Η Τσέλσι μόλις είχε κατακτήσει το Champions League, το δεύτερο στην ιστορία της. Ο προπονητής της Τόμας Τούχελ έλεγε πως δεν ήξερε πώς να νιώσει από την τόση χαρά του. Ο Γερμανός, όμως, είναι ένας ευφυής άνθρωπος. Μιλώντας μετά τον θρίαμβο επί της Μάντσεστερ Σίτι (1-0) και του «ειδώλου» του Πεπ Γκουαρδιόλα, δήλωσε: «Μίλησα με τον Ρόμαν (σ.σ. Αμπράμοβιτς, ιδιοκτήτη του κλαμπ) στον αγωνιστικό χώρο. Ισως ήταν η καλύτερη στιγμή να συμβεί (σ.σ. η πρώτη τους συνομιλία – ο Αμπράμοβιτς εδώ και καιρό δεν μένει στο Λονδίνο) αφού από εδώ και πέρα τα πράγματα μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν!».
Οι «μπλε» δεν λειτουργούν ως μια νορμάλ ομάδα, αλλά αυτό είναι που τους κάνει πετυχημένους. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Αυτά, πάλι, δεν είναι «προϊόν» μιας ποδοσφαιρικής ταυτότητας, το κλαμπ δεν ακολουθεί μια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Αντίθετα, είναι περισσότερο γνωστοί για την αστάθειά τους, για το ότι οι προπονητές αντέχουν λιγότερο στον πάγκο τους από ότι... ένα κουτί γάλα στο ψυγείο. Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν.
Ο Αμπράμοβιτς αγόρασε την Τσέλσι το 2003. Προπονητής ήταν ο Κλαούντιο Ρανιέρι. Εφυγε στο τέλος της σεζόν 2003-04. Ο Ρώσος μεγιστάνας κατόπιν προσέλαβε τον Ζοσέ Μουρίνιο, που ήταν της... μόδας χάρη στις επιτυχίες του με την Πόρτο. Ο «Special One» κατέκτησε δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα Αγγλίας. Τί τον περίμενε μετά; Η απόλυση. Ανέλαβε υπηρεσιακός ο Αβραμ Γκραντ. Εφτασε την ομάδα στον τελικό του Champions League και δεν πήρε την κούπα γιατί γλίστρησε ο Τζον Τέρι στα πέναλτι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ακολούθησε ο Λουΐζ Φελίπε Σκολάρι, Παγκόσμιος Πρωταθλητής με τη Βραζιλία το 2002. Η πορεία του Σερ Αλεξ Φέργκιουσον στους «κόκκινους διαβόλους» έδειχνε πως η επιλογή ενός έμπειρου τεχνικού ήταν η κατάλληλη για τους «μπλε». Ο «Φελιπάο» απολύθηκε τον Φλεβάρη του 2009. Εμεινε μόλις επτά μήνες στη θέση. Ανακοινώθηκε υπηρεσιακός ο Ρέι Γουΐλκινς και έκατσε έξι μέρες μέχρι που ανέλαβε άλλος... υπηρεσιακός ο Γκους Χίντινκ – κι αυτός «παλιά αλεπού» των πάγκων. Η Τσέλσι έφτασε ως τα ημιτελικά του Champions League και αποκλείστηκε από τη Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα στις καθυστερήσεις από το γκολ του Ανδρές Ινιέστα. Πήρε το Κύπελλο Αγγλίας, όμως.
Επειτα ήταν η σειρά του Κάρλο Αντσελότι. Με τον Γκουαρδιόλα ν' αλλάζει την τακτική του αθλήματος ήταν καιρός για μια πιο... σοφιστικέ πρόσληψη: ο «Καρλέτο» με το 4-3-2-1, γνωστό κι ως «χριστουγεννιάτικο δέντρο», το φανταστικό κοουτσάρισμα την ώρα των αγώνων και το εξαιρετικό man management ήταν ο ιδανικός. Πήρε νταμπλ την πρώτη του χρονιά. Απολύθηκε το Μάιο του 2011. «Μεταγραφή» 15 εκατομμυρίων ευρώ ο διάδοχός του, Αντρέ Βίλας – Μπόας. Μέχρι να πάρει η Μπάγερν Μονάχουν πριν μερικές μέρες τον Γιούλιαν Νάγκελζμαν ήταν το ρεκόρ. Πήγε στο «Στάμφορντ Μπριτζ» έχοντας κάνει treble με την Πόρτο (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Europa League) και παρουσιάστηκε ως ο «νέος Μουρίνιο». Εμεινε 256 μέρες με τ' αποδυτήρια να στρέφονται εναντίον του. Η διοίκηση έβαλε τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο να παίξει το ρόλο του «πυροσβέστη»: κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας και το Champions League. Ε και; Τον Νοέμβριο του 2012 απολύθηκε. Επτά μήνες άντεξε κι αυτός. Με τους Ισπανούς εκείνα τα χρόνια να κυριαρχούν στο άθλημα ήταν η ώρα για έναν Ισπανό τεχνικό: Ράφα Μπενίτεθ. Η απόφαση πως δεν θα τον κρατούσαν ήταν ειλημμένη για μήνες, αφότου έχασε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων από την Κορίνθιανς. Εφυγε αφού πήρε το Europa League (2012-13).
Η δεύτερη εποχή του Ζοσέ Μουρίνιο άρχισε το 2013. Η πρώτη σεζόν ήταν για να «χτίσει». Τη δεύτερη πήρε το πρωτάθλημα. Την τρίτη απολύθηκε Δεκέμβρη μήνα του 2015 με τους παίκτες εναντίον του και τη διοίκηση να φοβάται τον... υποβιβασμό. Υπηρεσιακός ξανά ο Χίντινκ για να βγει η σεζόν. Καλοκαίρι του 2016 ανέλαβε ο Αντόνιο Κόντε – ο προπονητής που έδειξε τα πιο ξεχωριστά στοιχεία στην τακτική στο EURO με την Εθνική Ιταλίας. Πήρε πρωτάθλημα την πρώτη σεζόν και Κύπελλο τη δεύτερη, αλλά ήταν δεδομένη η απόλυσή του από τον Σεπτέμβριο του 2017. Αποθέωνε η Ευρώπη τον Μαουρίτσιο Σάρι της Νάπολι; Προσελήφθη. Από τα μισά της σεζόν ήταν κι αυτός «τελειωμένος». Τί κι αν πήρε το Europa League... Το 2019 ήταν η στιγμή του «θρύλου» του κλαμπ, με την ιδέα να δημιουργήσουν τον δικό τους Ζινεντίν Ζιντάν, αντιγράφοντας τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Φρανκ Λάμπαρντ έμεινε για 84 ματς. Απολύθηκε τον περασμένο Ιανουάριο.
Ο μέσος όρος «ζωής» ενός μόνιμου προπονητή της Τσέλσι επί Αμπράμοβιτς είναι 548 μέρες. Πολλοί τεχνικοί που προσέγγισε τα τελευταία χρόνια, την αρνήθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη εξαιτίας της αστάθειάς της. Ενας απ' αυτούς ήταν κι ο Τόμας Τούχελ το 2017 (τον ήθελαν για αντί-Κόντε). Γιατί τον κάλεσε, όμως, η ομάδα φέτος; Διότι ο Γερμανός Γιούργκεν Κλοπ πήρε το Champions League το 2019 και έπειτα την Premier League με την Λίβερπουλ, ενώ τρεις συμπατριώτες του έφτασαν στα ημιτελικά του περσινού Champions League (Χάνζι Φλικ – Μπάγερν Μονάχου, Τόμας Τούχελ –Παρί Σεν Ζερμέν και Γιούλιαν Νάγκελζμαν – Λειψία). Οι Λονδρέζοι δεν κοίταξαν άλλη εθνικότητα για τον πάγκο τους. Ολοι οι υποψήφιοι ήταν Γερμανοί. Επιπλέον, από τα τρία τελευταία πιο ακριβά αποκτήματα της ομάδας, οι δύο είναι Γερμανοί (Τίμο Βέρνερ, Κάι Χάβερτς) κι ο άλλος έμαθε μπάλα εκεί (Κρίστιαν Πούλισιτς). Κι εκείνος γιατί είπε ναι; Αν δεν ήταν άνεργος και με τη φήμη του τσακισμένη από το πέρασμά του από την Παρί Σεν Ζερμέν, ίσως η απάντηση να ήταν διαφορετική.
Οπως προαναφέραμε, το ν' αλλάζει προπονητές σαν τα πουκάμισα δεν κάνει ζημιά στην Τσέλσι. Τουναντίον την αναζωογονεί. Εχει πάρει τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους στην εποχή Αμπράμοβιτς δίνοντας τα «κλειδιά» σ' άλλον τεχνικό κατά τη διάρκεια της σεζόν (Ρομπέρτο Ντι Ματέο, Ράφα Μπενίτεθ, Τόμας Τούχελ). Υπάρχουν, δε, πολλά κοινά στο πώς τους κατέκτησε: όλοι οι ποδοσφαιριστές ήταν προσηλωμένοι στο να πετύχουν: και εκείνοι που ήταν στη «μαύρη λίστα» των πρώην αλλά και οι βασικοί. Από εκεί που τα αποδυτήρια ήταν χωρισμένα σε «στρατόπεδα» ενώθηκαν, γνωρίζοντας πως ενδεχόμενη αποτυχία, θα οδηγήσει αυτή τη φορά εκείνους προς την έξοδο του «Στάμφορντ Μπριτζ». Οι νίκες, δε, ήρθαν με τον ίδιο τρόπο – κόντρα σε καλύτερες ομάδες που έπαιζαν θεαματικό, επιθετικό ποδόσφαιρο και η Τσέλσι ήταν ουσιαστικά το αουτσάιντερ. Βέβαια, καταγράφεται ότι με εξαίρεση την πρώτη περίοδο του Μουρίνιο οι επιτυχίες της είναι σποραδικές και δεν κυριαρχεί στο άθλημα για κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα.
Ενθουσιασμένος ο Αμπράμοβιτς από την κατάκτηση του Champions League ετοιμάζεται να προτείνει στον Τούχελ νέο πολυετές συμβόλαιο (τον προσέλαβε για 18 μήνες αρχικά). Η πρόκληση, όμως, είναι άλλη πλέον. Τί θα γίνει στ' αποδυτήρια όταν ο Γερμανός για να φέρει τους «δικούς του» θα χρειαστεί να διώξει κάποιους; Μην ξεχνάμε ότι το ρόστερ «χτίστηκε» με επιλογές άλλου. Τί θα γίνει επίσης αν εκτιμήσει πως η ομάδα του χρειάζεται να κάνει το επόμενο βήμα τακτικά; Θα τον ακολουθήσουν οι παίκτες ή θα δημιουργηθούν και πάλι προβλήματα; Ή τί θα συμβεί όταν αρχίσει η φθορά στο εσωτερικό της ομάδας; Η διοίκηση θα πάρει και πάλι το μέρος των ποδοσφαιριστών όπως έκανε και στα δύο περάσματα του Μουρίνιο, αλλά και με τον Κόντε και τον Σάρι; Τα 131 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις προπονητών, μιλούν από μόνα τους.
