτέ γίνει, δεν πρόκειται να είναι εύκολο, αφού η Μπάρτσα έχει επαγγελματικά τμήματα σε ποδόσφαιρο, ανδρών και γυναικών, μπάσκετ, χάντμπολ και χόκει με πατίνια. Παράλληλα, η δημοκρατικότητα της λειτουργίας του παραμένει ένα από τα χαρακτηριστικά της ταυτότητάς του.
Εδώ μπαίνει στην συζήτηση το «γερμανικό μοντέλο», αυτό που αποκαλούν 50+1 και εξασφαλίζει στην πλειονότητα των ομάδων της Bundesliga να μένουν «δεμένες» με τους οπαδούς τους. Ο Πικέ και άλλοι ενδιαφερόμενοι πολλές φορές έχουν υποδείξει τη Μπάγερν Μονάχου ως παράδειγμα ομάδας που διοικείται εξαιρετικά. Οι Βαυαροί έχουν κι αυτοί δημοκρατικές διαδικασίες. Η ομάδα ανήκει κατά πλειοψηφικό ποσοστό 75% στην εταιρία FC Bayern München eV που ελέγχουν τα μέλη της. Από εκεί και έπειτα, όμως, την οικονομική ευρωστία της εγγυώνται και εταιρίες όπως η adidas, η Audi και η Allianz που έχουν από 8,33% η καθεμία.
Το πλεονέκτημα αυτού του μεικτού σχήματος είναι πως αν λειτουργήσει σωστά συνδυάζει τα καλύτερα των δύο... κόσμων. Από τη μια το κλαμπ παραμένει στα χέρια του κόσμου του και από την άλλη λειτουργεί πιο ορθολογικά. Πολλές φορές την τελευταία 10ετία στη Μπαρτσελόνα, οι πρόεδροι φέρθηκαν παράλογα δίχως να δώσουν αξία στις δημοκρατικές διαδικασίες, είτε γιατί δεν τους ενδιέφεραν, είτε δεν ήταν προς το συμφέρον τους ή γιατί θέλουν χρόνο να κινηθούν σύμφωνα με το καταστατικό.
Παράλληλα, ελέγχοντας απόλυτα τα Δ.Σ. τους δεν υπήρχε κάποιο εμπόδιο. Κυβερνούσαν γύρω από τον άξονά τους. Αν, όμως, αντί για φίλους τους στο πλάι τους είχαν παράγοντες πολυεθνικών εταιριών ή ακόμη και μέλη – ιδιοκτήτες που θα εκλέγονταν από τη βάση, ίσως να... ζύγιζαν διαφορετικά τις αποφάσεις τους. Στο μόνο, πάντως, που συμφωνούν οι τρεις υποψήφιοι είναι στην αποφυγή να γίνει ο σύλλογος ανώνυμη εταιρία. Από την άλλη, μερίδα της καταλανικής «αριστοκρατίας» θα ήθελε να γίνει η Μπάρτσα Α.Ε. ώστε να μπορέσει να την αποκτήσει. Ο Λαπόρτα, πάλι, θεωρεί πως η συνταγή που δημούργησε την καλύτερη ομάδα της ιστορίας με μέντορα τον Γιόχαν Κρόιφ και προπονητή τον Πεπ Γκουαρδιόλα μπορεί να πιάσει ξανά.
Υπερχρεωμένη και με την πανδημία του κορονοϊού να μην της προσφέρει ελπίδα στο οικονομικό σκέλος, σε αγωνιστική παρακμή, σε κρίση αξιών και μοντέλου «κυβέρνησης» και με το συμβόλαιο του καλύτερου ποδοσφαιριστή της ιστορίας της να λήγει το καλοκαίρι, η Μπαρτσελόνα ψάχνει να βρει το δρόμο στο σκοτάδι.
